เมื่อจูหลิงได้ยินเข้า เธอก็รีบก้าวเข้ามายืนขวางเฉินผิงเอาไว้ “ท่านพ่อ ท่านห้ามทำร้ายเขานะ เขาเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสอวี๋ ถ้าท่านทำร้ายเขาล่ะก็ ข้าจะไม่พูดกับท่านอีกเลย”
“ก็ได้ ข้าจะไม่ทำร้ายเขา เจ้าบอกว่าตนเองไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา ทว่ายามนี้เจ้าถึงกับจะไม่พูดกับพ่อของเจ้าเพราะเขา ข้าก็แค่อยากคุยกับเขาเฉยๆ ไม่ได้คิดจะทำร้ายเขาสักหน่อย ข้าไม่อาจยกลูกสาวให้คนที่ข้าไม่รู้จักได้หรอกนะ” อดีตเจ้าสำนักตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
เฉินผิงตบไหล่จูหลิงเบาๆ แล้วพูดว่า “จูหลิง คุณออกไปเถอะ ผมเชื่อว่าอดีตเจ้าสำนักไม่ทำอะไรผมหรอก ผมมีเรื่องจะคุยกับอดีตเจ้าสำนักสักหน่อย”
จูหลิงเห็นเฉินผิงพูดเช่นนั้น ก็พยักหน้าแล้วเดินออกไป
ทันทีที่จูหลิงออกจากโถงหลัก อดีตเจ้าสำนักก็พลันสีหน้าเย็นชาขึ้นมาทันที ไม่มีความเมตตาเหมือนเมื่อสักครู่อีก
เฉินผิงเห็นอดีตเจ้าสำนักจู่ๆ ก็เปลี่ยนไปเช่นนั้น ก็อดมิได้ที่จะรู้สึกหนาวเยือกในใจ
“เจ้าหนุ่ม คุณเป็นใครกันแน่? ทำไมต้องเข้าหาลูกสาวของผมด้วย?” อดีตเจ้าสำนักถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“อดีตเจ้าสำนัก ผมเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสอวี๋ ตอนนี้เป็นศิษย์ชั้นในของสำนักจื่อเหยียน ผมชื่อว่าเฉิงผิง ผมไม่ได้ตั้งใจจะเข้าหาจูหลิงเลยนะ” ระหว่างที่เขาพูดก็ทำท่าไร้เดียงสาไปด้วย
“หึ! ศิษย์ของผู้อาวุโสอวี๋งั้นรึ? ผู้อาวุโสอวี๋ไม่มีทางรับศิษย์ที่สามารถทำลายอาคมกับดักสังหารได้ง่ายๆ อย่างคุณหรอก ผมสงสัยว่าคุณมีพลังไม่ด้อยไปกว่าผู้อาวุโสอวี๋เลย คุณให้เงินผู้อาวุโสอวี๋ไปมากมายเท่าไหร่กัน? คุณมาที่สำนักจื่อเหยียนมีจุดประสงค์อะไรกันแน่?” อดีตเจ้าสำนักพูดกับเฉินผิงตามตรง
แม้ว่าเฉินผิงเพิ่งจะลดพลังอาคมกับดักสังหารเพื่อหลอกจูหลิง ทว่าเขากลับไม่อาจหลอกอดีตเจ้าสำนักได้
เฉินผิงไม่คาดคิดว่าอดีตเจ้าสำนักจะเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง
“อดีตเจ้าสำนัก ผมขอรับรองกับคุณเลยว่าผมไม่มีเจตนาร้ายหรืออยากจะทำร้ายจูหลิงแต่อย่างใด ผมเข้าร่วมสำนักจื่อเหยียนก็เพื่อเรียนรู้เคล็ดวิชาผสานอัคคีปรมัตถ์จากคุณ” เฉินผิงตอบตามความจริง
“เคล็ดวิชาผสานอัคคีปรมัตถ์?” อดีตเจ้าสำนักพินิจมองเฉินผิง “ผมรู้จักเคล็ดวิชาผสานอัคคีปรมัตถ์จริง แต่คุณคิดว่าผมจะบอกคุณเหรอ? ผมยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงคุณเสียด้วยซ้ำไป”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...