วิญญาณปีศาจสัมผัสได้ถึงพลังที่จ้าวมารสีชาดแผ่ออกมา นั่นคือพลังที่มีแต่จอมมารเท่านั้นที่จะสามารถครอบครองได้!
จอมมารแห่งอาณาจักรแดนสรวง เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน
เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะพบจอมมารจากอาณาจักรแดนสรวง ที่น่าประหลาดยิ่งกว่านั้นคือ มีวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของจอมมารจากอาณาจักรแดนสรวงอยู่ในทะเลจิตสำนึกของระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สี่แห่งอาณาจักรนิรันดร์เสียด้วย!
“ได้ยินหรือไม่? เขาสั่งให้เจ้าเรียกพ่ออยู่นะ!” จ้าวมารสีชาดกล่าวพลางถลึงตามองวิญญาณปีศาจ
“พ่อ พ่อ พ่อ...”
วิญญาณปีศาจเริ่มแผดเสียงร้องสุดกำลัง
ในขณะนี้ วิญญาณปีศาจทำได้ทุกอย่าง เฉินผิงอยากให้เขาทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น
อดีตเจ้าสำนักได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากร่างของเฉินผิง จากเสียงและพลังดูเหมือนจะเป็นวิญญาณปีศาจจริงๆ!
อดีตเจ้าสำนักรับมือกับวิญญาณปีศาจในทะเลจิตสำนึกอยู่สักพัก ดังนั้นเขาจึงสามารถรับรู้ได้
อดีตเจ้าสำนักมีสีหน้าตกตะลึง พลางมองเฉินผิงอย่างไม่เชื่อสายตา
เขาไม่รู้จริงๆ ว่าเฉินผิงลากมันออกมาได้อย่างไร
อดีตเจ้าสำนักไม่นึกว่าภายในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง จะมีจอมมารอยู่ด้วย
“เอาล่ะ ตอนนี้แกก็จงไปตายซะ!” เฉินผิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ทันทีที่คำพูดของเฉินผิงจบลง ก็ได้ยินเสียงแผดร้องด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว!
จ้าวมารสีชาดแค่โบกมือ วิญญาณปีศาจก็สลายกลายเป็นทรัพยากรสำหรับการฝึกบำเพ็ญฌานของเฉินผิง!
“อดีตเจ้าสำนัก ถึงเวลาที่คุณจะรักษาคำพูดและสอนเคล็ดวิชาผสานอัคคีปรมัตถ์ให้ผมแล้วกระมัง?” เฉินผิงหันไปถามอดีตเจ้าสำนัก
“ผมสอนให้คุณได้ แต่ปัญหาคือ ผมเองก็ไม่รู้เคล็ดวิชาผสานอัคคีปรมัตถ์...” อดีตเจ้าสำนักตอบด้วยรอยยิ้มขมขื่น
“บ้าเอ๊ย ตาเฒ่า คุณหลอกผมงั้นรึ?”
เฉินผิงได้ยินเข้าก็ชักจะกังวลใจขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...