ภายในคฤหาสน์ เฉินผิงหลับตาแน่น อาภรณ์ปลิวสะบัด แล้วพลังอันมหาศาลก็ปะทุขึ้นมาไม่หยุดหย่อน
ทันใดนั้นเขาก็พลันลืมตาขึ้น ร่างกายของเขาเปล่งแสงสีทองโชติช่วง ชวนให้ระลึกถึงภูเขาไฟระเบิดที่พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
ทุกหนแห่งที่ลำแสงสีทองพาดผ่าน ทุกอย่างล้วนกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แม้แต่อาคมคุ้มกันของคฤหาสน์ภายใต้พลังรุนแรงเช่นนี้ก็หายวับไปทันที
คนตระกูลมู่ที่ยืนเฝ้าอยู่นอกคฤหาสน์เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเป็นล้นพ้น พวกเขาต้านทานพลังรุนแรงเช่นนี้ไม่ไหวจึงพากันหนีไปไกลๆ คนแล้วคนเล่า
“เกิดอะไรขึ้น?”
“เฉินผิงซึมซับมรดกแห่งบัญญัติเซียนหมดแล้วงั้นรึ?”
“ทำไมท่านลุงมู่เย่าถึงยังไม่กลับมาอีกนะ?”
คนตระกูลมู่รู้สึกตื่นตระหนกและหนีเอาตัวรอดไปทีละคนๆ
ตอนนี้ทั่วทั้งร่างของเฉินผิงโอบล้อมไปด้วยลำแสงสีทอง แววตาเต็มไปด้วยอัคคีคลั่ง
คฤหาสน์กลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปตั้งนานแล้ว ส่วนร่างของเฉินผิงกลับค่อยๆ ลอยขึ้นไป
คนตระกูลมู่ต่างจ้องมองมาที่เฉินผิง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ ยามนี้เฉินผิงแลดูน่าเกรงขามราวกับเทพเซียนองค์หนึ่ง
ครืน...
ทันใดนั้นเอง เมฆสายฟ้าทลายนับไม่ถ้วนก็มารวมตัวกันบนท้องฟ้า ตามมาด้วยเสียงฟ้าผ่าที่ฟังดูไม่ชัดเจนขึ้นมาทันที!
เมื่อเมฆสายฟ้าทลายอุบัติขึ้น ความปั่นป่วนในแดนโกลาหลก็สลายไป
ขณะที่อสุนีบาตสายหนึ่งผ่าฟาดใส่เฉินผิง อัคคีคลั่งก็กลืนกินทั่วทั้งร่างของเขา
“ทัณฑ์อัสนี? มะ... มันบรรลุถึงระดับผู้ฝ่าทะลวงแล้วเหรอ?”
“ไม่ได้การแล้ว รีบแจ้งท่านลุงมู่เย่ากับคุณหนูใหญ่เดี๋ยวนี้เลย!”
“ทำไมเจ้าหมอนี่ถึงได้บรรลุระดับผู้ฝ่าทะลวงเอาที่นี่นะ?“
”ทัณฑ์อัสนีช่างน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน!“
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...