การตั้งใจบำเพ็ญเพียรนี้จำเป็นกว่าการฝึกความแข็งแกร่งในการต่อสู้เป็นร้อยเท่าจริงๆ แต่มีอยู่สิ่งหนึ่ง คือมันแพงเกินไป...
ชื่อเฟิ่งเดินจากไปแล้ว เฉินผิงมองไปที่ถุงเครื่องยาสมุนไพรอายุร้อยปีข้างหน้า และยังมีโสมพันปีอยู่ด้วย ในใจรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ถ้ามีของพวกนี้ ตนอาจจะสามารถทะลวงผ่านช่วงเวลาการฝึกลมหายใจและก้าวไปถึงช่วงสร้างรากฐานได้เลย!
แม้ว่าจะเป็นเพียงการเพิ่มระดับ แต่ความแข็งแกร่งกลับเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ ช่วงเวลาการฝึกลมหายใจและช่วงเวลาการสร้างรากฐานสามารถบอกได้ว่ามันช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว แค่เพียงก้าวเข้าสู่การสร้างรากฐาน ก็จะกลายเป็นผู้บำเพ็ญฌานอย่างแท้จริง และชาวโลกก็จะเรียกว่าเทพเซียน!
“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องลองฝ่าด่านมันไป!”
เมื่อเฉินผิงคิดได้ดังนั้น ก็ลุกขึ้นและเรียกหลินเทียนหู่ให้มาหาเขา การทะลวงผ่านช่วงเวลาการสร้างรากฐานนั้น ไม่ใช่สิ่งที่จะสำเร็จได้ภายในสามนาทีหรือหนึ่งชั่วโมง เกรงว่าจะต้องใช้เวลาหลายวันเลยทีเดียว
และการที่เขาทะลวงผ่านในเวลาสองสามวันนี้ จะต้องห้ามมีใครรบกวนโดยเด็ดขาด และช่วงสองสามวันนี้ก็จะเป็นเวลาที่เขาอ่อนแอที่สุดเช่นกัน ถ้าหากมีฝ่ายตรงข้ามเข้ามา เฉินผิงกลัวว่าเขาจะไร้เรี่ยวแรงสู้กลับ ฉะนั้นเขาจึงต้องมอบหมายและกำชับให้หลินเทียนหู่ช่วยปกปักษ์รักษาตน
“คุณเฉิน คุณวางใจเถอะ แม้ว่าผมหลินเทียนหู่คนนี้จะต้องตาย ก็จะไม่ยอมให้ใครเข้ามารบกวนคุณได้!”
หลินเทียนหู่พูดอย่างสาบานตน
“ถ้าคุณมีปัญหาอะไรก็ไปขอความช่วยเหลือจากชื่อเฟิ่งได้ สองสามวันนี้ก็ขอรบกวนคุณหน่อยละกัน!”
เฉินผิงตบไหล่หลินเทียนหู่
หลังจากบอกกล่าวกับหลินเทียนหู่แล้ว เฉินผิงก็โทรหาซูอวี่ฉี ในช่วงสองสามวันนี้ให้เธอไปอยู่เที่ยวเล่นกับกู่หลิงเอ๋อร์ที่เสิ่งเฉิง เพราะเขามีบางอย่างต้องทำ
ซูอวี่ฉีเข้าใจเหตุผลดี และไม่ได้ถามอะไรมากนัก ทำเพียงแค่เตือนให้เฉินผิงระวังตัวเองให้ดี!
เมื่อบอกกล่าวทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว เฉินผิงก็ขังตัวเองไว้ในห้อง สองมือมีเปลวไฟจางๆ ลุกพรึ่บออกมา และเปลวไฟก็ปกคลุมเครื่องยาสมุนไพรไว้ในทันทีทันใด เฉินผิงจะต้องปรุงโอสถทิพย์เสียก่อน แล้วหลังจากนั้นก็กินยารวบรวมจิตวิญญานเข้าไปเพื่อเริ่มการทะลวงผ่านได้!
หลังจากใช้เวลาตลอดหนึ่งวันหนึ่งคืนในการปรุงเครื่องยาสมุนไพรเหล่านี้ให้กลายเป็นยารวบรวมจิตวิญญานแล้ว เฉินผิงก็ไม่ลังเลแม้แต่น้อย หลังจากกลืนมันเข้าไป ก็สัมผัสได้ว่าพลังจิตภายในร่างกายไหลเชี่ยวออกมาทันที เฉินผิงจึงรีบโคจรจิตตวิสุทธิไปรอบๆ เพื่อกลั่นพลังจิตพวกนี้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...