หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3999

“เฉิงผิง ผาสะท้อนตนเป็นแค่ห้องๆ หนึ่ง แต่การอยู่ในนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ถ้าอยู่ในนั้นแล้วสามารถฝึกบำเพ็ญฌานได้ ใครๆ ก็คงอยากจะแห่กันไปแล้ว ภายในผาสะท้อนตนมีพลังที่สามารถกล้ำกรายเข้าไปในปราณสัมผัส ทำให้คนที่อยู่ในนั้นรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว ยิ่งไปกว่านั้น ปราณสัมผัสก็จะต้องทนรับความทรมานทุกรูปแบบราวกับว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง! คุณต้องระวังตัวให้ดี ถึงแม้ว่าสามวันใช่ว่าจะยาวนานและไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ร่างกายและจิตใจของคุณก็จะบอบช้ำโดยไม่ต้องสงสัย จนคุณจำเป็นต้องใช้เวลาพักฟื้น”

เว่ยชิงเตือนเฉินผิงเรื่องผาสะท้อนตน พลางกระตุ้นเตือนให้เฉินผิงอย่าได้คลายการระวังป้องกัน

“แต่คุณไม่ต้องกังวลให้มากนักหรอก ลำพังด้วยพลังของคุณในตอนนี้ การใช้ชีวิตอยู่ในผาสะท้อนตนสามวันก็ไม่น่าจะเป็นปัญหา” อวี๋จิ้นเอ่ยปลอบ

เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็ติดตามผู้อาวุโสทั้งสองคนไปที่ผาสะท้อนตน

ผาสะท้อนตนเป็นเพียงกระท่อมที่ออกจะทรุดโทรมไปบ้าง ป้ายที่แขวนอยู่ตรงชายคาเรือน จารึกชื่อเอาไว้

เฉินผิงเปิดประตูเข้าไป ข้างในแทบไม่มีอะไรเลย มีเพียงเสื่อที่แลดูสกปรก

“ดูเหมือนว่าที่นี่คงไม่มีคนมาเยือนนานแล้ว”

เฉินผิงมองไปรอบๆ แล้วนั่งบนเสื่อ

สามวันสำหรับผู้บำเพ็ญเพียรเป็นเวลาเพียงชั่วพริบตา เมื่อผู้บำเพ็ญเพียรเข้าสู่สภาพฝึกบำเพ็ญฌาน เวลาก็จะไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด

แต่เฉินผิงนั่งลงแล้วหลับตาโคจรพลังวิญญาณภายในตัวได้ไม่นาน จู่ๆ เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังที่แทรกซึมเข้ามาในทะเลจิตสำนึกของเขา จากนั้นมันก็ค่อยๆ สะสมอยู่ไม่หยุดหย่อน

มันไม่ได้ก่อกำเนิดขึ้นภายในร่างของเขา และเขาก็ควบคุมมันไม่ได้ด้วย แต่เว่ยชิงเคยเตือนเขาไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นเฉินผิงจึงไม่ตื่นตระหนก

นี่คงเป็นพลังที่ผาสะท้อนตนแห่งสำนักจื่อเหยียนใช้ควบคุมทะเลจิตสำนึกเป็นแน่ ฉะนั้นเฉินผิงจึงไม่คิดที่จะต่อต้าน

เมื่อพลังเท่วมท้นทะเลจิตสำนึกของเขา เฉินผิงก็รู้สึกร้อนรุ่ม

เมื่อเขาลืมตขึ้นา เขาก็เห็นหุบเขาสูงตระหง่านอยู่ตรงหน้า ทั้งหุบเขาสว่างเจิดจ้าไปด้วยสีแดงเพลิง เตือนให้ระลึกถึงหุบเขาที่ถูกเพลิงอัคคีกลืนกิน

บริเวณที่เฉินผิงนั่งอยู่หันหน้าเข้าหาหน้าผาสูงชัน จารึกตัวอักษรลงบนหน้าผาเป็นคำว่า ผาสะท้อนตน

“นี่เป็นภาพลวงตา ดังนั้นเพลิงน้ำแข็งจี๋หานของเจ้าย่อมไร้ประโยชน์ ทุกอย่างที่เจ้าเห็นและรู้สึกในยามนี้ต่างถูกปราณสัมผัสของเจ้าควบคุม ในเมื่อทะเลจิตสำนึกของเจ้าถูกควบคุม ทุกอย่างที่เจ้าประสบพบเจอก็จะเกิดขึ้นตามที่อีกฝ่ายต้องการ” จ้าวมารสีชาดค่อยๆ อธิบายให้ฟัง

ตอนนั้นเฉินผิงถึงได้เข้าใจว่าตนน่าจะยังอยู่ในกระท่อมทรุดโทรมหลังนั้น เพียงแต่ว่าปราณสัมผัสถูกควบคุมเอาไว้จึงทำให้เห็นภาพอยู่ตรงหน้า

เฉินผิงไม่มีทางเลือกจึงได้แต่เตรียมเผชิญหน้ากับเปลวเพลิงที่กำลังแผดเผา ความร้อนที่ลามเลีย ทำให้เขารู้สึกกระสับกระส่ายรุนแรง ราวกับว่าเขาเจียนจะคลุ้มคลั่งอยู่แล้ว

“รีบดูเร็วเข้า! ดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงผนังผาสิ!” จ้าวมารสีชาดพลันเอ่ยเตือนขึ้นมาทันที

เฉินผิงขมวดคิ้วพลางเหลือบมองไปที่หน้าผา เห็นเพียงคำว่า ผาสะท้อนตน ไม่มีอะไรอื่น

“ไม่มีอะไร คุณเห็นอะไรงั้นรึ?” เฉินผิงถามด้วยท่าทีสับสน

“เคล็ดวิชา! เป็นเคล็ดวิชาฝึกบำเพ็ญฌาน! สงบสติอารมณ์แล้วใช้ใจของเจ้ามองดูสิ” จ้าวมารสีชาดเอ่ยกระตุ้นเตือน