หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4016

ส่วนทางผู้อาวุโสถูก็นำคนกลุ่มหนึ่งไล่ตามผู้อาวุโสอวี๋กับพรรคพวก

ขณะที่เฉินผิงเดินตามหลังชายคนนั้นได้ไม่กี่ก้าว ก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา ดวงตาที่ไร้ชีวิตของเขาเปล่งประกายเยือกเย็น

ฟุ่บ!

ทันใดนั้น กระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏขึ้นในมือของเฉินผิง ตามด้วยการโจมตีอันทรงพลังอย่างรวดเร็ว

ฟันเพียงครั้งเดียว ชายที่เดินนำหน้าก็ถูกตัดศีรษะขาดทันที

ชายคนนั้นแทบไม่ทันได้ตอบโต้

เขานึกว่าเฉินผิงถูกควบคุมมาโดยตลอด เขาจึงเผลอประมาท ไม่คาดคิดว่าเฉินผิงแค่แสร้งทำเท่านั้น

“โง่เขลาจริงๆ คุณโดนหลอกแล้ว คิดเหรอว่าวิญญาณปีศาจแค่ไม่กี่ดวงจะสามารถควบคุมผมได้? น่าขำ!” เฉินผิงตะโกนใส่ผู้อาวุโสถู จากนั้นเขาก็เตะหัวของชายคนนั้นให้กลิ้งไปทางเท้าของผู้อาวุโสถู

ผู้อาวุโสถูกำลังจะนำคนของเขาไล่ตามผู้อาวุโสอวี๋และพรรคพวก อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินเสียงของเฉินผิงเขาก็หันกลับมา ทันใดนั้นเงามืดก็พุ่งเข้าใส่เขา

ผู้อาวุโสถูเอื้อมมือออกไป แล้วก็พบว่าในมือคือหัวที่ถูกตัดขาดของชายคนนั้น

หลังจากที่ยิ้มเย้ยใส่ผู้อาวุโสถู เฉินผิงก็หายตัวไป

ผู้อาวุโสถูโมโหมาก

วิญญาณปีศาจที่เขาอุตส่าห์ชุบเลี้ยงมากลับทำอะไรเฉินผิงไม่ได้เลย

แต่กลับเป็นเฉินผิงที่หลอกลวงเขา สังหารลูกน้องของเขาด้วยการตวัดดาบเพียงครั้งเดียว

“ไอ้สารเลว! ฉันจะฆ่าแก!” ผู้อาวุโสถูคำรามด้วยความโกรธและพุ่งเข้าหาเฉินผิง

เมื่อเห็นอย่างนั้น เหล่าศิษย์ของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนก็ตามไปเช่นกัน

เฉินผิงใช้ท่าเท้าประกายไฟไล่ตามผู้อาวุโสอวี๋และคนของเขาอย่างรวดเร็ว

หากมีเพียงพวกผู้อาวุโส พวกเขาคงไม่มีทางหยุดเจ้าสำนักฮั่วและพรรคพวกได้

คนของสำนักเหลี่ยงอี๋ก็อยู่ที่นั่นด้วย พวกเขาเป็นปรมาจารย์วงแหวนอาคม หากพวกเขาสร้างอาคม ผู้อาวุโสอวี๋และผู้อาวุโสคนอื่นๆ คงไม่สามารถทำลายได้

เฉินผิงพยายามเข้าใกล้ธารลาวาหลอมเหลว เมื่อเข้าไปใกล้มันก็ปะทุขึ้นทันที ทำให้เกิดเปลวไฟพุ่งขึ้นไปในอากาศ

เมื่อเห็นอย่างนั้น จูหลิงก็เตือนเฉินผิงเสียงดัง “เฉิงผิง ระวัง!”

อย่างไรก็ตาม เปลวไฟไม่ได้เป็นอันตรายต่อเฉินผิง เพราะเขาสกัดอัคคีแก่นพิภพเรียบร้อยแล้ว ต่อให้ลงแช่ในลาวามันก็คงไม่ส่งผลกระทบอะไรกับเขามากนัก

เฉินผิงสามารถข้ามธารลาวาได้สบายๆ แต่ปัญหาคือคนอื่นๆ จะข้ามได้อย่างไร

ขณะที่เฉินผิงคิดไม่ตก จู่ๆ เขาก็นึกบางอย่างออก หลังจากคิดได้ดังนั้น เปลวไฟสีขาวก็เริ่มลุกโชนบนฝ่ามือของเขา

หลังจากนั้น เฉินผิงก็โยนเปลวไฟสีขาวลงในธารลาวาอย่างระมัดระวัง

ทันใดนั้นลาวาก็หยุดไหล แม้แต่เปลวไฟที่ปะทุก็ดับลง

ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์จ้องมองเฉินผิงด้วยความตกใจ พวกเขาไม่เข้าใจว่าเฉินผิงทำแบบนั้นได้ยังไง

เมื่อเห็นทุกคนตกอยู่ในอาการงุนงง เฉินผิงจึงพูดเร่ง “รีบข้ามไปสิ ผมคงรั้งไว้ได้ไม่นาน!”