หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3969

เพิ่งกลับมาเขาก็คิดจะทำบ้าๆ กับบุตรสาวของอดีตเจ้าสำนัก นี่ไม่ใช่เรื่องดีเอาเสียเลย!

ถ้าไม่ระวัง สำนักจื่อเหยียนอาจเกิดการต่อสู้ภายในจนเรื่องราวลุกลามเกินควบคุม!

“ฮ่าฮ่าฮ่า ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นเก้านับเป็นอะไรได้!” ฮั่วตงหัวเราะลั่น พร้อมกับพลังที่ระเบิดออกมารอบตัว เปลวไฟสีดำพลิกพลิ้ววูบไหวรอบตัวเขาไม่หยุดหย่อน!

“อัคคีปรมัตถ์แห่งเผ่ามาร?”

ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึง ยกเว้นฮั่วหยวนถิงที่หน้าไม่เปลี่ยนสี ดูเหมือนว่าเขาจะรู้มานานแล้วว่าฮั่วตงฝึกวิชามาร

ต่อมาอัคคีปรมัตถ์รอบตัวฮั่วตงก็เปลี่ยนจากสีน้ำตาลกลายเป็นสีม่วงอ่อน เมื่ออัคคีปรมัตถ์เปลี่ยนไป พลังของฮั่วตงก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุด?” ผู้อาวุโสทุกคนต่างปากอ้าตาค้าง

ไม่มีใครคาดคิดว่าฮั่วตงที่จากไปตอนอยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากขั้นแปด หลังจากกลับมาคราวนี้จะถึงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุด

ลำพังด้วยโอกาสอันน้อยนิด ฮั่วตงก็จะสามารถก้าวขึ้นเป็นระดับมหายานได้แล้ว

เรื่องที่น่าเชื่อเชื่อไปกว่านั้นก็คือ เรื่องที่ฮั่วตงสามารถควบคุมเพลิงอัคคีได้ถึงสามชนิด

“ลำพังด้วยพลังของข้าในตอนนี้ คงไม่มีใครกล้าขัดขวางไม่ให้ข้าเล่นสนุกกับจูหลิงแล้วใช่หรือไม่?” ฮั่วตงเอ่ยถามด้วยท่าทีไม่ใส่ใจ

ทุกคนเงียบสนิท ลำพังด้วยพลังระดับนี้ แม้แต่อวี๋จิ้นก็ไม่น่าจะสกัดเขาได้!

“จริงๆ แล้วบุตรชายของข้ากลับมาครั้งนี้เพราะมีเหตุผลอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือใช้ตราประทับเสินหั่วเป็นตัวเร่งเพื่อฝ่าทะลวงระดับผู้ทุกข์ยากแล้วก้าวขึ้นสู่ระดับมหายาน ดังนั้นอีกไม่กี่วัน ข้าจะหาทางเปิดหุบเขาเสินหั่วเพื่อเผยตราประทับเสินหั่ว” ฮั่วหยวนถิงกล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็เข้าใจว่าทำไมฮั่วหยวนถิงถึงได้เรียกฮั่วตงกลับมาอย่างกะทันหัน

ถ้าหากตราประทับเสินหั่วสามารถเป็นตัวเร่งให้ฮั่วตงฝ่าทะลวงระดับผู้ทุกข์ยากแล้วก้าวขึ้นสู่ระดับมหายานได้ ก็นับว่าคุ้มค่ามากจริงๆ

“เจ้าสำนัก ข้าพอจะมีความคิดหนึ่ง คิดว่าน่าจะทำให้ผู้อาวุโสอวี๋และคนอื่นๆ ยอมเปิดหุบเขาเสินหั่วได้” เถียนจิ้งเอ่ยขึ้น

“จริงด้วยสิ เหตุใดข้านึกเรื่องนั้นไม่ออกนะ?”

ฮั่วหยวนถิงตบโต๊ะพลางลุกขึ้นด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นแล้วพูดว่า “เช่นนั้นก็ใช้วิธีนี้เถอะ หากผู้อาวุโสอวี๋และคนอื่นๆ ไม่ยอมตกลงอีกล่ะก็ ข้าจะกักขังผู้อาวุโสหูเพิ่มอีกสักหลายสิบปี ดูสิว่าพวกเขาจะยอมตกลงหรือไม่!”

“ท่านพ่อ ข้าได้ยินว่าเมื่อไม่นานมานี้ผู้อาวุโสอวี๋รับศิษย์ใหม่คนหนึ่งที่เอาชนะหลิวชื่อทงในการประลองยุทธ์ของศิษย์ชั้นใน และถึงกับทำให้หลิวชื่อทงเรียกเขาว่าพี่ใหญ่อีกด้วยกระมัง?” ฮั่วตงถามฮั่วหยวนถิง

“ใช่ ข้าก็ไม่รู้ว่าผู้อาวุโสอวี๋ไปหาเจ้าหนุ่มคนนี้มาจากที่ไหน ถึงแม้ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสี่ แต่เขาก็สามารถเอาชนะหลิวชื่อทงได้ สุดท้ายหลิวชื่อทงใช้บงกชมารนิลกาฬและถึงกับเผยอัคคีปรมัตถ์ของสำนักจื่อเหยียน แต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะเจ้าหนุ่มคนนั้นได้เลย ดูเหมือนว่าเจ้าหนุ่มคนนั้นจะไม่กลัวอัคคีปรมัตถ์เลย ช่างน่าประหลาดจริงๆ”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฮั่วหยวนถิงก็ขมวดคิ้ว

ลูกศิษย์ที่ฮั่วหยวนถิงภูมิใจที่สุดพ่ายแพ้ มิหนำซ้ำยังต้องเรียกอีกฝ่ายว่าพี่ใหญ่ ถือเป็นเรื่องเสียหน้าอย่างมาก!

สิ่งที่สำคัญคือเฉินผิงไม่กลัวอัคคีปรมัตถ์ เรื่องนี้ทำให้ฮั่วหยวนถิงรู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก!