เพิ่งกลับมาเขาก็คิดจะทำบ้าๆ กับบุตรสาวของอดีตเจ้าสำนัก นี่ไม่ใช่เรื่องดีเอาเสียเลย!
ถ้าไม่ระวัง สำนักจื่อเหยียนอาจเกิดการต่อสู้ภายในจนเรื่องราวลุกลามเกินควบคุม!
“ฮ่าฮ่าฮ่า ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นเก้านับเป็นอะไรได้!” ฮั่วตงหัวเราะลั่น พร้อมกับพลังที่ระเบิดออกมารอบตัว เปลวไฟสีดำพลิกพลิ้ววูบไหวรอบตัวเขาไม่หยุดหย่อน!
“อัคคีปรมัตถ์แห่งเผ่ามาร?”
ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึง ยกเว้นฮั่วหยวนถิงที่หน้าไม่เปลี่ยนสี ดูเหมือนว่าเขาจะรู้มานานแล้วว่าฮั่วตงฝึกวิชามาร
ต่อมาอัคคีปรมัตถ์รอบตัวฮั่วตงก็เปลี่ยนจากสีน้ำตาลกลายเป็นสีม่วงอ่อน เมื่ออัคคีปรมัตถ์เปลี่ยนไป พลังของฮั่วตงก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุด?” ผู้อาวุโสทุกคนต่างปากอ้าตาค้าง
ไม่มีใครคาดคิดว่าฮั่วตงที่จากไปตอนอยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากขั้นแปด หลังจากกลับมาคราวนี้จะถึงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุด
ลำพังด้วยโอกาสอันน้อยนิด ฮั่วตงก็จะสามารถก้าวขึ้นเป็นระดับมหายานได้แล้ว
เรื่องที่น่าเชื่อเชื่อไปกว่านั้นก็คือ เรื่องที่ฮั่วตงสามารถควบคุมเพลิงอัคคีได้ถึงสามชนิด
“ลำพังด้วยพลังของข้าในตอนนี้ คงไม่มีใครกล้าขัดขวางไม่ให้ข้าเล่นสนุกกับจูหลิงแล้วใช่หรือไม่?” ฮั่วตงเอ่ยถามด้วยท่าทีไม่ใส่ใจ
ทุกคนเงียบสนิท ลำพังด้วยพลังระดับนี้ แม้แต่อวี๋จิ้นก็ไม่น่าจะสกัดเขาได้!
“จริงๆ แล้วบุตรชายของข้ากลับมาครั้งนี้เพราะมีเหตุผลอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือใช้ตราประทับเสินหั่วเป็นตัวเร่งเพื่อฝ่าทะลวงระดับผู้ทุกข์ยากแล้วก้าวขึ้นสู่ระดับมหายาน ดังนั้นอีกไม่กี่วัน ข้าจะหาทางเปิดหุบเขาเสินหั่วเพื่อเผยตราประทับเสินหั่ว” ฮั่วหยวนถิงกล่าว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็เข้าใจว่าทำไมฮั่วหยวนถิงถึงได้เรียกฮั่วตงกลับมาอย่างกะทันหัน
ถ้าหากตราประทับเสินหั่วสามารถเป็นตัวเร่งให้ฮั่วตงฝ่าทะลวงระดับผู้ทุกข์ยากแล้วก้าวขึ้นสู่ระดับมหายานได้ ก็นับว่าคุ้มค่ามากจริงๆ
“เจ้าสำนัก ข้าพอจะมีความคิดหนึ่ง คิดว่าน่าจะทำให้ผู้อาวุโสอวี๋และคนอื่นๆ ยอมเปิดหุบเขาเสินหั่วได้” เถียนจิ้งเอ่ยขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...