ทุกคนต่างมองออกไปข้างด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่รู้ว่าลมพายุนี้มาจากที่ไหน
“ผู้อาวุโสอวี๋ ห้ามตอบตกลงกับเขานะ ห้ามตอบตกลงกับเขาเด็ดขาด...”
ในขณะนี้ เสียงของผู้อาวุโสหูก็ลอยเข้ามาเบาๆ
“ผู้อาวุโสหู?” ผู้อาวุโสอวี๋กับคนอื่นๆ ต่างตกใจ พวกเขาไม่รู้ว่าผู้อาวุโสหูหลุดออกมาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ฮั่วหยวนถิงก็ตกใจเช่นกัน เขารีบลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสหู ออกจากสถานที่คุมขังโดยไม่ได้รับอนุญาต นี่เป็นความผิดที่ต้องโทษประหาร!”
“ฮ่าฮ่า ฮั่วหยวนถิง เจ้าไม่ต้องคิดจะฆ่าข้าเพื่อให้ได้มาซึ่งตราประทับเสินหั่ว ถึงขนาดใช้ข้ามาข่มขู่ผู้อาวุโสอวี๋และคนอื่นๆ เจ้ายังคิดทำได้เลย ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าก็จะไม่ให้เจ้าได้สมหวัง!”
พอผู้อาวุโสหูพูดจบก็ลอยเข้ามาในห้องประชุม สร้างความตกตะลึงให้แก่ทุกคน
เมื่อเห็นฉากนี้เข้า ผู้อาวุโสอวี๋ก็เบิกตากว้างทันที “ผู้อาวุโสหู นี่มันเกิดอะไรขึ้น? จิตวิญญาณของท่านหลุดออกจากร่างได้อย่างไร?”
ปรากฏว่านี่คือจิตวิญญาณของผู้อาวุโสหู ไม่ใช่ร่างจริงของเขาที่ออกหลบหนีออกมาจากสถานที่คุมขัง
“ผู้อาวุโสอวี๋ ข้ารู้ว่าฮั่วหยวนถิงคิดจะใช้ข้ามาข่มขู่พวกท่าน ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจฆ่าตัวตาย โดยทิ้งจิตวิญญาณเพื่อบอกพวกท่านว่า จงอย่าได้ยอมแพ้เป็นอันขาด ตราบใดที่เขาไม่มีตราประทับเสินหั่ว เขาก็อย่าหวังจะควบคุมสำนักจื่อเหยียน สำนักก็ยังมีความหวัง!”
กล่าวพลางจิตวิญญาณเริ่มจางลงเรื่อยๆ และกำลังจะสลายไป
“เหล่าหู โอ้ เหล่าหู ทำไมท่านถึงได้โง่เขลาเช่นนี้...”
ผู้อาวุโสอวี๋หมายจะเข้าไปกักขังจิตวิญญาณของผู้อาวุโสหู แต่ก็เขาก็ไร้ความสามารถ!
ท้ายที่สุด จิตวิญญาณก็สลายไปจนหมดสิ้น นับเป็นการตายที่แท้จริง ไม่มีความหวังในการฟื้นคืนชีพอีกแล้ว!
เหล่าผู้อาวุโสจากฝ่ายอดีตเจ้าสำนักต่างโกรธเคืองและเสียใจ
เพื่อไม่ให้พวกเขาถูกข่มขู่ ท่านอาวุโสหูถึงกับเลือกที่จะจบชีวิตตัวเอง!
ฮั่วหยวนถิงก็มีสีหน้าตกใจ เพราะเขาไม่คาดคิดว่าผู้อาวุโสหูจะฆ่าตัวตาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...