หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4038

นี่คือจ้าวมารจริงๆเหรอ? เฉินผิงพูดกับเขาแบบนี้?

“เอาล่ะ ผมยอมรับความผิดพลาดของผม” เฉินผิงกล่าว “ผมจะช่วยฟื้นฟูร่างกายให้คุณโดยเร็วที่สุด พอใจหรือยัง? ทีนี้ช่วยบอกได้ไหมว่าจะออกจากถ้ำนี้ได้ยังไง?”

เฉินผิงได้แต่ขอโทษ

ต้องยอมรับว่าแม้จ้าวมารสีชาดจะเหลือเพียงเสี้ยววิญญาณ แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ยังเหนือกว่าเฉินผิงมาก

เฉินผิงไม่ทันได้สังเกตเส้นใยเพลิง ขณะที่จ้าวมารสีชาดไม่เพียงแต่เห็นเท่านั้น แต่ยังตรวจจับรัศมีอันเป็นเอกลักษณ์ของมันได้ด้วย

นี่คือความแตกต่าง ความต่างชั้นของพลัง

“ข้าไม่รู้...” จ้าวมารสีชาดกล่าว

“ทำไมถึงยังอารมณ์เสียอยู่อีก? คำขอโทษของผมยังไม่พอเหรอ?” เฉินผิงพูดอย่างเหลืออด

“ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมเจ้าถึงเอาแต่ขอโทษเป็นร้อยๆ ครั้ง ไม่มีประโยชน์เลย ข้าไม่เคยมาที่นี่ ถ้าตอนนี้ข้ามีร่างกาย ข้าก็คงเป่าหุบเขาเสินหั่วให้พินาศได้ แบบนั้นเราก็จะได้ออกไปจากที่นี่ไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมถึงไม่ให้ข้ายืมร่างของเจ้า?” จ้าวมารสีชาดแนะนำ

เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินผิงก็รีบโบกมือแล้วรีบเดินไปข้างหน้า

ตอนที่จ้าวมารสีชาดถล่มหุบเขาเสินหั่ว ตอนนั้นเขากลัวว่าร่างกายของเขาเองคงเหลือเพียงเถ้าถ่าน

เฉินผิงพาผู้อาวุโสถูเดินไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง ไม่สนใจร่างของชายชราที่กระแทกและขูดกับพื้นผิวขรุขระภายในถ้ำในหุบเขาตลอดเวลา

ไม่ว่าผู้อาวุโสถูจะร้องดังแค่ไหน เฉินผิงก็ทำเป็นไม่ได้ยิน

เฉินผิงและคนอื่นๆ มาถึงทางแยกอย่างรวดเร็ว มีทั้งหมดสี่เส้นทาง ด้วยความที่เชื่อในสัญชาตญาณของตัวเอง เฉินผิงจึงเลือกทางหนึ่ง

เมื่อตระหนักว่าเขาอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์และอยู่ในหุบเขาเสินหั่ว เฉินผิงก็ไม่รู้สึกตื่นตระหนกอีกต่อไป

ไม่ว่าจะเลือกไปทางไหน สุดท้ายพวกเขาก็จะหาทางออกจากหุบเขาเสินหั่วได้อยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากที่พวกเขาออกเดินทางก็มีทางแยกอีกสายปรากฏขึ้น เฉินผิงตัดสินใจเดินต่อไปบนเส้นทางหนึ่ง

แม้ว่าถ้ำแห่งนี้จะมีบรรยากาศกดดัน แต่เฉินผิงก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

จ้าวมารสีชาดซึ่งเป็นเสี้ยววิญญาณก็ไม่ได้รู้สึกถูกกดดันเช่นกัน

“ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะไปจากที่นี่ได้ยังไง แต่ด้วยทางแยกมากมายแบบนี้ หากเจ้าทำตามสัญชาตญาณก็คงหลงทางแน่นอน นอกจากนี้ เจ้าไม่อาจพึ่งพาปราณสัมผัสในที่แบบนี้ได้ แต่ข้าสามารถสอนวิธีหาเส้นทางที่ถูกต้องให้เจ้าได้!” จ้าวมารสีชาดกล่าว

“วิธีอะไร?” ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกาย เพราะเขารอให้จ้าวมารสีชาดบอกวิธีอยู่แล้ว

“แน่นอน มันเกี่ยวกับการสอดแนมเส้นทาง เนื่องจากมีทางแยกมากมาย จึงเป็นไปไม่ได้ที่แต่ละทางจะนำไปสู่ที่หมาย ดังนั้นถ้าเจ้าสำรวจล่วงหน้า ... “

“สำรวจล่วงหน้า? ผมจะทำอย่างนั้นด้วยตัวเองได้ยังไง? ในเมื่อมีทางแยกเต็มไปหมด ผมคงต้องใช้เวลาเป็นชาติกว่าจะสำรวจครบ!” เมื่อได้ยินวิธีของจ้าวมารสีชาด เฉินผิงก็หน้าซีดทันทีและอุทานด้วยความตกใจ

“เจ้าโง่ ใครบอกว่าจะให้เจ้าสำรวจเองล่ะ? เจ้าใช้อย่างอื่นแทนก็ได้!” จ้าวมารสีชาดมองเฉินผิงแล้วพูด

“อย่างอื่น?”

เฉินผิงเหลือบมองไปรอบๆ จากนั้นจ้องมองผู้อาวุโสถู

เขาจะสำรวจทั้งๆ ที่ไม่มีแขนขาได้ยังไง?

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังไม่เข้าใจที่เขาจะสื่อ จ้าวมารสีชาดก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอธิบาย “ข้าจะสอนวิชาลับให้เจ้า ก่อนอื่นจงไปรวบรวมเส้นใยเพลิงภายในถ้ำนี้ และจากนั้นเจ้าก็จะได้ของนำทาง!”