“งั้นก็ได้ ผมจะพาคุณเฉินไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ซุนเจิ้นซีพยักหน้า
“เรือเหาะลำนี้...”
เฉินผิงรู้ว่าถึงเวลาที่ต้องขึ้นเรือเหาะแล้ว
“ช้าก่อน ผมมีอะไรจะพูดสักหน่อยน่ะ!”
หลังจากซุนเจิ้นซีพูดจบ เขาก็หันมาทางคนของสำนักว่านถงพลางกล่าวว่า “อย่าเพิ่งขึ้นเรือเหาะ รอจนกว่าข้าจะกลับมาก่อนล่ะ”
“รับทราบขอรับ ผู้อาวุโสซุน!”
คนทั้งคณะพยักหน้า
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ เฉินผิงก็รู้สึกโล่งใจไปอีกเปลาะ แท้ที่จริงแล้วการมีสหายมากมายก็จะทำให้เดินทางได้ง่ายขึ้น นับเป็นคำกล่าวที่มีเหตุผล
ถ้าหากเขาไม่ได้ช่วยบุตรสาวของเซี่ยซิ่งเซียและไม่มีตราบัญชาของเซี่ยซิ่งเซีย ซุนเจิ้นซีก็คงจะไม่ดูแลเขาเช่นนี้หรอก
เฉินผิงตามซุนเจิ้นซีไปยังสำนักสาขาของสำนักว่านถงที่อยู่ในเมืองหนานจิง
เขาเหลือบมองแล้วสังเกตพบว่าสำนักว่านถงโอบล้อมไปด้วยวงแหวนอาคม ทำให้พลังป้องกันของมันรัดกุมยิ่งนัก
ยิ่งไปกว่านั้น ก็ยังมีองครักษ์สองนายยืนอยู่ตรงประตูอีกด้วย
แต่เมื่อเฉินผิงหันไปมององครักษ์ทั้งสองนาย เขาก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง เพราะเขาสัมผัสถึงพลังชีวิตจากองครักษ์ทั้งสองนายไม่ได้แม้แต่น้อย ราวกับว่าพวกเขาตายไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น
แต่ถึงจะเห็นทั้งสองคนอยู่ชัดๆ ต่อหน้าต่อตา เขาก็ไม่อาจบอกได้ว่าพวกเขาตายไปแล้วหรือยัง
ขณะที่เฉินผิงรู้สึกสับสนอยู่นั้น จู่ๆ องครักษ์ทั้งสองนายก็ขวางทางพวกเขาไว้
“แสดงตราของเจ้าด้วย!” องครักษ์คนหนึ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ความรู้สึกใดๆ
ซุนเจิ้นซีชักเอาตราออกมาตรงหน้าองครักษ์ทั้งสอง
“ข้ารู้ มีแต่ช่างฝีมือผู้มีความชำนาญเท่านั้นที่จะสามารถสร้างหุ่นเชิดได้ ข้าไม่คาดคิดเลยว่าสำนักว่านถงเองก็จะมีคนแบบนั้นด้วย”
เฉินผิงเอ่ยด้วยท่าทีอิจฉา
“พวกเราไม่มีช่างฝีมือผู้มีความชำนาญในสำนักว่านถง องครักษ์หุ่นเชิดทั้งสองตัวนี้ซื้อมาจากตระกูลโอวหยาง เนื่องจากตระกูลโอวหยางมักจะซื้อวัสดุของพวกเราไปสร้างหุ่นเชิดอยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นพวกเราจึงค่อนข้างคุ้นเคยกันดี นั่นก็คือสาเหตุที่ทำให้พวกเขาขายหุ่นเชิดสองตัวนี้ให้พวกเรา คุณควรจะทราบว่าขอเพียงเป็นมนุษย์ย่อมมีเจ็ดอารมณ์หกปรารถนา เพราะมีอยู่หลายครั้งที่กระทำไปเพื่อประโยชน์ส่วนตน พวกเราสำนักว่านถงจึงตัดสินใจที่จะใช้องครักษ์หุ่นเชิด เช่นนี้ต่อให้ข้าที่เป็นผู้อาวุโสมาเยือน ข้าก็ต้องปฏิบัติตามกฎ” ซุนเจิ้นซีอธิบายให้ฟัง
เฉินผิงแววตาเปล่งประกายทันที “ผู้อาวุโสซุน คุณบอกว่าสำนักว่านถงมีวัสดุสำหรับสร้างหุ่นเชิดใช่ไหม?”
เมื่อเห็นเฉินผิงมีท่าทีค่อนข้างตื่นเต้นอยู่บ้าง ซุนเจิ้นซีพยักหน้าด้วยสีหน้าสับสนพลางกล่าวว่า “ใช่ อันที่จริงแล้ว พวกเราขายข้อมูลข่าวสารทุกรูปแบบ ทั้งยังทำกิจการทุกรูปแบบและการดำเนินกิจการเรือเหาะก็เป็นแค่หนึ่งในนั้น”
“เช่นนั้นก็ดี ทีหลังผมจะได้ซื้อวัสดุบางอย่างมาสร้างหุ่นเชิด”
เฉินผิงเองก็คิดจะรวบรวมวัสดุเพื่อสร้างหุ่นเชิดของตัวเองแล้วสร้างขึ้นมาเป็นของตนเอง
ยามนี้สำนักว่านถงมีทุกอย่าง ก็น่าจะสะดวกมากขึ้นแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...