หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3979

"ในเมื่อคุณไม่รู้ ก็ช่างเถิด!" เมื่อเห็นว่าจูหลิงไม่รู้เรื่องเคล็ดวิชา เฉินผิงจึงได้แต่รอโอกาสที่จะได้พบอดีตเจ้าสำนัก

"คุณไม่มีข้อเรียกร้องอื่นเลยหรือ?"

จูหลิงถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเฉินผิงดูเหมือนจะค่อนข้างผิดหวัง

ต้องเข้าใจว่านางเป็นหญิงงามชนิดหาตัวจับยาก ตอนนี้ให้เฉินผิงตั้งเงื่อนไข เขากลับขอแค่วิธีผสานอัคคีปรมัตถ์ แล้วไม่เอ่ยถึงเรื่องอื่นเลย

หรือว่าข้าจะมีเสน่ห์ไม่มากพอ?

"ไม่มีอะไรจะเรียกร้องจากฉันแล้วงั้นรึ?"

เฉินผิงส่ายหน้า

เมื่อเห็นเช่นนั้น จูหลิงก็เริ่มมีสีหน้าหม่นคล้ำ ถ้าเฉินผิงสนใจในความงามของนางแล้วร้องขอเรือนร่างของนาง จูหลิงไม่เพียงจะไม่โกรธ แต่ยังรู้สึกดีใจเพราะตัวเองมีเสน่ห์ดึงดูด

ทว่ายามนี้เฉินผิงไม่ขออะไรเลย ทำให้จูหลิงเริ่มสงสัยว่าตัวเองไม่มีเสน่ห์แล้วหรือ

เว่ยชิงที่อยู่ข้างๆ เห็นว่าเฉินผิงไม่ขออะไรอีก ก็รู้สึกโมโหแทน ถ้าเป็นเขาล่ะก็ คงสั่งให้จูหลิงเปลื้องผ้าให้ดูแล้ว!

"คุณหนูใหญ่ ข้ามาหาท่านครั้งนี้ มีเรื่องอื่นที่ต้องบอกท่านด้วย..."

อวี๋จิ้นเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ ก็รีบพูดตัดบทขึ้นมา

"ผู้อาวุโสอวี๋ เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ?" จูหลิงถาม

อวี๋จิ้นพยักหน้า "ผู้อาวุโสหูถูกคุมขังเพราะต่อต้านฮั่วหยวนถิง จึงถูกขังไว้สามสิบปี"

เขาถึงขั้นสงสัยว่าฮั่วหยวนถิงจงใจทำให้อดีตเจ้าสำนักป่วยหนัก ตอนที่พวกเขาไปพบเสียด้วยซ้ำไป

"คุณหนูใหญ่ ดูแลตัวเองให้ดีนะขอรับ ตราบใดที่ฮั่วหยวนถิงยังไม่ได้ตราประทับเสินหั่วเอาไว้ในมือ พวกเราก็ยังมีโอกาสให้สู้" อวี๋จิ้นพูด

จูหลิงพยักหน้าแรงๆ มาถึงขั้นนี้พวกเขาได้แต่หวังพึ่งตราประทับเสินหั่วเท่านั้นแล้ว

อวี๋จิ้นพาเฉินผิงและคนอื่นๆ ออกไป แต่จูหลิงกลับเรียกเฉินผิงไว้ "ช้าก่อน ศิษย์น้องเฉิงผิง ในเมื่อฉันแพ้แล้ว ฉันก็ต้องยอมรับ"

เฉินผิงมึนงงถึงขีดสุด ไม่รู้ว่าจูหลิงคิดจะทำอะไรกันแน่

เว่ยชิงมองด้วยสีหน้าอิจฉา แต่เขากลับถูกอวี๋จิ้นลากตัวออกไป

หลังจากอวี๋จิ้นกับเว่ยชิงออกไปแล้ว เฉินผิงก็หันมาถามจูหลิงว่า "ศิษย์พี่ คุณคิดจะทำอะไร? ถ้าคุณคิดจะเสนอตัว คุณก็ลืมไปได้เลย z,ไม่ใช่คนที่จะฉวยโอกาสตอนคนอ่อนแอ"