เบื้องหลังฮั่วหยวนถิงคือฮั่วตง ผู้ที่ถูกขับไล่ออกจากสำนักมาเป็นเวลานานแล้ว ตอนนี้ฮั่วตงสวมชุดคลุมไหมสีดำและกวานหยก ดวงตาฉายแววลึกล้ำและมีสีหน้าถือดี
ถึงแม้จะถูกขับไล่ออกจากสำนัก และถึงจะต้องเผชิญหน้ากับผู้อาวุโสเหล่านี้ ทว่าฮั่วตงก็ยังมีสีหน้าไร้อารมณ์!
"เจ้าสำนัก บัดนี้ท่านมีอำนาจอยู่ในมือและพาคุณชายกลับมาแล้ว ต่อไปใครขัดคำสั่งก็ขังไว้เสีย ส่วนผู้อาวุโสหู ขังไว้สักสามสิบปีก็พอ" ทันใดนั้น ผู้อาวุโสร่างผอมบางคนหนึ่งก็ลุกขึ้นมาประจบประแจงฮั่วหยวนถิง!
"ใช่แล้ว ตอนนี้ทั้งสำนักจื่อเหยียนทำตามคำสั่งของเจ้าสำนัก ต่อให้ผู้อาวุโสอวี๋กับคนพวกนั้นไม่พอใจ พวกเขาก็คงไม่กล้าทำอะไรหรอก พวกเขาจะกล้ากบฏงั้นรึ?" ผู้อาวุโสอีกคนเอ่ยเสริมขึ้นมา
ฮั่วหยวนถิงได้ยินแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร เอาแต่จ้องมองไปที่ผู้อาวุโสคนสุดท้ายที่มีร่างท้วมเสียจนตาปิดเล็กน้อย!
"ผู้อาวุโสเถียน ท่านมีความคิดเห็นอย่างไร?" ฮั่วหยวนถิงไต่ถาม!
และในตอนนี้เอง ผู้อาวุโสเถียนก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วพูดว่า "ตราบใดที่ตราประทับเสินหั่วไม่ได้อยู่ในมือของพวกเรา ตำแหน่งเจ้าสำนักของท่านก็ยังไม่มั่นคง แม้ว่าอดีตเจ้าสำนักจะสละตำแหน่งเพราะอาการป่วย แต่เขาก็ยังมีบุตรสาวอยู่คนหนึ่ง ถ้าหากตราประทับเสินหั่วตกอยู่ในมือของจูหลิง ข้าเกรงว่าทั้งสำนักจื่อเหยียนคงไม่มีใครเชื่อฟังเจ้าสำนักอีก ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากคุณชายถูกขับไล่ออกจากสำนัก ตอนนี้ได้เจ้าสำนักพากลับมา หลายคนคงรู้สึกไม่พอใจและพอถึง ณ จุดหนึ่ง ความไม่พอใจเหล่านี้จะต้องปะทุขึ้นมาเป็นแน่"
คำพูดของผู้อาวุโสเถียน ทำให้ทุกคนเงียบเสียงลง!
ฮั่วหยวนถิงก็ชักจะมีสีหน้าเคร่งขรึมยิ่งขึ้นเรื่อยๆ เขารู้ดีว่าตนเองได้ตำแหน่งเจ้าสำนักมาอย่างไร
เขาลอบวางยาอดีตเจ้าสำนักให้วิกลจริตเป็นบางครั้งบางคราวจนต้องสละตำแหน่ง!
ตอนนี้ถึงแม้ว่าฮั่วหยวนถิงจะเป็นเจ้าสำนัก แต่ก็เป็นเพียงรักษาการเจ้าสำนัก ยังไม่ได้ครองตำแหน่งอย่างเต็มตัว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...