หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3991

เมื่อจูหลิงได้ยินเข้า เธอก็รีบก้าวเข้ามายืนขวางเฉินผิงเอาไว้ “ท่านพ่อ ท่านห้ามทำร้ายเขานะ เขาเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสอวี๋ ถ้าท่านทำร้ายเขาล่ะก็ ข้าจะไม่พูดกับท่านอีกเลย”

“ก็ได้ ข้าจะไม่ทำร้ายเขา เจ้าบอกว่าตนเองไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา ทว่ายามนี้เจ้าถึงกับจะไม่พูดกับพ่อของเจ้าเพราะเขา ข้าก็แค่อยากคุยกับเขาเฉยๆ ไม่ได้คิดจะทำร้ายเขาสักหน่อย ข้าไม่อาจยกลูกสาวให้คนที่ข้าไม่รู้จักได้หรอกนะ” อดีตเจ้าสำนักตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย

เฉินผิงตบไหล่จูหลิงเบาๆ แล้วพูดว่า “จูหลิง คุณออกไปเถอะ ผมเชื่อว่าอดีตเจ้าสำนักไม่ทำอะไรผมหรอก ผมมีเรื่องจะคุยกับอดีตเจ้าสำนักสักหน่อย”

จูหลิงเห็นเฉินผิงพูดเช่นนั้น ก็พยักหน้าแล้วเดินออกไป

ทันทีที่จูหลิงออกจากโถงหลัก อดีตเจ้าสำนักก็พลันสีหน้าเย็นชาขึ้นมาทันที ไม่มีความเมตตาเหมือนเมื่อสักครู่อีก

เฉินผิงเห็นอดีตเจ้าสำนักจู่ๆ ก็เปลี่ยนไปเช่นนั้น ก็อดมิได้ที่จะรู้สึกหนาวเยือกในใจ

“เจ้าหนุ่ม คุณเป็นใครกันแน่? ทำไมต้องเข้าหาลูกสาวของผมด้วย?” อดีตเจ้าสำนักถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“อดีตเจ้าสำนัก ผมเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสอวี๋ ตอนนี้เป็นศิษย์ชั้นในของสำนักจื่อเหยียน ผมชื่อว่าเฉิงผิง ผมไม่ได้ตั้งใจจะเข้าหาจูหลิงเลยนะ” ระหว่างที่เขาพูดก็ทำท่าไร้เดียงสาไปด้วย

“หึ! ศิษย์ของผู้อาวุโสอวี๋งั้นรึ? ผู้อาวุโสอวี๋ไม่มีทางรับศิษย์ที่สามารถทำลายอาคมกับดักสังหารได้ง่ายๆ อย่างคุณหรอก ผมสงสัยว่าคุณมีพลังไม่ด้อยไปกว่าผู้อาวุโสอวี๋เลย คุณให้เงินผู้อาวุโสอวี๋ไปมากมายเท่าไหร่กัน? คุณมาที่สำนักจื่อเหยียนมีจุดประสงค์อะไรกันแน่?” อดีตเจ้าสำนักพูดกับเฉินผิงตามตรง

แม้ว่าเฉินผิงเพิ่งจะลดพลังอาคมกับดักสังหารเพื่อหลอกจูหลิง ทว่าเขากลับไม่อาจหลอกอดีตเจ้าสำนักได้

เฉินผิงไม่คาดคิดว่าอดีตเจ้าสำนักจะเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง

“อดีตเจ้าสำนัก ผมขอรับรองกับคุณเลยว่าผมไม่มีเจตนาร้ายหรืออยากจะทำร้ายจูหลิงแต่อย่างใด ผมเข้าร่วมสำนักจื่อเหยียนก็เพื่อเรียนรู้เคล็ดวิชาผสานอัคคีปรมัตถ์จากคุณ” เฉินผิงตอบตามความจริง

“เคล็ดวิชาผสานอัคคีปรมัตถ์?” อดีตเจ้าสำนักพินิจมองเฉินผิง “ผมรู้จักเคล็ดวิชาผสานอัคคีปรมัตถ์จริง แต่คุณคิดว่าผมจะบอกคุณเหรอ? ผมยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงคุณเสียด้วยซ้ำไป”

เฉินผิงไม่มีทางเลือก เพียงสะบัดตัวเบาๆ ก็กลับคืนสู่รูปลักษณ์เดิม

“อดีตเจ้าสำนัก ผมต้องขอโทษที่โกหกคุณด้วย ผมมีชื่อจริงว่าเฉินผิง ผมล่วงเกินคนเอาไว้มากมายเกินไป ดังนั้นผมจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเปลี่ยนรูปลักษณ์และพลังของตนเอง เพื่อปกปิดตัวตนที่แท้จริง” เฉินผิงเอ่ยด้วยความเสียใจ

“เฉินผิง? คุณก็คือเจ้าคนที่ถูกสมาพันธ์ผนึกมารใช้บรรณาการร้อยปีมาตั้งค่าหัวน่ะเหรอ?” อดีตเจ้าสำนักทำสีหน้าตกใจ

“คุณรู้จักผมด้วยเหรอ?” เฉินผิงผงะอึ้ง เขาไม่คาดคิดเลยว่าอดีตเจ้าสำนักจะรู้จักตนเองด้วย

“ฮ่าฮ่า! ชื่อเสียงของคุณดังกระฉ่อนเสียขนาดนั้น ในอาณาจักรนิรันดร์ไม่มีใครที่ไม่รู้จักหรอกนะ

“เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย คุณเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นที่สี่เท่านั้น แต่กลับถูกสมาพันธ์ผนึกมารใช้บรรณาการร้อยปีมาตั้งค่าหัว ดูเหมือนว่าคุณก็ควรจะปกปิดตัวตนจริงๆ มิฉะนั้น คงมีหลายคนที่ไม่อาจต้านทานต่อความเย้ายวนของบรรณาการร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมารและเลือกที่จะลงมือฆ่าคุณ” อดีตเจ้าสำนักหัวเราะเสียงดังลั่น