หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3966

“ผู้ชายอย่างคุณในอาณาจักรนิรันดร์ช่างหาได้ยากยิ่ง!”

ในขณะนั้นเองเฉียนซิ่วก็เดินเข้ามา

เว่ยชิงตกใจเมื่อเห็นเฉียนซิ่ว จึงถามว่า “เฉียนซิ่ว ทำไมเธอถึงมาที่นี่แทนที่จะอยู่บ้านตัวเองในตอนดึกแบบนี้?”

“ฉันมาดูว่าเฉิงผิงฟื้นตัวถึงไหนแล้ว ฉันนำผลไม้มาให้เขาด้วย!”

ขณะที่พูด เฉียนซิ่วก็หยิบผลวิญญาณสีแดงออกมาจากกระเป๋าของเธอ

ในสถานที่แห้งแล้งอย่างสำนักจื่อเหยียนแทบจะไม่มีผลไม้ให้เห็น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผลวิญญาณ!

“เฉียนซิ่ว เธอขโมยผลวิญญาณของผู้อาวุโสหูงั้นเหรอ?” เว่ยชิงอุทานด้วยความตกใจขณะมองดูผลวิญญาณเหล่านั้น

“ขโมยอะไรกัน? อาจารย์ของฉันโดนโทษกักบริเวณสามสิบปีไปแล้ว ฉันเป็นคนเดียวที่ดูแลคฤหาสน์ ดังนั้นฉันมีสิทธิเอาของพวกนี้ไปแจกจ่าย ฉันอยากให้เฉิงผิงฟื้นตัวได้เร็วๆ ก็เลยเอาผลไม้มาให้เขา”

“เฉิงผิง รีบกินสิ! มีเพียงผู้อาวุโสเท่านั้นที่สามารถเข้าถึงผลไม้เหล่านี้ได้” เฉียนซิ่วรบเร้าขณะเธอยื่นผลวิญญาณสองสามลูกให้เฉินผิง

เฉินผิงไม่รอช้า “ขอบคุณ เฉียนซิ่ว!”

“ทำไมถึงต้องสุภาพขนาดนั้น? บอกมาได้เลยถ้าคุณต้องการอะไร ฉันจะหามาให้คุณเอง!” เฉียนซิ่วกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เว่ยชิงรู้สึกอิจฉาริษยา

แม้แต่เฉินผิงก็ยังพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง เขาบอกได้เลยว่าเฉียนซิ่วพยายามยั่วยวนเขา

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย