หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4017

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุโสอวี๋และคนอื่นๆ ก็รีบทะยานข้ามธารลาวาไป

เนื่องจากเฉินผิงควบคุมธารลาวาเอาไว้ เปลวไฟของมันจึงไม่โจมตีพวกเขา

หลังจากที่ทุกคนข้ามธารลาวา ในที่สุดเฉินผิงก็เริ่มหายใจหอบหนักและดึงเพลิงน้ำแข็งจี๋หานของเขากลับคืนมา

หน้าผากของเฉินผิงเปียกโชกด้วยเหงื่อ

ในขณะนั้น ผู้อาวุโสถูแห่งสำนักกุ๋ยเหลี่ยนที่อยู่ไม่ไกลนำคนของเขาไล่ตามมาติดๆ!

“เฉิงผิง เร็วเข้าสิ รีบข้ามมา…”

เมื่อเห็นคนของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนตามมา จูหลิงก็รีบตะโกนเรียกเฉินผิง

เฉินผิงหันไปมองพวกสำนักกุ๋ยเหลี่ยน เขารู้ดีว่าถึงหนีไปในตอนนี้ พวกเขาก็คงตามมาทันอยุ่ดี

“จูหลิง พวกคุณไปก่อนเลย ผมจะหยุดเจ้าสำนักฮั่วแล้วไปสมทบกับคุณ!” เฉินผิงตะโกนบอกจูหลิง

“คุณหนูใหญ่ ไปกันเถอะ มันเสี่ยงเกินไปถ้าเขาข้ามธารลาวาในตอนนี้ คนของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนจะมาถึงอยู่แล้ว เรื่องสำคัญที่สุดตอนนี้คือการป้องกันไม่ให้เจ้าสำนักฮั่วได้บัญชาเสินหั่วไป เราต้องหยุดเขา!” ผู้อาวุโสอวี๋ดึงจูหลิงแล้วพูด

จูหลิงรู้ว่าสิ่งที่พวกเขาจำเป็นต้องทำตอนนี้คือขัดขวางไม่ให้เจ้าสำนักฮั่วไปถึงบัญชาเสินหั่ว

จูหลิงมองเฉินผิงอย่างหมดหนทาง น้ำตาไหลอาบใบหน้าของเธอ เธอหันหลังและมุ่งหน้าไปยังหุบเขาเสินหั่ว

คราวนี้เธอไม่แน่ใจว่าเฉินผิงจะหนีมาได้อีกครั้งหรือไม่

ท้ายที่สุดแล้ว มีธารลาวาขวางหน้าและมีคนของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนตามมาจากข้างหลัง แล้วเขาจะหนีไปไหนได้?

เฉินผิงมองดูผู้อาวุโสถูที่กำลังเดือดดาลเข้ามาใกล้ ตระหนักว่าการหลบหนีครั้งนี้คงไม่ง่ายนัก