หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3941

หลิวซื่อทงพูดขึ้นว่า “เด็กใหม่อย่างคุณจะไปรู้อะไร? ไม่มีใครทำแบบนั้นได้นอกจากเฉียนซิ่ว!”

หลิวซื่อทงรีบโยนความผิดให้เฉียนซิ่วเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องรับผิดชอบ

เฉินผิงโต้กลับว่า “ทำไมคุณถึงคิดว่ามีแค่เฉียนซิ่วคนเดียวทำได้?”

“มันแหงอยู่แล้ว! เธอเป็นคนเดียวที่มีพลังมากพอจะทำให้จุติเพลิงในการทดสอบรุนแรงขึ้นจนเกิดการระเบิด ไม่มีใครมีความสามารถแบบนั้นอีกแล้ว” หลิวซื่อทงตอบพร้อมแค่นเสียงเย็นชา

เฉินผิงจ้องหลิวซื่อทงอย่างเย็นชาแล้วหันกลับมา “ต่อให้เธอไม่มีความสามารถแบบนั้น แต่การจุดระเบิดจากรัศมีไฟก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ สมมุติว่ามีคนนำวัตถุที่มีจุติเพลิงแฝงมาด้วยแล้วปลดปล่อยมันออกไปในอากาศ แบบนั้นจะทำให้เกิดคลื่นรัศมีที่สามารถจุดระเบิดได้ไม่ใช่หรือ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น หลิวซื่อทงก็ขมวดคิ้วทันที ลางสังหรณ์ถึงอันตรายแวบผ่านแววตาของเขา

ในขณะเดียวกัน ลู่ซันที่ตาเบิกกว้างก็จ้องเฉินผิงด้วยความเหลือเชื่อ

ไม่มีใครเห็นตอนที่ฉันลงมือ แต่เฉินผิงรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?

ผู้อาวุโสชุยพยักหน้าและพึมพำ “ที่จริงนั่นก็อาจเป็นไปได้”

"ผู้อาวุโสชุย อย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของเด็กใหม่ พวกเขาทุกคนเป็นศิษย์วงนอก พวกเขาจะไปมีสิ่งของที่มีจุติเพลิงแฝงมาด้วยได้ยังไง?” หลิวซื่อทงรีบเตือนผู้อาวุโสชุย

เฉินผิงชี้ไปที่ลู่ซันแล้วแนะนำว่า “ลองค้นตัวดูเดี๋ยวก็รู้เอง ผมคิดว่าลู่ซันน่าจะมีของวิเศษที่มีจุติเพลิงแฝงมาด้วย”

“มะ-ไม่มีหรอก”

ลู่ซันพูดตะกุกตะกักพลางส่ายหัว สีหน้าของเขาดูสับสนร้อนรน

“คุณไม่มีเหรอ? จริงเหรอ?" เฉินผิงถามด้วยแววตาเยาะเย้ย เขาจ้องมองลู่ซันและพูดต่อ “ถ้าคุณยืนยันว่าไม่มี ทำไมไม่ให้เราค้นตัวคุณดูล่ะ-”

หลิวซื่อทงพูดตำหนิเฉินผิง “หุบปากไปซะเจ้าเด็กใหม่! คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? ลู่ซันเป็นศิษย์วงนอกที่อาวุโสมากที่สุด! นายมีสิทธิอะไรมาสั่งให้ค้นตัวเขา?”

หากพวกเขาค้นตัวลู่ซันแล้วเจอกระจกสัมฤทธิ์บานนั้น พวกเราคงเดือดร้อนแน่!

เว่ยชิงโกรธทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคนพวกนี้จะโกงจริงๆ!

เว่ยชิงกระโดดเข้าไปขวางทางลู่ซัน เขาคว้าคอเสื้อของอีกฝ่ายแล้วเตือนว่า “เลิกตีหน้าซื่อซะที นายคิดจะเอาบางอย่างไปทิ้งใช่ไหม?”

“เปล่านะ ฉันแค่ปวดท้อง!” ลู่ซันยืนกรานอย่างดื้อรั้น

"ปวดท้อง? คิดว่าจะมีใครเชื่อข้อแก้ตัวแบบนี้จริงๆ เหรอ?” เว่ยชิงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

หลิวซื่อทงหงุดหงิดจนจ้องมองลู่ซัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะใช้ข้อแก้ตัวตื้นๆ แบบนี้

นายเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากนะ! ใครมันจะไปเชื่อว่าจู่ๆ นายจะปวดท้องจนทำอะไรไม่ได้และจำเป็นต้องรีบไปเข้าห้องน้ำ? นายไม่ใช่คนธรรมดา! ลู่ซันคงตื่นตระหนกจนสมองไม่ทำงาน!

“หลิวซื่อทง เขา-”

ลู่ซันหันไปหาหลิวซื่อทงเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ฝ่ายหลังแค่จ้องมองเขาแล้วตะคอก “หุบปาก” หุบปากซะ!"

หลิวซื่อทงกลัวจริงๆ ว่าลู่ซันจะทรยศเขาเช่นกัน