หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4003

“คุณหนูใหญ่ แบบนี้จะเสี่ยงเกินไปหรือไม่ ถ้า...”

อวี๋จิ้นคิดจะพูดอะไรสักอย่าง แต่จูหลิงก็เอ่ยขัดจังหวะเขาขึ้นมา

“เอาล่ะ ทำตามที่ฉันบอก พวกเราจะรอจนกว่าเฉิงผิงจะออกจากผาสะท้อนตนเสียก่อน ช่วงนี้พวกท่านก็แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ ห้ามไปขัดขวางฮั่วหยวนถิงเด็ดขาด”

“รับทราบ!” เมื่อเห็นเช่นนี้ อาวุโสอวี๋จึงได้แต่ทำตามคำสั่งของเธอ

ผู้คนที่ถูกเรียกรวมตัว ก็แยกย้ายกันกลับไป

ผู้อาวุโสชุยก็จากไปเช่นกัน

จูหลิงก็หันไปมองอาวุโสอวี๋แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสอวี๋ ที่จริงแล้ว ท่านพ่อของฉันไม่ได้เป็นบ้าอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้กำลังท่านกำลังฟื้นฟูปราณสัมผัส เพื่อไม่ให้ฮั่วหยวนถิงรู้ ฉันจึงไม่ได้บอกใคร ที่จริง ฉันเป็นคนที่บังเอิญไปสัมผัสโดนอาคม ฉันได้พาเฉิงผิงไปพบท่านพ่อแล้ว แต่เพื่อไม่ให้ฮั่วหยวนถิงสงสัย เฉิงผิงจึงอาสารับผิดคนเดียว ดังนั้นช่วงนี้ห้ามไปขัดขวางฮั่วหยวนถิง ถ้าท่านพ่อฟื้นตัวจนกลับมาดูแลสำนักได้ ไม่ว่าจะเปิดหุบเขาเสินหั่วได้หรือไม่ ก็เปล่าประโยชน์”

เธออธิบายเหตุผลให้ผู้อาวุโสอวี๋ฟัง เพราะเกรงว่าผู้อาวุโสอวี๋จะอดใจไม่ไหวเข้าไปขัดขวางฮั่วหยวนถิง

“เช่นนั้นคุณหนูใหญ่ก็ไปกับเขา คนผู้นี้ปากแข็งจริงๆ เขาไม่ยอมเล่าอะไรให้ผมฟังเลย ผมจะทำตามคำสั่งของคุณหนูใหญ่ทุกอย่าง” ผู้อาวุโสอวี๋ยอมอ่อนข้อพลางพยักหน้าทันทีเมื่อได้รู้เหตุผล

ตั้งแต่นั้นมา ทั้งสำนักจื่อเหยียนก็กลับมาเงียบสงบ ฝ่ายอดีตเจ้าสำนักก็แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องและไม่ไปขัดขวางฮั่วหยวนถิงกับคนของเขา

ขณะเดียวกัน ฮั่วหยวนถิงก็อดทนรอกู้เทียนเฉาเปิดจานอาคมกับหุบเขาเสินหั่ว

เขาไม่สนใจเหล่าผู้อาวุโสหรอก ตราบใดที่พวกเขาไม่มาขัดขวางก็ไม่มีปัญหา

เมื่อเขาได้ตราประทับเสินหั่วมาแล้ว เขาก็จะกลายเป็นเจ้าสำนักที่แท้จริงของสำนักจื่อเหยียน

ถึงตอนนั้น เขาอยากจะขับไล่ใครออกจากสำนักก็ได้

สามวันผ่านไปเพียงชั่วพริบตา

เมื่อเฉินผิงก้าวออกจากผาสะท้อนตน เขาก็แผ่กลิ่นอายเหนือสามัญออกมารอบตัว

เว่ยชิงรู้ว่าเฉินผิงออกจากการสำนึกผิดแล้ว ดังนั้นเขาจึงมารับอีกฝ่ายโดยเฉพาะ

“ไม่เป็นไร ผมสบายดี คุณเคยไปอยู่ที่ผาสะท้อนตนหรือเปล่า?” เฉินผิงถาม

“เคยสิ ตอนที่พวกเราศิษย์ขั้นสูงจะเลื่อนขึ้นเป็นศิษย์ขั้นสูง พวกเราต้องไปฝึกฝนอยู่ในผาสะท้อนตน มิฉะนั้นผมจะล่วงรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของผาสะท้อนตนได้ยังไงเล่า? ช่างไม่ใช่ที่ที่คนจะอยู่ได้เลย”

ตอนที่เว่ยชิงเอ่ยถึงผาสะท้อนตน เห็นได้ชัดว่าเขารังเกียจเป็นอย่างยิ่ง

“เว่ยชิง คุณไม่พบว่าผาสะท้อนตนมีอะไรพิเศษหรอกหรือ?” เฉินผิงถามลางมองมาที่เขา

“มีอะไรพิเศษ? น่าจะมีอะไรพิเศษด้วยเหรอ? เฉิงผิง คุณพบอะไรเข้างั้นรึ?” เว่ยชิงถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไรหรอก ผมก็แค่ถามไปเรื่อยเปื่อย” เฉินผิงยิ้มแล้วถามต่อไปว่า “ช่วงสามวันที่ผมสำนึกผิดอยู่ ฮั่วตงไม่ได้มาหาเรื่องใช่มั้ย?”

“ไม่ พวกเขาไม่มีอารมณ์มาก่อเรื่องหรอก ตอนนี้ฮั่วหยวนถิงเชิญปรมาจารย์อาคมจากสำนักเหลี่ยงอี๋มา พวกเขาคิดจะฝืนเปิดหุบเขาเสินหั่ว ฮั่วตงกับคนของมันกำลังเฝ้าคุ้มกันด้วยตนเองอยู่น่ะสิ” เว่ยชิงตอบด้วยสีหน้าอับจนหนทาง