หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3972

“สระพลังวิญญาณ?”

เฉินผิงขมวดคิ้ว รู้สึกถึงลางสังหรณ์ใจขึ้นมา!

"เป็นอะไรงั้นรึ?" อวี๋จิ้นถามเมื่อสังเกตเห็นเฉินผิงสีหน้าไม่สู้ดี

"อ้อ ไม่มีอะไร!" เฉินผิงรีบส่ายหน้า

แต่เมื่อเห็นอาคารลานเรือนที่คุ้นเคยและพลังวิญญาณที่เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ เฉินผิงก็ชักจะเริ่มไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อยๆ

คงจะไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกนะ?

เฉินผิงภาวนาอยู่ในใจ ไม่อยากให้บังเอิญขนาดที่ว่าจูหลิงผู้นี้คือหญิงสาวเนื้อตัวเปลือยเปล่าที่เขาเห็นเมื่อคืนนี้

ไม่นาน อวี๋จิ้นก็พาเฉินผิงกับเว่ยชิงมาถึงเรือนของจูหลิง เมื่อเห็นเรือนที่อยู่ตรงหน้า เฉินผิงก็ถึงกับพูดไม่ออก

"ท่านอาจารย์ ที่นี่คือเรือนของศิษย์พี่จูหลิงจริงๆ เหรอ?" เฉินผิงถาม

"ถูกต้อง ทั้งสำนักจื่อเหยียนมีเพียงเรือนของจูหลิงที่มีสระพลังวิญญาณ" อวี๋จิ้นกล่าวยืนยันพลางพยักหน้า

"เอ่อ..." เฉินผิงตะลึงงัน ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ฉันจะอธิบายเรื่องที่เข้ามาอาบน้ำในเรือนของจูหลิงตอนกลางดึกแล้วเห็นนางเปลือยเปล่าอย่างไรดี? ทำไมถึงไม่มีใครคอยเฝ้า? แล้วเหตุใดถึงเปิดประตูเอาไว้ด้วย?

ขณะที่เฉินผิงมัวแต่ครุ่นคิดอยู่นั้น ประตูเรือนก็เปิดออก มีผู้บำเพ็ญเพียรสตรีที่หน้าตาเหมือนกันสองนางเดินออกมา

"แม่นางทั้งสอง วันนี้พวกเรานัดกับคุณหนูใหญ่ว่าจะมาพบนาง" อวี๋จิ้นกล่าวกับคนเฝ้าเรือนของจูหลิงด้วยท่าทีสุภาพมีมารยาท

"อ๊ะ ผู้อาวุโสอวี๋ เชิญเข้ามาเลยเจ้าค่ะ จูหลิงรออยู่สักพักแล้ว"

พวกนางสองคนพาอวี๋จิ้นและพวกเข้ามาข้างใน

เมื่อเห็นการจัดเรือนและสระพลังวิญญาณที่ปล่อยกลิ่นอายพลังออกมา เฉินผิงก็รู้สึกหนักใจ

"ศิษย์น้องเฉิงผิง เตรียมตัวไว้ให้ดี ศิษย์พี่จูหลิงงดงามมากเลยนะ ผู้บำเพ็ญเพียรบุรุษหลายคนที่พบนางเป็นครั้งแรกถึงกับเลือดกำเดาไหลเชียวล่ะ!" เว่ยชิงเตือนเฉินผิง

"จริงหรือ? ถึงขนาดเลือดกำเดาไหลเลย?"

"ข้ายังคงภักดีต่ออดีตเจ้าสำนักตลอดไป ไม่ว่าท่านจะเป็นเจ้าสำนักจื่อเหยียนหรือไม่ก็ตาม" อวี๋จิ้นกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

จูหลิงรู้สึกซาบซึ้งใจมากที่ได้พบท่านผู้อาวุโสอวี๋เพราะความจงรักภักดีอันไม่เสื่อมคลายของเขา

"ผู้อาวุโสอวี๋ สองคนที่อยู่ข้างหลังท่านเป็นใครกัน" จูหลิงมองมาที่เฉินผิงกับเว่ยชิง

เฉินผิงก้มหน้าอยู่ ทำให้นางไม่เห็นหน้าเขา

"นี่คือลูกศิษย์คนโตของข้า เว่ยชิง ตอนนี้เขาเป็นศิษย์ชั้นเอกแล้ว" อวี๋จิ้นชี้ไปทางเว่ยชิง

"คารวะศิษย์พี่จูหลิง!"

เว่ยชิงรีบก้าวขึ้นหน้า เมื่อเห็นความงามชวนตื่นตะลึงของจูหลิง เว่ยชิงก็ขัดเขินเสียจนไม่รู้ว่าจะมองไปที่ไหนดี

ระหว่างที่พูดอยู่นั้น จมูกของเขาก็มีเลือดไหลออกมา!

เมื่อเห็นเว่ยชิงในสภาพนั้น จูหลิงก็ปิดปากหัวเราะ