หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4020

“ให้ตายเถอะ จ้าวมาร หยุดทำเป็นเล่นได้แล้ว ถ้าธนูศักดิ์สิทธิ์ถูกเปิดเผยและเรื่องนี้ถูกแพร่งพราย ทุกคนจะพุ่งเป้ามาที่ผม”

เฉินผิงรีบปฏิเสธเมื่อเขาตระหนักว่าจ้าวมารสีชาดคิดจะใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ของเขา

หากศิษย์แม้แต่คนเดียวของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนหลบหนีไปและกระจายข่าวเรื่องธนูศักดิ์สิทธิ์ที่เฉินผิงครอบครอง จำนวนคนที่อยากฆ่าเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน

“คิดหยุมหยิมไม่เข้าเรื่อง วางใจได้เลยว่าจะไม่มีใครได้ไปจากที่นี่ทั้งเป็น!”

หลังจากที่จ้าวมารพูดจบ เขาก็นำธนูศักดิ์สิทธิ์ออกมาจากแหวนเก็บของของเฉินผิงทันที

“เวรแล้ว...”

เฉินผิงทำหน้าเคร่งเครียด แต่เขาทำอะไรไม่ได้แล้ว

ในขณะนั้น ทุกส่วนของร่างกายตกอยู่ใต้การควบคุมของจ้าวมารสีชาด สิ่งเดียวที่เฉินผิงทำได้คือนำวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาเข้าสู่ทะเลจิตสำนึกและเฝ้าดู

ผู้อาวุโสถูจ้องไม่วางตาขณะที่เขามองเฉินผิงหยิบธนูยาวออกมา จากนั้นเฉินผิงก็ชักสายและวางลูกศร แล้วเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อจุติเพลิงห้าชนิดอัดรวมกันเป็นลูกศรหนึ่งดอก มันลุกโชนด้วยเปลวไฟอันดุเดือด!

พรึบ!

เฉินผิงชักคันธนูจนสุดแล้วปล่อยศรห้าดอกขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วพวกมันก็ตกลงมาจากกลางอากาศ

แต่เมื่อลอยลงมา มันก็โปรยปรายราวกับห่าฝน!

ศิษย์ที่เหลือของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนในตอนนั้นพากันอกสั่นขวัญแขวน

พวกเขาอยากจะหลบ แต่เมื่อมองดูท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยศรนับร้อย พวกเขาไม่รู้ว่าต้องไปหลบที่ไหน!

“อย่ากลัว อย่าตื่นตกใจ...”

ในที่สุดผู้อาวุโสถูก็รู้สึกตัว เขาตระหนักว่าถ้ายังเป็นแบบนี้ พวกเขาทุกคนคงตายกันหมด

ผู้อาวุโสถูวาดมืออันใหญ่โตของเขา และทันใดนั้นหมอกสีดำหนาทึบก็ลอยไปในอากาศ หมอกดำอันไร้ที่สิ้นสุดกลืนกินศรทุกดอกที่ถูกยิงออกมา

เมื่อเห็นศรทั้งหมดถูกกลืนกิน มุมปากของผู้อาวุโสถูก็ปรากฎรอยยิ้ม

ก่อนที่เขาจะพูดเย้ยหยัน ทันใดนั้นแสงหลากสีจำนวนมากก็กะพริบภายในหมอกสีดำ!

ศรที่ถูกกลืนกินทะลุผ่านหมอกสีดำและพุ่งลงสู่พื้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสถูจึงรีบหลบเลี่ยง เมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสถู เหล่าศิษย์ของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนก็ยืนนิ่งอยู่กับที่ พวกเขาเชื่อว่าผู้อาวุโสถูสามารถปัดป้องการโจมตีนี้ได้

ทว่าไม่เพียงแต่ผู้อาวุโสถูจะหยุดมันไม่ได้ เขายังวิ่งหนีอีกต่างหาก!

แม้แต่หมอกสีดำที่ผู้อาวุโสถูปลดปล่อยออกมาก็ยังถูกพัดพาออกไป

ธนูศักดิ์สิทธิ์ฉายแสงเจิดจ้า และลูกศรสีทองก็ปรากฏขึ้น

แม้แต่พลังในหุบเขาเสินหั่วและธารลาวายังถูกดูดเข้ามา

พวกที่ขึ้นไปบนหุบเขาเสินหั่วต่างก็จ้องมองไปทางตีนเขาด้วยความประหลาดใจ

“สดชื่นจริงๆ...”

จ้าวมารสีชาดกำลังคึกคะนอง แต่เขาลืมบางสิ่งที่สำคัญไป ร่างกายของเฉินผิงไม่สามารถทนต่อการระเบิดพลังเช่นนี้ได้

ร่างกายของเฉินผิงเริ่มมีเลือดไหลออกมา และเส้นเลือดของเขาก็ปูดโปนอย่างน่าตกใจ

“จ้าวมาร หยุด พอแล้ว ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิด”

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ตกใจกลัวและรีบห้ามจ้าวมารสีชาด

อย่างไรก็ตาม ด้วยความบ้าคลั่งของเขา จ้าวมารสีชาดจึงไม่คิดจะยั้งมือแต่อย่างใด

เฉินผิงหวาดกลัว สีหน้าของเขาหวาดหวั่น เขารู้ดีว่าหากจ้าวมารสีชาดไม่ยอมเชื่อฟัง จ้าวมารก็คงไม่คืนร่างกายให้เขาแน่!