หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3935

“โธ่ ฉันฆ่าไปเก้าสิบเก้าตัว! เหลืออีกแค่ตัวเดียวเท่านั้น…” ผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งคำรามด้วยความหงุดหงิด แต่ลำแสงก็พาเขาออกจากการทดสอบในที่สุด

เมื่อเห็นว่ากลุ่มของเฉินผิงผ่านหมดทุกคน ลู่ซันก็ทำหน้าบึ้ง

“เราทุกคนอาจจะผ่านด่านนี้มาได้ แต่ก็ต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษกับด่านถัดไป ซึ่งเป็นการทดสอบด่านสุดท้ายเกี่ยวกับจุติเพลิง” เฉียนซิ่วกล่าวกับฝูงชน

เธอยังพูดแบบนั้นกับเฉินผิงด้วย เพราะจุติเพลิงของเขาอ่อนแอเกินไป ดังนั้นด่านต่อไปจึงมีความสำคัญกับเขามาก

เมื่อลำแสงขนาดใหญ่ส่องลงมา กลุ่มของเฉินผิงก็พบว่าตัวเองถูกแสงนั้นห่อหุ้มไว้อย่างช้าๆ จากนั้นทุกสิ่งตรงหน้าพวกเขาก็กลายเป็นสีดำสนิท

เมื่อเฉินผิงลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็พบว่าตัวเขาถูกรายล้อมไปด้วยพื้นที่สีขาวกว้างใหญ่ มองไม่เห็นอะไรเลย แม้แต่ปราณสัมผัสของเขาก็ยังไม่สามารถทะลุผ่านไปได้

ในขณะนั้น เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในพื้นที่ปิดตาย

เฉินผิงพยายามหาทางออกจากพื้นที่สีขาวกว้างใหญ่ แต่กลับพบว่าไม่มีทางหนี

ทันใดนั้นเสียงของเฉียนซิ่วก็มาถึงหูเขา “เฉิงผิง อย่ากลัวไปเลย คุณเพียงแค่ต้องควบคุมจุติเพลิงในตัวคุณและทนรับการทดสอบชั่วขณะหนึ่ง วางใจเถอะว่าชีวิตของคุณจะไม่เป็นอันตราย ถ้าคุณทนไม่ไหวจริงๆ คุณก็สามารถถอนตัวได้”

“เข้าใจแล้ว เฉียนซิ่ว” เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็นั่งรอการทดสอบเงียบๆ

คลื่นความร้อนแผ่เข้ามาอย่างรวดเร็ว และเฉินผิงก็รู้สึกราวกับว่าเขาถูกเปลวเพลิงลุกท่วมตัว

เฉินผิงสัมผัสได้ถึงเปลวไฟโหมกระหน่ำรอบตัวเขา แม้ว่าจะมองไม่เห็น แต่เขาก็ยังสัมผัสได้

จากนั้นทุกคนก็ใช้จุติเพลิงภายในตัวเพื่อต้านทานคลื่นความร้อนนั้น

จุติเพลิงที่ลุกโชนภายในตัวทำให้คลื่นความร้อนโดยรอบไม่สามารถผ่านเข้ามาในร่างกายได้

เฉินผิงนั่งเงียบๆ ไม่สะทกสะท้าน คลื่นความร้อนที่มีพลังแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้ เขาจึงไม่จำเป็นต้องใช้จุติเพลิงด้วยซ้ำ

หลังจากนั่งไปได้สักพัก เฉินผิงก็เริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย เขาเริ่มรับคลื่นความร้อนอย่างเต็มใจ ด้วยความอยากรู้ว่าคลื่นความร้อนจะก่อให้เกิดเพลิงแบบไหน

เฉินผิงเห็นว่าร่างนั้นคือลู่ซัน

เฉินผิงถึงกับผงะ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมระหว่างการทดสอบถึงมีคนออกจากจุดของตัวเองได้

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าเฉินผิงจะไปที่ไหน เขาก็ไม่สามารถออกจากพื้นที่ของตัวเองได้

แต่ลู่ซันกลับสามารถออกมาได้

เฉินผิงใช้ปราณสัมผัสตรวจสอบลู่ซัน เขาอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร

เขาเห็นลู่ซันถือสิ่งของที่ห่อด้วยผ้าสีแดง ปรากฎว่ามันเป็นกระจกสัมฤทธิ์ที่แกะสลักอย่างประณีตด้วยอักขระจำนวนมาก

ลู่ซันถือกระจกสัมฤทธิ์เดินไปมาภายในพื้นที่นั้นอย่างไร้อุปสรรค