หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4001

ฮั่วหยวนถิงเงียบไป เพราะไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของกู้เทียนเฉายังไงดี

เพราะคนผู้นั้นไม่ใช่ศิษย์สำนักจื่อเหยียน และเรื่องนี้ก็เป็นความลับของสำนัก ฮั่วหยวนถิงไม่ต้องการให้คนนอกล่วงรู้

ถ้ามีคนฉวยโอกาสระหว่างเกิดความขัดแย้งภายในเพื่อเปิดฉากโจมตีกะทันหัน สำนักจื่อเหยียนก็จะตกอยู่ในอันตราย

เขาย่อมไม่อยากเห็นสำนักจื่อเหยียนต้องล่มสลาย

เมื่อเห็นฮั่วหยวนถิงเงียบไป กู้เทียนเฉาก็ยิ้มพลางกล่าวว่า “เจ้าสำนักฮั่ว ไม่ว่าคุณจะมีเหตุผลอะไร ผมก็ไม่สนใจหรอก แต่ถ้าจะให้ผมช่วยเปิดหุบเขาเสินหั่ว ต้องได้ค่าตอบแทนสูง!”

“ไม่ต้องห่วงไปหรอก ผู้อาวุโสกู้ ไม่ว่าจะเป็นเหรียญวิญญาณหรือทรัพยากร คุณว่าราคามาได้เลย ผมย่อมต้องทำให้คุณพอใจแน่” ฮั่วหยวนถิงรับรอง

“เอาล่ะ พาผมไปดูสิ”

กู้เทียนเฉาพยักหน้า

ฮั่วหยวนถิงพากู้เทียนเฉาไปยังเขตชั้นในของสำนัก

เมื่อมาถึงเขตชั้นในสุด ในที่สุดเขาก็หยุดตรงบริเวณที่มีแผ่นศิลาทรงกลมขนาดมหึมา

บนแผ่นศิลา มีอักขระอาคมสลับซับซ้อนหลากหลายรูปแบบเปล่งประกาย และมีรูปปั้นสัตว์อสูรห้าตัวยืนอยู่รอบๆ

“ผู้อาวุโสกู้ นี่คือจานอาคมที่ใช้เปิดหุบเขาเสินหั่ว มีแต่ผู้อาวุโสชุยเท่านั้นที่สามารถเปิดหุบเขาเสินหั่วได้”

“ผู้อาวุโสกู้ช่วยดูให้ทีว่าคุณสามารถเปิดได้หรือไม่?” ฮั่วหยวนถิงถามกู้เทียนเฉาด้วยท่าทีนอบน้อมอย่างถึงที่สุด

กู้เทียนเฉากวาดสายตามองจานอาคมขนาดมหึมา แล้วโบกมือไวๆ อักขระทั้งหมดก็ฉายส่องขึ้นกลางอากาศ

เมื่อเห็นอักขระอาคมอันสลับซับซ้อน ฮั่วหยวนถิงกับคนอื่นๆ ที่ไม่เข้าใจเรื่องวงแหวนอาคม ต่างสับสนงุนงงกันอย่างถึงที่สุด

“การเปิดจานอาคมไม่ใช่เรื่องยาก เพียงแต่ต้องใช้เวลาสองสามวัน” หลังจากตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว กู้เทียนเฉาก็เอ่ยด้วยท่าทีทั่นอกมั่นใจ

“ได้ ผู้อาวุโสกู้ ถ้าคุณต้องการอะไร ก็บอกผมมาได้เลย”

เมื่อได้ยินว่าเขาสามารถเปิดจานอาคมได้ ฮั่วหยวนถิงก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นขึ้นมาทันที

“แย่แล้ว! ดูเหมือนว่าฮั่วหยวนถิงดันทุรังจะเอาตราประทับเสินหั่วมาให้ได้ พวกเราจะปล่อยให้เขาเปิดหุบเขาเสินหั่วไม่ได้ ถ้าเกิดเขาได้มันเอาไว้ในมือ ต่อให้อดีตเจ้าสำนักหายดีจนกลับมาได้ ก็ไม่มีความหมาย”

อวี๋จิ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดต่อไปอีกว่า “เรียกเหล่าผู้อาวุโสและศิษย์คนอื่นๆ มาเดี๋ยวนี้ ระดมพลทุกคนจากสำนักของพวกเรามาให้หมด”

“อาจารย์ครับ แล้วศิษย์พี่จูหลิงล่ะครับ?” เว่ยชิงถาม

“เธอก็ด้วย เรื่องนี้จูหลิงต้องรับรู้ ถ้าฮั่วหยวนถิงได้ตราประทับเสินหั่วไปล่ะก็ เกรงว่าจูหลิงกับทุกคนจากสำนักของพวกเราคงมีจุดจบที่ไม่ดีแน่”

อวี๋จิ้นตัดสินใจว่าต่อให้ต้องเสี่ยงชีวิต เขาก็จะไม่ปล่อยให้ฮั่วหยวนถิงเปิดหุบเขาเสินหั่วและได้ตราประทับเสินหั่วไป

หลังจากเว่ยชิงออกไป เขาก็เบนสายตาไปทางผาสะท้อนตน

“ไม่รู้ว่าตอนนี้เฉิงผิงกำลังทำอะไรอยู่นะ”

ในตอนนั้นเอง ผู้อาวุโสอวี๋หวังจากใจจริงว่าเฉินผิงจะสิ้นสุดการสำนึกผิดแล้วออกมาช่วยเขาได้เร็วๆ

ถ้าเป็นเช่นนั้น พวกเขาก็จะมีตัวช่วยพิเศษ ถึงแม้ว่าเฉินผิงจะอยู่แค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สี่ แต่พลังของเขาเกือบจะเทียบเท่าได้กับเขาอยู่แล้ว