หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3978

แต่พอเฉินผิงเดินเข้ามาใกล้จูหลิง จู่ๆ ดวงตาก็ฉายแววโหดเหี้ยมพลางซัดฝ่ามือใส่เฉินผิง!

นางพยายามลอบทำร้ายเฉินผิง!

เฉินผิงตกใจแล้วพลันโมโหขึ้นมาทันที เขายื่นมือออกไปคว้าข้อมือของจูหลิงแล้วใช้กระบวนท่าตอบโต้ควบคุมตัวนางไว้ทันที

"เพียะ! เพียะ! เพียะ!"

เฉินผิงตีก้นของจูหลิงอย่างแรง

เสียงตีดังสนั่นครั้งแล้วครั้งเล่า

"อ๊า! ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันนะ..."

จูหลิงพยายามดิ้นรน แต่ไม่อาจหลุดพ้นจากการควบคุมของเฉินผิงไปได้

นางไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะตีเข้าที่จุดอ่อนไหวของตน ทำให้นางปกป้องตัวเองไม่ได้เลย!

เว่ยชิงกับอวี๋จิ้นต่างก็ตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าเฉินผิงจะกล้าตีเข้าตรงจุดนั้นของจูหลิง

จูหลิงทั้งอับอายและโกรธแค้นจึงตะโกนใส่เฉินผิงว่า "เจ้าโจรราคะ ปล่อยข้านะ! ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!"

เฉินผิงไม่สนใจเสียงร้องไห้ของนางและยังคงตีนางต่อไป

"ผมต้องสั่งสอนคุณให้ดี” เขาเอ่ยด้วยท่าทีจริงจัง “การเป็นคนต้องเปิดเผยและโปร่งใส ในเมื่อคุณแพ้แล้ว แต่ยังกล้าลอบทำร้าย ถ้าพวกเราไม่ได้อยู่ในสำนักจื่อเหยียนล่ะก็ คุณคงตายไปนานแล้ว"

เฉินผิงโกรธจนไม่ยอมหยุดตี!

เว่ยชิงกับอวี๋จิ้นที่อยู่ข้างๆ ต่างก็ตกใจและเป็นกังวล

เว่ยชิงมองเฉินผิงด้วยสายตาอิจฉาพลางกล่าวว่า "ศิษย์น้องเฉิงผิง หยุดนะ! เลิกตีนางได้แล้ว"

แม้ว่าเขาจะพูดเช่นนั้น แต่เว่ยชิงกลับคิดจะไปตีจูหลิงด้วยตัวเอง

การลอบทำร้ายเป็นวิธีสกปรกจริงๆ นั่นแหละ

"หยุดนะ! หยุดเดี๋ยวนี้..." อวี๋จิ้นตะโกนลั่น แต่เฉินผิงไม่ฟัง

จนกระทั่งจูหลิงทนไม่ไหว นางจึงร้องไห้และเริ่มยอมแพ้

"ฉันผิดไปแล้ว! ฉันยอมแพ้ หยุดตีฉันสักทีเถอะ!" จูหลิงพูดทั้งน้ำตา