ฮั่วหยวนถิงเงียบไป เพราะไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของกู้เทียนเฉายังไงดี
เพราะคนผู้นั้นไม่ใช่ศิษย์สำนักจื่อเหยียน และเรื่องนี้ก็เป็นความลับของสำนัก ฮั่วหยวนถิงไม่ต้องการให้คนนอกล่วงรู้
ถ้ามีคนฉวยโอกาสระหว่างเกิดความขัดแย้งภายในเพื่อเปิดฉากโจมตีกะทันหัน สำนักจื่อเหยียนก็จะตกอยู่ในอันตราย
เขาย่อมไม่อยากเห็นสำนักจื่อเหยียนต้องล่มสลาย
เมื่อเห็นฮั่วหยวนถิงเงียบไป กู้เทียนเฉาก็ยิ้มพลางกล่าวว่า “เจ้าสำนักฮั่ว ไม่ว่าคุณจะมีเหตุผลอะไร ผมก็ไม่สนใจหรอก แต่ถ้าจะให้ผมช่วยเปิดหุบเขาเสินหั่ว ต้องได้ค่าตอบแทนสูง!”
“ไม่ต้องห่วงไปหรอก ผู้อาวุโสกู้ ไม่ว่าจะเป็นเหรียญวิญญาณหรือทรัพยากร คุณว่าราคามาได้เลย ผมย่อมต้องทำให้คุณพอใจแน่” ฮั่วหยวนถิงรับรอง
“เอาล่ะ พาผมไปดูสิ”
กู้เทียนเฉาพยักหน้า
ฮั่วหยวนถิงพากู้เทียนเฉาไปยังเขตชั้นในของสำนัก
เมื่อมาถึงเขตชั้นในสุด ในที่สุดเขาก็หยุดตรงบริเวณที่มีแผ่นศิลาทรงกลมขนาดมหึมา
บนแผ่นศิลา มีอักขระอาคมสลับซับซ้อนหลากหลายรูปแบบเปล่งประกาย และมีรูปปั้นสัตว์อสูรห้าตัวยืนอยู่รอบๆ
“ผู้อาวุโสกู้ นี่คือจานอาคมที่ใช้เปิดหุบเขาเสินหั่ว มีแต่ผู้อาวุโสชุยเท่านั้นที่สามารถเปิดหุบเขาเสินหั่วได้”
“ผู้อาวุโสกู้ช่วยดูให้ทีว่าคุณสามารถเปิดได้หรือไม่?” ฮั่วหยวนถิงถามกู้เทียนเฉาด้วยท่าทีนอบน้อมอย่างถึงที่สุด
กู้เทียนเฉากวาดสายตามองจานอาคมขนาดมหึมา แล้วโบกมือไวๆ อักขระทั้งหมดก็ฉายส่องขึ้นกลางอากาศ
เมื่อเห็นอักขระอาคมอันสลับซับซ้อน ฮั่วหยวนถิงกับคนอื่นๆ ที่ไม่เข้าใจเรื่องวงแหวนอาคม ต่างสับสนงุนงงกันอย่างถึงที่สุด
“การเปิดจานอาคมไม่ใช่เรื่องยาก เพียงแต่ต้องใช้เวลาสองสามวัน” หลังจากตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว กู้เทียนเฉาก็เอ่ยด้วยท่าทีทั่นอกมั่นใจ
“ได้ ผู้อาวุโสกู้ ถ้าคุณต้องการอะไร ก็บอกผมมาได้เลย”
เมื่อได้ยินว่าเขาสามารถเปิดจานอาคมได้ ฮั่วหยวนถิงก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นขึ้นมาทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...