หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3978

แต่พอเฉินผิงเดินเข้ามาใกล้จูหลิง จู่ๆ ดวงตาก็ฉายแววโหดเหี้ยมพลางซัดฝ่ามือใส่เฉินผิง!

นางพยายามลอบทำร้ายเฉินผิง!

เฉินผิงตกใจแล้วพลันโมโหขึ้นมาทันที เขายื่นมือออกไปคว้าข้อมือของจูหลิงแล้วใช้กระบวนท่าตอบโต้ควบคุมตัวนางไว้ทันที

"เพียะ! เพียะ! เพียะ!"

เฉินผิงตีก้นของจูหลิงอย่างแรง

เสียงตีดังสนั่นครั้งแล้วครั้งเล่า

"อ๊า! ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันนะ..."

จูหลิงพยายามดิ้นรน แต่ไม่อาจหลุดพ้นจากการควบคุมของเฉินผิงไปได้

นางไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะตีเข้าที่จุดอ่อนไหวของตน ทำให้นางปกป้องตัวเองไม่ได้เลย!

เว่ยชิงกับอวี๋จิ้นต่างก็ตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าเฉินผิงจะกล้าตีเข้าตรงจุดนั้นของจูหลิง

จูหลิงทั้งอับอายและโกรธแค้นจึงตะโกนใส่เฉินผิงว่า "เจ้าโจรราคะ ปล่อยข้านะ! ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!"

เฉินผิงไม่สนใจเสียงร้องไห้ของนางและยังคงตีนางต่อไป

"ผมต้องสั่งสอนคุณให้ดี” เขาเอ่ยด้วยท่าทีจริงจัง “การเป็นคนต้องเปิดเผยและโปร่งใส ในเมื่อคุณแพ้แล้ว แต่ยังกล้าลอบทำร้าย ถ้าพวกเราไม่ได้อยู่ในสำนักจื่อเหยียนล่ะก็ คุณคงตายไปนานแล้ว"

เฉินผิงโกรธจนไม่ยอมหยุดตี!

เว่ยชิงกับอวี๋จิ้นที่อยู่ข้างๆ ต่างก็ตกใจและเป็นกังวล

เว่ยชิงมองเฉินผิงด้วยสายตาอิจฉาพลางกล่าวว่า "ศิษย์น้องเฉิงผิง หยุดนะ! เลิกตีนางได้แล้ว"

แม้ว่าเขาจะพูดเช่นนั้น แต่เว่ยชิงกลับคิดจะไปตีจูหลิงด้วยตัวเอง

การลอบทำร้ายเป็นวิธีสกปรกจริงๆ นั่นแหละ

"หยุดนะ! หยุดเดี๋ยวนี้..." อวี๋จิ้นตะโกนลั่น แต่เฉินผิงไม่ฟัง

จนกระทั่งจูหลิงทนไม่ไหว นางจึงร้องไห้และเริ่มยอมแพ้

"ฉันผิดไปแล้ว! ฉันยอมแพ้ หยุดตีฉันสักทีเถอะ!" จูหลิงพูดทั้งน้ำตา

จูหลิงเหลือบมองอวี๋จิ้นแล้วพูดว่า "ใครให้ท่านลงโทษเขากัน? พวกเราก็แค่ประลองฝีมือกัน อาจมีบาดเจ็บบ้าง ท่านไม่ต้องลงโทษเขาหรอก"

อวี๋จิ้นตกใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจูหลิงจึงปกป้องเฉินผิงหลังจากถูกตี นี่มันเรื่องอะไรกัน?

ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริง ๆ!

หลังจากพูดจบ จูหลิงก็หันไปมองเฉินผิงแล้วพูดว่า "ฉันแพ้แล้ว คุณต้องการอะไรก็บอกมาได้เลย…"

"ผมอยากเรียนรู้วิชาผสานอัคคีปรมัตถ์" เฉินผิงพูดตรงๆ

เมื่อสักครู่ที่เฉินผิงบอกให้จูหลิงเปลือยกายเต้นรำ ก็เพียงแค่ขู่ให้นางหวาดกลัวก็เท่านั้น เขาไม่ได้หมายความเช่นนั้น!

เขามาที่สำนักจื่อเหยียนก็เพื่อแสวงหาวิชาผสานอัคคีปรมัตถ์ หากจูหลิงรู้วิธี เช่นนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องไปพบอดีตเจ้าสำนักผู้วิกลจริตแล้ว!

"วิชาผสานอัคคัปรมัตถ์?"

จูหลิงผงะอึ้ง ก่อนจะหัวเราะด้วยน้ำเสียงขมขื่นแล้วพูดว่า "มิใช่คุณทำให้คนลำบากแล้วหรอกหรือ? ฉันจะรู้วิชาผสานอัคคีปรมัตถ์ได้อย่างไรกัน? เมื่อสักครู่นี้คุณก็เห็นแล้ว อัคคีปรมัตถ์ทั้งสองชนิดของฉันยังแยกกันอยู่เลย หากฉันรู้วิธีผสานพวกมันเข้าด้วยกัน ฉันก็อาจจะเอาชนะคุณได้แล้ว!"

เฉินผิงรู้ว่าจูหลิงพูดความจริง เมื่อสักครู่นี้อัคคีปรมัตถ์ทั้งสองชนิดของจูหลิงยังแยกกันอยู่เลย เพียงแต่การหมุนวนเร็วๆ ทำให้ดูเหมือนว่าพวกมันผสานกันเข้าด้วยกันต่างหากเล่า