หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3977

มังกรเพลิงที่มีเปลวเพลิงลุกโชนอ้าปากกว้างแล้วพุ่งใส่เฉินผิงอีกครั้ง เฉินผิงยืนมือเปล่าพลางมองดูมังกรเพลิงที่กำลังพุ่งเข้ามาหาอยู่เงียบๆ

จนกระทั่งมังกรเพลิงมาถึงตรงหน้า เฉินผิงก็ยังไม่คิดที่จะหลบหลีกหรือป้องกันใดๆ ทำให้เว่ยชิงกับอวี๋จิ้นรู้สึกสับสนอยู่บ้าง

"ศิษย์น้องเฉิงผิง คุณทำอะไรอยู่น่ะ?" เว่ยชิงตะโกนลั่น

แต่คราวนี้มังกรเพลิงก็ได้กลืนกินเฉินผิงเข้าไปในคำเดียว ทำให้เปลวไฟโอบล้อมเขาไว้ทันที

ในขณะที่เว่ยชิงรู้สึกตื่นตระหนกและเตรียมที่จะช่วยเฉินผิง อวี๋จิ้นก็ห้ามเขาไว้

"ไม่ต้องห่วง เปลวเพลิงน้อยนิดเช่นนี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก" อวี๋จิ้นเข้าใจแล้วว่าเฉินผิงจงใจทำเช่นนี้

นึกถึงเมื่อวานที่หลิวซื่อทงใช้บงกชมารนิลกาฬ แต่เฉินผิงกลับไม่ได้รับบาดเจ็บเลย อวี๋จิ้นจึงได้ข้อสรุปว่าอัคคีปรมัตถ์ของจูหลิงก็น่าจะทำอะไรเฉินผิงไม่ได้เช่นกัน

แม้ว่าอวี๋จิ้นจะไม่เข้าใจว่าเฉินผิงใช้วิธีอะไรถึงไม่กลัวเพลิงอัคคีดังกล่าว แต่เฉินผิงกล้ายืนอยู่นิ่งๆ แสดงว่าเขามั่นใจว่าจะเอาชนะได้

เมื่อเห็นเฉินผิงถูกมังกรเพลิงกลืน จูหลิงก็ยิ้มเยาะ

"ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ยังกล้ามาท้าพนันกับข้า" จูหลิงหัวเราะเยาะแล้วหันไปมองอวี๋จิ้นพลางกล่าวว่า "ผู้อาวุโสอวี๋ ข้าชนะแล้ว ข้าไม่สนใจหรอกว่าศิษย์ของท่านจะเป็นหรือตาย!"

"คุณหนูใหญ่ การต่อสู้ยังไม่จบ ท่านพูดแบบนี้ออกจะเร็วไปสักหน่อย" อวี๋จิ้นตอบกลับ

"ผู้อาวุโสอวี๋ ศิษย์ของท่านถูกอัคคีปรมัตถ์ของข้ากลืนกินเข้าไปแล้ว ท่านยังกล้าพูดว่าการต่อสู้ยังไม่จบอีกงั้นรึ? ถ้าท่านไม่ช่วยมันเสียตั้งแต่ตอนนี้ มันคงได้กลายเป็นเถ้าธุลีอย่างแน่นอน!"

จูหลิงไม่เข้าใจว่าเหตุใดอวี๋จิ้นยังพูดว่าการต่อสู้ยังไม่จบ และไม่รีบเข้าไปช่วยเฉินผิงอีก

"กลายเป็นเถ้าธุลี? คุณคิดว่าผมจะกลายเป็นเถ้าธุลีได้ง่ายๆ จริงหรือ?"

ในยามนี้เอง เสียงของเฉินผิงก็ดังขึ้นมาจากเปลวเพลิงที่ลุกโชน

ทันใดนั้น เปลวไฟรอบตัวเฉินผิงก็เริ่มดับลงอย่างรวดเร็ว แล้วมังกรเพลิงก็หายไปโดยไร้ซึ่งร่องรอย

"อย่ากังวลไปเลย ผมไม่ทำร้ายเธอหรอก" เฉินผิงยิ้มพลางมองจูหลิงแล้วพูดว่า "คุณจะยอมแพ้หรือไม่? ถ้าคุณไม่ยอมแพ้ ผมก็จะใช้เพลิงอัคคีแผดเผาเสื้อผ้าของคุณให้มอดไหม้ ให้คุณได้เปลือยเปล่าต่อหน้าทุกคนที่นี่"

จูหลิงได้ยินคำพูดของเฉินผิงก็โกรธจัด

เว่ยชิงที่อยู่ข้างๆ ได้ยินคำพูดของเฉินผิงกลับรู้สึกตื่นเต้นแล้วพูดเบาๆ ว่า "ศิษย์น้องเฉิงผิง เผาเลย! เผาเสื้อผ้าของจูหลิง..."

หากได้เห็นจูหลิงในสภาพเปลือยเปล่า เว่ยชิงก็ยอมตาย

แม้ว่าเว่ยชิงจะพูดเสียงเบา แต่อวี๋จิ้นก็ยังได้ยินจึงมองเว่ยชิงด้วยแววตาอำมหิต ทำให้เว่ยชิงไม่กล้าพูดอีก

"ฉันยอมแพ้ ฉันยอมแพ้แล้ว..." จูหลิงพูดอย่างอับจนหนทาง นางรู้ตัวดีว่าสู้เฉินผิงไม่ได้ แม้แต่อัคคีปรมัตถ์ของนางก็ทำอะไรเฉินผิงไม่ได้

เมื่อเห็นจูหลิงยอมแพ้ เฉินผิงก็ชักเปลวเพลิงกลับมาแล้วเดินเข้าไปหานาง