หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3910

อย่างไรก็ตาม ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นราวกับไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พวกเขาลุกขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าและพุ่งไปข้างหน้าจนกว่าจะหมดแรง

ผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งกวัดแกว่งดาบยาว คมดาบของมันส่องแสงเย็นยะเยือก เคลื่อนไหวราวกับสายลมที่พัดผ่านเหล่าศัตรูอย่างช่ำชอง

ทักษะการใช้ดาบของเขาลื่นไหลไม่มีติดขัด บางครั้งก็รวดเร็วดุจสายฟ้า และบางครั้งก็อ่อนโยนราวกับกิ่งต้นหลิวปลิวไสว การตวัดดาบแต่ละครั้งทำให้เกิดสายลมแรง ทำให้ศัตรูที่อยู่รอบๆ ต้องถอยไปหลายก้าว

ในขณะเดียวกัน ผู้บำเพ็ญเพียรอีกคนกำลังกวัดแกว่งขวานศึกขนาดใหญ่ พลังของเขามหาศาล และการแกว่งขวานของเขาทุกครั้งสั่นสะเทือนไปทั้งแผ่นดิน

ขวานศึกควงไปในอากาศ สร้างกระแสพลังที่พัดฝุ่นรอบๆ จนปลิวว่อน ทำให้เกิดความวุ่นวายในสนามรบ

ผู้บำเพ็ญเพียรสองคนเผชิญกันกลางอากาศ ดาบและขวานของพวกเขาปะทะกันอย่างน่าหวาดหวั่นจนทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือน

คลื่นกระแทกที่เกิดจากการปะทะกระเพื่อมออกไปรอบข้าง ทำให้ผู้บำเพ็ญเพียรที่อยู่รอบๆ ต้องถอยจ้าละหวั่น

การต่อสู้ของผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ในสนามรบก็รุนแรงไม่แพ้กัน

ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนหนึ่งใช้คาถาอันทรงพลัง ควบคุมพลังแห่งสวรรค์และโลกเพื่อสร้างทะเลเพลิง พื้นที่น้ำแข็ง หรือพายุสายฟ้าเพื่อกักศัตรูเอาไว้

บางคนอาศัยความว่องไวที่เหนือผู้อื่นเคลื่อนที่อย่างอิสระท่ามกลางศัตรู ค้นหาจุดตายเพื่อสร้างความเสียหายรุนแรง

ในสนามรบ แสงของคาถาหลากประเภทปะปนกัน ทำให้เกิดม่านแสงหลากสีตระการตา

ร่างของผู้บำเพ็ญเพียรภายในม่านแสงดูเลือนราง ทุกการปะทะของพวกเขามีทั้งความตื่นเต้นและระทึก

ในขณะที่การต่อสู้ดำเนินไป ผู้บำเพ็ญเพียรก็ล้มตายมากขึ้นเรื่อยๆ

ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนพาวิญญาณของตนหนีมาได้ จากนั้นศิษย์สำนักวิญญาณปีศาจที่นำโดยเจียงอวี้เหลียนจะสร้างร่างของผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นขึ้นมาใหม่อย่างเร่งด่วน

เฉินผิงมองดูผู้บำเพ็ญเพียรที่ตายไป ดวงตาของเขาแดงฉาน เพื่อเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ล้มตาย อย่างน้อยวันนี้ฉันต้องฆ่ามู่ชิงให้ได้!

ดวงตาของมู่ชิงก็แดงก่ำเช่นกัน ในขณะนั้นทั้งสองฝ่ายต่างโกรธแค้นบ้าคลั่ง

ในขณะนั้น ประมุขตระกูลมู่ซึ่งกำลังปลีกวิเวกก็กระอักเลือดออกมา ใบหน้าของเขาซีดเผือด “ใครจะไปคิดว่าท่านเจ้าแคว้นจะปรากฏตัว บ้าชะมัด!”

ประมุขตระกูลมู่เช็ดเลือดจากมุมปากของเขา ดูเหมือนว่าเวลาทั้งหมดที่เขาใช้เก็บตัวบำเพ็ญเพียรจะเสียเปล่า

ย้อนกลับไปที่ตำหนักก่วงหาน ทุกคนรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลที่ทำให้ฟ้าดินสะเทือน ความว่างเปล่าสั่นไหวพร้อมกับเสียงลมรุนแรง

ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากที่มีระดับพลังต่ำหมดสติไปแล้วเพราะแรงกดดันนั้น

ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนก้มหน้า ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว

แม้แต่หัวหน้าพ่อบ้านและเจ้าตำหนักที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับหนึ่งทั้งคู่ยังหน้าซีดด้วยความกลัว ดวงตาของพวกเขาหวาดผวา และพวกเขาไม่กล้าสบตากับเจ้าแคว้นแดนใต้

เฉินผิงพยายามเงยหน้าจ้องมองเจ้าแคว้นแดนใต้ เขาอยากเห็นว่าคนที่ปกครองดินแดนอันกว้างใหญ่จะมีหน้าตาเป็นยังไง