หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4000

เมื่อเฉินผิงได้ยินจ้าวมารสีชาดพูดเช่นนั้น เขาก็สูดหายใจลึกๆ ทันที พลางไม่สนใจเปลวเพลิงที่กำลังแผดเผา เขาเลิกวอกแวก ทว่าเขาเริ่มท่องมนต์คาถาและพยายามทำให้ปราณสัมผัสของตนเองสงบลง

ขณะที่เฉินผิงค่อยๆ สงบลง ความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่เขากำลังสัมผัสอยู่ ก็สลายหายไปอย่างน่าประหลาดยิ่ง

เขาเงยหน้ามองไปที่ผาสะท้อนตนที่อยู่ตรงหน้า ขณะที่มองผ่านเปลวไฟ เห็นตัวอักษรค่อยๆ พลิกพลิ้ววูบไหวขึ้นบนหน้าผาท่ามกลางเปลวเพลิงสว่างเจิดจ้า

ยิ่งเฉินผิงสงบลงมากเท่าไหร่ ตัวอักษรก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้นเท่านั้น ในไม่ช้า ทั่วทั้งผาสะท้อนตนก็เต็มไปด้วยคำจารึก

เมื่อเฉินผิงเห็นตัวอักษรที่อยู่ตรงหน้า เขาก็รู้สึกตื่นเต้นอยู่ลึกๆ แต่เขาก็พยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้ฟุ้งซ่านมากจนเกินไป

“กายาธรรมะเจินหัว? มันคือเคล็ดวิชาฝึกบำเพ็ญฌานเพื่อผสานอัคคีปรมัตถ์!”

หลังจากอ่านเคล็ดวิชาฝึกบำเพ็ญฌานแล้ว เขาก็ค่อยๆ หลับตาลงแล้วเริ่มฝึกตามเคล็ดวิชาฝึกบำเพ็ญฌานบนผาสะท้อนตน

ไม่นานนัก ในทะเลจิตสำนึกของเขาก็ปรากฏเงาร่างจางๆ ที่มีรูปลักษณ์เหมือนกับเฉินผิง ราวกับเป็นจิตบรรพกาลอย่างไรอย่างนั้น

แต่จิตบรรพกาลก็ไม่ควรจะปรากฏอยู่ในทะเลจิตสำนึก จ้าวมารสีชาดเห็นเงาร่างนี้เข้าก็รู้สึกสนใจ

เขาไม่ได้รบกวน แต่เฝ้าดูอยู่เงียบๆ

เงาร่างเปราะบางที่ปรากฏขึ้นลางๆ อย่างน่าเหลือเชื่อ ไร้ซึ่งพลังที่มองเห็นได้

แต่ขณะที่เฉินผิงฝึกเคล็ดวิชาอยู่นั้น ลูกไฟอัคคีปรมัตถ์ทั้งห้าลูกก็ปรากฏขึ้นรอบเงาร่างดังกล่าว พวกมันไม่ใช่อื่นใดนอกจากอัคคีปรมัตถ์ทั้งห้าชนิดที่เขามีอยู่นั่นเอง

เงาจางๆ นี้ดูคลุมเครือ และไม่มีพลังใดๆ แต่เมื่อเฉินผิงฝึกคัมภีร์นี้ เพลิงแท้จริงห้าชนิดที่เฉินผิงควบคุมปรากฏขึ้นรอบๆ เงานี้

อัคคีปรมัตถ์ทั้งห้าชนิดหมุนไปรอบๆ ทั้งยังเริ่มบริสุทธิ์ขึ้นอย่างน่าประหลาด จากที่เคยมีมลทินด้วยเหตุผลต่างๆ ระหว่างขั้นตอนซึมซับและหล่อหลอม ทว่ายามนี้พวกมันกลับบริสุทธิ์จนน่าเหลือเชื่อ

ในตอนนั้นเอง อัคคีปรมัตถ์กลับบริสุทธิ์จนน่าเหลือเชื่อ พลังของพวกมันเองก็เพิ่มทวีขึ้นมากเช่นกัน

หลังจากบริสุทธิ์ขึ้นแล้ว ร่างกายของเขาก็ได้รับการขัดเกลา อันที่จริง เงาร่างจางๆ นั้นก็คือกายาธรรมะเจินหัวของเขา แต่เพราะเพิ่งเริ่มจะฝึก จึงยังตกอยู่ในสภาพที่จับต้องไม่ได้