หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3859

ยิ่งไปกว่านั้น ธิดาเทพเหล่านั้นล้วนได้รับความอัปยศอดสูมากมาย ดังนั้นเฉินผิงจึงคิดจะให้มู่ไน่อี๋ได้ลิ้มรสชาติของความอัปยศอดสูดูบ้าง

“อ๊าก!”

มู่ไน่อี๋จวนจะเสียสติอยู่แล้ว นางแผดเสียงร้องอย่างมีโทสะพลางตบฟาดเข้าที่หน้าผากของตนเอง

“โอ๊ะ โอ... คุณหนูใหญ่ตระกูลมู่กำลังจะปลดผนึกประจำตระกูลแล้ว”

เมื่อมู่เย่าที่แอบชื่นชมเรือนร่างของมู่ไน่อี๋เห็นท่าทีคลุ้มคลั่งของนาง ก็ทำเอาเขาสะดุ้งตกใจขึ้นมาทันที

ผิวพรรณของมู่ไน่อี๋ซึ่งขาวราวกับหิมะ เริ่มปรากฎรอยเลือดขึ้นมา

รอยเลือดพวกนั้นก่อกำเนิดเป็นลวดลายอันซับซ้อนยิ่งบนเรือนร่างของมู่ไน่อี๋ ตอนนี้แม้แต่ผิวของนางก็กลายเป็นสีแดงเรื่อ

ขณะที่ลวดลายอันซับซ้อนแผ่ลามไปทั่วทั้งร่างของมู่ไน่อี๋ พลังสั่นสะเทือนปฐพีก็เริ่มเลื้อยพันเข้าไปในร่างของนาง

อากาศโดยรอบยังคงสั่นสะเทือนไม่หยุดหย่อน แล้วพลังอันรุนแรงก็พุ่งออกไปทั่วทุกสารทิศราวกับคลื่นยักษ์

ทั่วทั้งร่างของมู่ไน่อี๋โอบล้อมไปด้วยลำแสงสีแดงเจิดจรัส และพลังปราณของเขายังคงกระเพื่อมไหวอยู่ไม่หยุดหย่อน

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? มู่ไน่อี๋คิดจะฝ่าทะลวงพลังระดับผู้ทุกข์ยากแล้วเลื่อนขึ้นสู่ระดับมหายานงั้นเหรอ?”

“ช่างเป็นพลังที่น่าพรั่นพรึง! ระดับมหายานจะบรรลุกันได้ง่ายๆ เช่นนั้นเลยรึ?”

“ข้าไม่เคยเห็นผู้บำเพ็ญเพียรในระดับมหายานมาก่อนเลย”

ทุกคนที่จ้องมองมู่ไน่อี๋ตกตะลึงจนพูดไม่ออก พวกเขาต่างตกตะลึงกับพลังบนร่างของนาง ไม่มีใครชื่นชมเรือนร่างของนางอีกต่อไปแล้ว

ปิงลู่กับคนอื่นๆ เองก็มีสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความร้อนใจ เพราะร้อนใจเรื่องเฉินผิงนั่นเอง

เฉินผิงเองก็ขมวดคิ้ว เพราะไม่คาดคิดว่ามู่ไน่อี๋จะมีเคล็ดวิชามารที่สามารถเพิ่มพูนพลกำลังได้ในฉับพลัน

มู่ไน่อี๋อยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุด ถ้านางเลื่อนระดับพลังอีกล่ะก็ น่าจะไม่ใช่ระดับมหายานแล้วกระมัง?