หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3977

มังกรเพลิงที่มีเปลวเพลิงลุกโชนอ้าปากกว้างแล้วพุ่งใส่เฉินผิงอีกครั้ง เฉินผิงยืนมือเปล่าพลางมองดูมังกรเพลิงที่กำลังพุ่งเข้ามาหาอยู่เงียบๆ

จนกระทั่งมังกรเพลิงมาถึงตรงหน้า เฉินผิงก็ยังไม่คิดที่จะหลบหลีกหรือป้องกันใดๆ ทำให้เว่ยชิงกับอวี๋จิ้นรู้สึกสับสนอยู่บ้าง

"ศิษย์น้องเฉิงผิง คุณทำอะไรอยู่น่ะ?" เว่ยชิงตะโกนลั่น

แต่คราวนี้มังกรเพลิงก็ได้กลืนกินเฉินผิงเข้าไปในคำเดียว ทำให้เปลวไฟโอบล้อมเขาไว้ทันที

ในขณะที่เว่ยชิงรู้สึกตื่นตระหนกและเตรียมที่จะช่วยเฉินผิง อวี๋จิ้นก็ห้ามเขาไว้

"ไม่ต้องห่วง เปลวเพลิงน้อยนิดเช่นนี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก" อวี๋จิ้นเข้าใจแล้วว่าเฉินผิงจงใจทำเช่นนี้

นึกถึงเมื่อวานที่หลิวซื่อทงใช้บงกชมารนิลกาฬ แต่เฉินผิงกลับไม่ได้รับบาดเจ็บเลย อวี๋จิ้นจึงได้ข้อสรุปว่าอัคคีปรมัตถ์ของจูหลิงก็น่าจะทำอะไรเฉินผิงไม่ได้เช่นกัน

แม้ว่าอวี๋จิ้นจะไม่เข้าใจว่าเฉินผิงใช้วิธีอะไรถึงไม่กลัวเพลิงอัคคีดังกล่าว แต่เฉินผิงกล้ายืนอยู่นิ่งๆ แสดงว่าเขามั่นใจว่าจะเอาชนะได้

เมื่อเห็นเฉินผิงถูกมังกรเพลิงกลืน จูหลิงก็ยิ้มเยาะ

"ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ยังกล้ามาท้าพนันกับข้า" จูหลิงหัวเราะเยาะแล้วหันไปมองอวี๋จิ้นพลางกล่าวว่า "ผู้อาวุโสอวี๋ ข้าชนะแล้ว ข้าไม่สนใจหรอกว่าศิษย์ของท่านจะเป็นหรือตาย!"

"คุณหนูใหญ่ การต่อสู้ยังไม่จบ ท่านพูดแบบนี้ออกจะเร็วไปสักหน่อย" อวี๋จิ้นตอบกลับ

"ผู้อาวุโสอวี๋ ศิษย์ของท่านถูกอัคคีปรมัตถ์ของข้ากลืนกินเข้าไปแล้ว ท่านยังกล้าพูดว่าการต่อสู้ยังไม่จบอีกงั้นรึ? ถ้าท่านไม่ช่วยมันเสียตั้งแต่ตอนนี้ มันคงได้กลายเป็นเถ้าธุลีอย่างแน่นอน!"

จูหลิงไม่เข้าใจว่าเหตุใดอวี๋จิ้นยังพูดว่าการต่อสู้ยังไม่จบ และไม่รีบเข้าไปช่วยเฉินผิงอีก

"กลายเป็นเถ้าธุลี? คุณคิดว่าผมจะกลายเป็นเถ้าธุลีได้ง่ายๆ จริงหรือ?"

ในยามนี้เอง เสียงของเฉินผิงก็ดังขึ้นมาจากเปลวเพลิงที่ลุกโชน

ทันใดนั้น เปลวไฟรอบตัวเฉินผิงก็เริ่มดับลงอย่างรวดเร็ว แล้วมังกรเพลิงก็หายไปโดยไร้ซึ่งร่องรอย