ถ้าหากมีคนกล้าทรยศหักหลังเขา เขาก็สามารถฆ่ากู่ฉงในมือของตนได้ กู่ฉงที่อยู่ในร่างกายของคนทรยศก็จะตายเช่นกัน และคนทรยศก็จะตายไปพร้อมกันด้วย!
แต่ก็เช่นเดียวกัน ถ้าหากกู่ฉงในร่างกายคนตายไป กู่ฉงในมือของเฉียนเฟิงก็จะตายไปด้วยเช่นเดียวกัน!
“นี่...”
ทุกคนมองไปที่ตะขาบตัวนั้นอย่างตื่นตะลึง!
“ถึงแม้ในมณฑลเจียงเป่ยจะมีผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ แต่ใครกันที่สามารถฆ่าปู๋ฮั่วได้? ไม่ใช่ว่าตระกูลเจี่ยงเป็นกบฏหรอกนะ หลังจากได้ยาไปแล้ว ไม่อยากให้เครื่องยาสมุนไพรเรา ก็เลยฆ่าปิดปากงั้นเหรอ?”
ใครคนหนึ่งคาดเดาขึ้นมา
“เป็นไปไม่ได้น่า หัวหน้าก็บอกแล้วว่า หลังจากได้เครื่องยาสมุนไพรเท่านั้นถึงจะปรุงยายืดอายุให้กับตระกูลเจี่ยงนั่นได้ ยิ่งไปกว่านั้นนะ ตระกูลเจี่ยงไม่กล้าที่จะเป็นปรปักษ์กับเราหรอก!”
ใครคนหนึ่งโต้แย้งความคิดเห็นขึ้นมา
“หรือจะเป็นตำหนักยา? ต้องรู้ว่าที่นั่นเป็นอาณาเขตของตำหนักยา และคนของตำหนักยาก็มักจะอวดอ้างตัวเองว่าเป็นพวกมีชื่อเสียงและเที่ยงธรรม ดูถูกพวกเราว่าเป็นพวกลัทธินอกรีต ตอนนี้คนของเราอยู่บนอาณาเขตของพวกมัน แล้วพวกมันจะนิ่งนอนใจได้ยังไง?”
ชายชราผมหงอกคนหนึ่งขมวดคิ้วเป็นปม
“ผู้อาวุโสสาม เรากับตำหนักยาไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกันเสียหน่อย แม้ว่าพวกเขาไม่ชอบรูปแบบการทำงานของเรา แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ก็สงบสุขดี ยิ่งไปกว่านั้น มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่คนของเราไปเจียงเป่ย เป็นไปไม่ได้ที่ครั้งนี้พวกตำหนักยาจะไม่คุ้นเคยนี่?”
ใครคนหนึ่งหันไปถามชายชราผมหงอกคนนั้น
“เรื่องนี้มันพูดยาก ใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตำหนักยาบ้าง ในเจียงเป่ยนอกจากตำหนักยาแล้ว ยังมีใครที่สามารถฆ่าปู๋ฮั่วได้อีกล่ะ? ที่เรียกว่าปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้พวกนั้นน่ะเหรอ? พวกใช้กำลังไร้สมอง...”
ชายชราผมหงอกพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เห็นได้ชัดว่าดูหมิ่นผู้ฝึกยุทธเป็นอย่างมาก
“เอาล่ะ ไม่ต้องเถียงกันแล้ว แค่ส่งคนไปสืบก็รู้แล้วล่ะ ถ้าเป็นฝีมือของตำหนักยาจริงๆ อย่างนั้นก็อย่าหาว่าเราไม่เกรงใจก็แล้วกัน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...