ถ้าจูหลิงไม่รู้วิธีผสานอัคคีปรมัตถ์ฉันก็ต้องไปพบอดีตเจ้าสำนัก! อวี๋จิ้นรับเงินแล้ว เช่นนั้นเขาก็ต้องทำงานให้ฉันสิ!
“จริงๆ แล้วถ้าผมหาทางได้ ผมก็จะพาคุณไปพบอดีตเจ้าสำนัก เพียงแต่ว่าอดีตเจ้าสำนักป่วยหนักและมีอาการวิกลจริตอยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นต่อให้คุณพบท่านในช่วงที่ท่านไร้สติก็เปล่าประโยชน์”
อวี๋จิ้นมองเฉินผิงแวบหนึ่ง แล้วบอกความจริงกับเฉินผิง
“อะไรนะ? อดีตเจ้าสำนักวิกลจริตไปแล้วหรือ?” เฉินผิงตกใจมาก
เช่นนี้มิเท่ากับฉันถูกหลอกเข้าแล้วงั้นรึ? ถ้ารู้ว่าอดีตเจ้าสำนักบ้าไปแล้ว ฉันก็คงจะไม่มา! ซ้ำยังต้องเสียทรัพยากรและเงินมองไปตั้งมากมาย!
“อย่าห่วงไปเลย อดีตเจ้าสำนักไม่ได้วิกลจริตอยู่ตลอดเวลาหรอก เพียงแต่จะมีอาการวิกลจริตเป็นบางครั้งเท่านั้น ไม่มีใครรู้สาเหตุที่จู่ๆ ก็เป็นเช่นนี้ขึ้นมา ด้วยเหตุนี้อดีตเจ้าสำนักจึงถูกบีบให้สละตำแหน่งแล้วให้ฮั่วหยวนถิงดำรงตำแหน่งรักษาการเจ้าสำนักแทน” อวี๋จิ้นรีบอธิบายเมื่อเห็นสีหน้าของเฉินผิง
เว่ยชิงที่อยู่ข้างๆ รู้สึกแปลกใจ เหตุใดอาจารย์ถึงต้องอธิบายให้ศิษย์น้องเฉิงผิงฟังด้วย? หรือว่า…
เว่ยชิงมองอวี๋จิ้นกับเฉินผิง แล้วก็เดาออกว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น
เมื่อดูจากที่เฉินผิงใจป้ำ คงเสียเงินไปไม่น้อยเพื่อให้อวี๋จิ้นพาเข้ามาในสำนักจื่อเหยียน
“รักษาการเจ้าสำนัก? ฮั่วหยวนถิงไม่ใช่เจ้าสำนักตัวจริงหรอกหรือ?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย
“แน่นอนว่าไม่ใช่ เจ้าสำนักตัวจริงต้องได้รับการยอมรับจากตราประทับเสินหั่ว ตอนนี้ฮั่วหยวนถิงยังไม่มีตราประทับเสินหั่ว ก่อนที่อดีตเจ้าสำนักจะวิกลจริต ดูเหมือนว่าท่านจะมีอาการเตือนมาก่อน ดังนั้นจึงเก็บตราประทับเสินหั่วเอาไว้ในหุบเขาเสินหั่ว ตอนนี้หุบเขาเสินหั่วยังไม่เปิด ฮั่วหยวนถิงจึงเอาตราประทับเสินหั่วไปไม่ได้ พวกเราสงสัยตลอดมาว่าอาการป่วยของอดีตเจ้าสำนักมีความเกี่ยวพันกับฮั่วหยวนถิง แต่ก็ไม่มีหลักฐานจึงพูดอะไรไม่ได้!” อวี๋จิ้นอธิบายอย่างละเอียด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...