หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3863

อสูรปัญจธาตุโจมตีอย่างสุดกำลัง แต่เฉินผิงกลับซ่อนตัวอยู่ข้างในระฆังมังกรอย่างสบายใจ โดยไร้ซึ่งรอยขีดข่วน

พลังจู่โจมของอสูรปัญจธาตุชักจะเริ่มอ่อนแอลงเรื่อยๆ แล้วร่างของมันก็ค่อยๆ สลายไป

อสูรปัญจธาตุที่อัญเชิญมาไม่มีร่างกาย เมื่อพลังเหือดแห้งลง พวกมันก็จะสลายไป

“ไม่นะ! เจ้ามันเต่าหดหัว แน่จริงก็ออกมาสิ!” เมื่อเห็นระฆังมังกรขนาดมหึมาตรงหน้า มู่ไน่อี๋ก็แผดเสียงร้องแล้วใช้มือเปล่าตบฟาดระฆัง

“ฉันไม่ออกไปหรอก เธอทำฉันโมโหแทบตายแล้วนะ!” เฉินผิงเอ่ยด้วยท่าทีไม่ใส่ใจอยู่ข้างในระฆังมังกร

มู่ไน่อี๋แผดเสียงร้องลั่น

“คุณหนูใหญ่ขอรับ เจ้าคนผู้นี้เป็นเต่าหดหัว เช่นนั้นพวกเราก็เอาธิดาเทพแห่งตำหนักก่วงหานมาสังหารเสียให้หมด ดูซิว่ามันยังจะกล้าไม่ออกมาอีกหรือเปล่า” มู่เย่าเอ่ยเตือนสติมู่ไน่อี๋

พวกเขายังมีปิงลู่กับคนอื่นๆ ซึ่งใช้เป็นเครื่องต่อรองกับเฉินผิงได้อย่างยอดเยี่ยมอยู่ในกำมือ

เมื่อมู่ไน่อี๋ได้ยินเช่นนั้น นางก็หัวเราะลั่นแล้วแผดเสียงใส่เฉินผิงว่า “เจ้าได้ยินหรือไม่? ถ้าเจ้ายังไม่ออกมาอีก ข้าจะสังการธิดาเทพพวกนี้เสียให้หมด”

“คุณเฉิน ห้ามออกมาเชียวนะ พวกเราไม่กลัวตายหรอก!” ปิงลู่ร้องตะโกนเสียงดัง

มู่เย่าเดินเข้ามาตบหน้าปิงลู่อย่างแรง “ใครอนุญาตให้เจ้าพูด?”

“ถ้าเจ้าแน่จริงก็สังหารข้าเลยสิ ต่อให้พวกเราต้องปลิดชีพตนเอง พวกเราก็ไม่มีทางให้เจ้าทำสำเร็จหรอก พี่น้องทั้งหลาย พวกเราจะต้องไม่เป็นภาระให้คุณเฉิน และไม่อาจปล่อยให้พวกเดรัจฉานตระกูลมู่ใช้พวกเราเป็นเครื่องต่อรองกับเขา ข้าจะไปก่อน พวกเจ้าค่อยตามมาก็แล้วกัน...” เมื่อพูดจบ พลังบนร่างของปิงลู่ก็เริ่มปะทุขึ้นมา ราวกับว่านางกำลังจะปลิดชีพตนเองก็ไม่ปาน

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ ธิดาเทพคนอื่นๆ ก็เลือกที่จะสละตนเองโดยตัดสินใจว่าจะไม่เป็นภาระให้เฉินผิง

คนตระกูลมู่ต่างหวาดกลัวจนแทบสิ้นสติ

มู่ไน่อี๋ไม่คาดคิดว่าเมื่อเผชิญหน้ากับความตาย ธิดาเทพพวกนั้นจะไม่หวาดกลัวเลยสักนิด

“อยู่ต่อหน้าข้า พวกเจ้าไม่มีทางปลิดชีพตนเองได้หรอก” มู่ไน่อี๋โบกมือแล้วพลังอันแกร่งกล้าก็ดันเข้าหาปิงลู่กับคนอื่นๆ ทันที

ทำให้พลังปราณที่เมื่อก่อนหน้านี้กำลังปะทุของเหล่าธิดาเทพ ถูกสกัดเอาไว้จนไม่มีทางที่จะปะทุขึ้นมาได้อีก

เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังที่แท้จริง ต่อให้ต้องปลิดชีพตนเองก็เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิแล้ว