หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4019

จ้าวมารสีชาดเหลือบมองลงต่ำและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา มันไม่ใช่ภาพที่น่าดูสักเท่าไหร่

พอยื่นมือออกไป จ้าวมารสีชาดก็จับตัวศิษย์คนหนึ่งของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนได้อย่างง่ายดาย เขากระชากเบาๆ เสื้อผ้าของศิษย์คนนั้นก็หลุดออก

เมื่อเห็นอย่างนั้น ศิษย์ของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนและผู้อาวุโสถูต่างก็ตกตะลึง

พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินผิงวางแผนจะทำอะไร ทำไมถึงต้องถอดเสื้อผ้าของพวกเขา?

ทุกคนเร่งฝีเท้าตามสัญชาตญาณ

เฉินผิงสวมเสื้อผ้า และเมื่อฟาดฝ่ามือเบาๆ หนึ่งที เขาก็ส่งศิษย์คนนั้นของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนลงนรก

“เรียบร้อยแล้ว ทีนี้ข้าจะขอสนุกบ้างล่ะ...”

หลังจากแต่งตัวเสร็จ พวกเขาเห็นเฉินผิงชูกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นอีกครั้ง จากนั้นกระบี่ก็ฟาดลงมา

ตูม! เปรี้ยง!

รอยแยกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าโดยเฉินผิงอยู่ตรงกลาง ภายในรอยแยกขนาดมหึมามีวังวนสีดำสนิทจำนวนมากปรากฏขึ้น!

เพียงฟาดกระบี่ครั้งเดียว มิติก็ฉีกขาดจนเผยให้เห็นโลกอื่น

รัศมีพวยพุ่งออกมาจากวังวนแห่งความมืด

รัศมีสีเทาหม่นถูกกระบี่พิฆาตมังกรดูดกลืนจนหมด ทำให้กระบี่เปล่งประกายด้วยแสงพลังวิญญาณอันทรงพลัง

ในขณะเดียวกัน พื้นที่โดยรอบหุบเขาเสินหั่วดูราวกับกำลังเผชิญภัยพิบัติ แม้แต่ธารลาวาที่อยู่ใกล้ๆ ยังเริ่มเดือดพล่าน

เมื่อเผชิญหน้ากับกระบี่อันน่าสะพรึงกลัว ศิษย์ทุกคนของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนก็พากันตาค้าง แม้แต่สีหน้าของผู้อาวุโสถูยังซีดเผือด

เขารู้สึกยากที่จะเชื่อว่าการโจมตีทรงพลังเช่นนี้เป็นฝีมือของผู้ทุกข์ยากระดับสี่

รัศมีจากอีกมิติถูกปลดปล่อยออกมาจากรอยแยก

ยิ่งไปกว่านั้น รัศมีนี้ถูกกระบี่พิฆาตมังกรดูดกลืน ซึ่งไม่ใช่รัศมีทุกชนิดที่ผู้บำเพ็ญเพียรในอาณาจักรนิรันดร์จะนำไปใช้ได้

หากดูดกลืนรัศมีที่ไม่เหมาะกับการบำเพ็ญเพียร ไม่เพียงแต่จะไม่เกิดประโยชน์เท่านั้น แต่ยังอาจทำให้เกิดความเสียหายต่อร่างกายอย่างถาวรอีกด้วย

ตอนนั้นเฉินผิงไม่ได้กังวลเลย เขาฟาดฟันกระบี่พิฆาตมังกรอย่างดุเดือดพร้อมดูดกลืนรัศมีสีเทาหม่นรอบตัวเขา

หลังจากที่กระบี่พิฆาตมังกรดูดกลืนพลังนั้นแล้ว แสงของกระบี่ก็หม่นลงอย่างรวดเร็ว

การระเบิดของแสงในครั้งนี้ไม่เหมือนอะไรที่พวกเขาเคยเห็นมาก่อน ราวกับพลังแห่งความตายที่ไม่เคยมีอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์

นี่มันไม่จริงใช่ไหม?

พวกเขาถูกคมกระบี่สังหารอย่างง่ายดายในกระบวนท่าเดียวได้ยังไง?

ในขณะนั้น ในที่สุดผู้อาวุโสถูก็เข้าใจแล้วว่าสมาพันธ์ผนึกมารไม่ได้โง่เขลา การที่พวกเขายอมมอบบรรณาการร้อยปีแลกกับการกำจัดเฉินผิงพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเขาคู่ควรกับค่าหัว!

“ชื่นใจจริงๆ ข้าอยากจะใช้จุติเพลิงสู้ด้วย…”

เฉินผิงเก็บกระบี่พิฆาตมังกรไว้ จากนั้นจุติเพลิงห้าสีก็ลุกโชนรอบตัวเขา

จุติเพลิงห้าประเภทลุกโชนกลางอากาศ

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสถูก็ตกใจอีกครั้ง

เฉินผิง ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสี่มีจุติเพลิงห้าประเภท?

นี่มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ?

“อย่ามาขี้เหนียว ให้ข้าใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าเถอะ!”

ขณะที่ทุกคนตะลึง จ้าวมารสีชาดก็ต้องการนำธนูศักดิ์สิทธิ์ของเฉินผิงออกมา