หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3856

มู่ไน่อี๋เข้าใจความหมายของเขาแล้วยิ้มเหยียดหยัน “เจ้าหนุ่ม ดูเหมือนเจ้าจะค่อนข้างมั่นใจว่าข้าเป็นฝ่ายที่จะต้องตายมากเลยไม่ใช่หรือไง?”

ที่แท้เฉินผิงไม่ได้พูดผิด แต่เขามั่นใจว่าตนเองจะต้องชนะต่างหากเล่า

“ข้าไม่เพียงมั่นใจว่าเจ้าต้องตาย แต่เจ้ายังต้องตายอย่างน่าอนาถอีกด้วย!” เฉินผิงเอ่ยด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ!

“เจ้ามันโอหังเกินทน!” ทันทีที่มู่ไน่อี๋พูดจบ หมอกขาวหนาทึบก็พลันผุดขึ้นมาจากร่างของเธอ

อากาศรอบตัวพวกเขาพลันดิ่งฮวบจนถึงจุดเยือกแข็งขึ้นมาทันที ราวกับว่าอาณาบริเวณรอบตัวพวกเขาถูกแช่แข็งเอาไว้ จนหายใจไม่ออก

เมื่อคนอื่นๆ เห็นเช่นนั้นก็รีบถอยร่นอีกครั้ง แล้วหลีกให้ห่างจากมู่ไน่อี๋กับเฉินผิง

อย่างไรเสียนี่ก็เป็นการดวลฝีมือกับคู่แข่งที่อีกฝ่ายอยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุด และถ้าไม่ส่งผลอะไรต่อคนหนึ่ง อีกคนหนึ่งก็ต้องตาย

มู่เย่าพาคนตระกูลมู่มากดตัวปิงลู่และคนอื่นๆ ให้ล่าถอยออกมา

“เข้ามาเลย” เฉินผิงกวักมือเรียกให้มู่ไน่อี๋ลงมือ

ตอนนี้มู่ไน่อี๋โกรธจัดขึ้นมาแล้ว

เธอที่อยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุด กลับถูกผู้บำเพ็ญเพียรแค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสี่ท้าทายและยั่วยุต่อหน้าทุกผู้คน

“เจ้าหนุ่ม เจ้ามันรนหาที่ตายชัดๆ เลย! ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าพลังที่แท้จริง ลูกไม้ของเจ้าล้วนไร้ประโยชน์” ขณะที่มู่ไน่อี๋เอ่ยขึ้นมา พลังปราณของเธอก็ยังคงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ปิงลู่และคนอื่นๆ เฝ้ามองด้วยสายตาเป็นกังวล เพราะเกรงว่าเฉินผิงอาจจะไม่ใช่คู่ประมือของมู่ไน่อี๋

ยามนี้แม้แต่มู่เย่าก็รู้สึกร้อนใจ แต่เขาก็บอกไม่ถูกว่าเพราะเหตุใด

เมื่อนึกว่ามู่ไน่อี๋มีพลังอยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุด ย่อมไม่ต้องห่วงว่าเธอจะพ่ายแพ้ให้เฉินผิงเลย

แต่เขาก็ยังรู้สึกกังวลใจอยู่ดี

ฟิ้ว!

มู่ไน่อี๋พลันลงมือทันที เธอปลดปล่อยพลังวิญญาณระลอกหนึ่งออกมาด้วยท่าทีหงุดหงิดและหมดความอดทน จากนั้นกระโจนตัวขึ้นกลางอากาศแล้วส่งคลื่นอันหนาวเหน็บไปทางเฉินผิง

มู่ไน่อี๋เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน แล้วแสงสีขาวอันช่วงโชติก็ปะทุขึ้นทางด้านหลังของเธอ

ขณะที่เธอแผดเสียงร้อง หมอกขาวอันเย็นจัดก็กลายสภาพเป็นทะเลหมอกอันกว้างใหญ่ไพศาลที่กำลังกลืนกินเฉินผิงเข้าไปทันที

คลื่นอันหนาวเหน็บแผ่ไปทั่วทุกสารทิศ จนทำให้ทุกคนที่อยู่ละแวกข้างเคียงต่างสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็น พวกเขาไม่มีทางเลือกจึงต้องปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมาต้านทานเอาไว้

“ช่างน่าพรั่นพรึงยิ่งนัก! ดูเหมือนว่าพลังของตระกูลมู่จะแกร่งกล้าจริงๆ เพลิงอัคคีของบุรุษตระกูลมู่กับน้ำแข็งของสตรีตระกูลมู่ล้วนแข็งแกร่งผิดสามัญ มิน่าเล่าตระกูลมู่จึงเติบโตเร็วขนาดนั้นได้ในย่านนี้!” เมื่อโอวหยางเจิ้นฮว๋าสัมผัสได้ถึงพลังของคลื่นอันหนาวเหน็บของมู่ไน่อี๋ เขาก็อดที่จะทอดถอนใจไม่ได้

ตระกูลที่ฝึกบำเพ็ญคู่อย่างตระกูลมู่มีอยู่ไม่มากนัก หลายตระกูลเอาแต่มุ่งความสนใจไปที่การฝึกเคล็ดวิชาบำเพ็ญเดี่ยวให้เชี่ยวชาญเท่านั้น

โอวหยางเจิ้นฮว๋ารู้ว่าภายใต้คลื่นอันหนาวเหน็บเช่นนี้ เขาไม่อาจต้านทานไหว แต่เขาไม่รู้ว่าเฉินผิงจะต้านทานไหวหรือเปล่า

อย่างไรเสีย เฉินผิงก็เพิ่งจะเลื่อนขึ้นสู่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสี่ เขาจะต้านทานพลังโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวของระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุดได้จริงๆ หรือ?

ในยามนี้เอง มู่ไน่อี๋ก็ล่องลอยอยู่เหนือคลื่นอันหนาวเหน็บด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แล้วทอดมองลงไปที่เฉินผิงและคนอื่นๆ ด้วยสายตาเย็นชา