หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3995

เฉินผิงเห็นอดีตเจ้าสำนักตกใจ ก็รีบชักอัคคีปรมัตถ์กลับไปแล้วพูดด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนว่า “อดีตเจ้าสำนัก โปรดได้ตื่นตระหนก ไม่ต้องพูดจารุนแรงขนาดนั้นก็ได้... คุณเพิ่งจะเรียกผมว่าลูกเขยอยู่เลย ถ้าผมเป็นลูกเขยของคุณจริงๆ การที่ผมมีอัคคีปรมัตถ์ของสำนักจื่อเหยียนของคุณก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?”

“นั่นก็จริง!” อดีตเจ้าสำนักคิดและรู้สึกว่าเฉินผิงพูดมีเหตุผล

ถ้าเฉินผิงกลายเป็นลูกเขยของเขาจริงๆ การที่อีกฝ่ายมีอัคคีปรมัตถ์ของสำนักจื่อเหยียนก็เป็นเรื่องปกติ!

เพราะลูกสาวของเขามีอัคคีปรมัตถ์ทั้งสองชนิดของสำนักจื่อเหยียน

“เจ้าตัวดี คุณยังกล้าพูดว่าตัวเองไม่มีอะไรกับลูกสาวผมอีกเหรอ? เธอถึงกับมอบอัคคีปรมัตถ์ของสำนักจื่อเหยียนเราให้คุณ ในระยะเวลาสั้นๆ เช่นนั้น คุณเรียนรู้อัคคีปรมัตถ์ของสำนักจื่อเหยียนเราถึงสองชนิดแล้ว คุณกับลูกสาวผมฝึกบำเพ็ญคู่ใช่ไหม? เพราะนั่นเป็นหนทางเดียวที่คุณจะเรียนรู้อัคคีปรมัตถ์ทั้งสองชนิดนี้ได้ในเวลาอันสั้น”

อดีตเจ้าสำนักสงบจิตใจแล้วหันไปถามเฉินผิง

เมื่อเห็นว่าอดีตเจ้าสำนักเข้าใจผิด แต่เฉินผิงก็ไม่กล้าแก้ตัว เพราะเขาไม่อาจยอมรับว่าเขาขโมยอัคคีปรมัตถ์ของสำนักจื่อเหยียน!

“อดีตเจ้าสำนัก ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรรอดพ้นสายตาของคุณไปได้เลย!”

เฉินผิงถอนหายใจแล้วแสร้งทำทีเป็นตกที่นั่งลำบาก พลางพูดต่อไปอีกว่า “จูหลิงค่อนข้างขี้อาย ดังนั้นเธอจึงไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องที่พวกเราฝึกบำเพ็ญคู่”

เจ้าสำนักเฒ่ามีสีหน้าพึงพอใจ จากนั้นก็หันไปพูดกับเฉินผิงว่า “ลูกสาวผมมีชีวิตลำเค็ญ ทว่ายามนี้เธอมีคนให้พึ่งพิงแล้ว สุดท้ายผมก็สบายใจได้สักที ในเมื่อคุณกับเธอบำเพ็ญคู่ร่วมกันแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องเรียกผมว่า 'อดีตเจ้าสำนัก' เรียกผมว่า 'พ่อตา’ก็พอ ”

“ไม่ ไม่ ไม่ ผมไม่กล้าหรอกครับ!”

เฉินผิงโบกมือซ้ำไปซ้ำมา

“มีเรื่องอะไรให้ต้องกลัวด้วยเล่า? พวกคุณหุงข้าวสารจนกลายเป็นข้าวสุกไปแล้ว แต่นอกจากอัคคีปรมัตถ์ของสำนักจื่อเหยียนเรา ดูเหมือนอัคคีปรมัตถ์อีกสามชนิดจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าเสียอีก พวกมันเป็นอัคคีปรมัตถ์จำพวกไหนกัน?” อดีตเจ้าสำนักถามเฉินผิงด้วยท่าทีอยากรู้อยากเห็น

ดังนั้นเขาต้องฝึกบำเพ็ญคู่ร่วมกับจูหลิง เช่นนี้จึงจะทำให้เขาได้รับการยอมรับจากตราประทับเสินหั่วได้ง่ายขึ้น!

เฉินผิงต้องการแบบนั้น แต่เขาไม่แน่ใจว่าจูหลิงจะยอมหรือเปล่า

“ลูกสาวข้า เข้ามาเถอะ...” อดีตเจ้าสำนักเรียกจูหลิง

จูหลิงเปิดประตูเข้ามาในโถงหลัก เมื่อเธอเห็นอดีตเจ้าสำนักไม่มีหมอกดำอัปมงคลรอบตัว และเขาก็ดูมีชีวิตชีวามากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จูหลิงก็มีสีหน้าไม่อยากเชื่อ

“ท่านพ่อ ทะ... ท่านไม่เป็นอะไรแล้วหรือ?” จูหลิงถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

อดีตเจ้าสำนักพยักหน้าพลางกล่าวว่า “ไม่เป็นไรแล้วล่ะ วิญญาณปีศาจในทะเลจิตสำนึกของข้าก็สลายไปแล้ว ข้าต้องบอกว่าเจ้าเลือกบุรุษได้ดีจริงๆ”