หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4039

เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินผิงก็ยินดีในทันใด เขาแน่ใจว่าอะไรก็ตามที่จ้าวมารสีชาดสอนจะต้องพิเศษแน่นอน

เฉินผิงรวบรวมเส้นใยเพลิงภายในถ้ำอย่างกระตือรือร้น หลังจากที่เขารวบรวมจนได้ไฟขนาดเท่าฝ่ามือเฉินผิงก็หยุดเก็บ

“หยดแก่นโลหิตของเจ้าลงในเปลวไฟ!” จ้าวมารสีชาดกล่าว

เฉินผิงรีบทำตามคำสั่ง ทันทีที่แก่นโลหิตของเขาหยดลงไปในเปลวไฟ ไฟนั้นก็เหมือนจะมีชีวิตขึ้นมา มันลุกวูบวาบเหมือนกำลังดีใจ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็รีบหันไปมองจ้าวมารสีชาด เขาอยากรู้ว่าต้องทำยังไงต่อ

จ้าวมารสีชาดโน้มตัวเข้ามาใกล้เฉินผิงอย่างลับๆ ล่อๆ และกระซิบข้างหูของเขา

ทางด้านเฉินผิงก็เริ่มบริกรรมคาถา ขณะที่ทำแบบนั้น แสงพลังวิญญาณก็ปรากฎขึ้น ทำให้ดวงไฟแยกออกจากกันกะทันหัน ทันใดนั้นมันก็กลายเป็นหนูตัวเล็กๆ สิบกว่าตัว ทุกตัวลุกโชนด้วยเปลวไฟ

ขนของพวกมันเป็นสีแดงสดเหมือนเปลวไฟที่ลุกโชน และพวกหนูตัวน้อยก็ส่งเสียงแหลมอย่างน่ารักน่าชัง

เมื่อเห็นอย่างนั้นเฉินผิงก็ตกตะลึง เพราะเขาสามารถสัมผัสได้ถึงตัวตนของหนูตัวน้อยทุกตัวอย่างชัดเจน และสิ่งที่หนูทุกตัวมองเห็นก็จะปรากฏในความคิดของเขาด้วย

“ไม่ต้องแปลกใจขนาดนั้น นี่แค่ของจิ๊บจ๊อย ถ้าได้ร่างกายกลับมาเมื่อไหร่ ข้ายังมีอีกหลายอย่างที่เอามาสอนเจ้าได้!”

“หนูขนแดงเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นโดยใช้เปลวไฟและแก่นโลหิตของเจ้า ดังนั้นการกระทำของพวกมันจึงอยู่ภายใต้การควบคุมของเจ้า ตอนนี้เจ้าสามารถส่งหนูขนแดงเหล่านี้ไปสำรวจเส้นทางล่วงหน้าได้แล้ว ยังไงก็ตาม พวกมันทำได้แค่ลาดตระเวนเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วพวกมันได้รับแก่นโลหิตของเจ้าเพียงหยดเดียว ซึ่งไม่ได้ให้ความสามารถในการต่อสู้ใดๆ เมื่อแก่นโลหิตของเจ้าหมดลง หนูขนแดงเหล่านี้ก็จะหายไปเช่นกัน”

จ้าวมารสีชาดกำชับเฉินผิง

เฉินผิงพยักหน้า และพบว่าหนูขนแดงเหล่านั้นน่ารักไม่เบา

เนื่องจากหนูขนแดงเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นจากการอัดรวมกันของเส้นใยเพลิงภายในถ้ำ พวกมันจึงทนกับสภาพแวดล้อมของถ้ำได้

นี่เป็นสาเหตุที่จ้าวมารสีชาดขอให้เฉินผิงรวบรวมเส้นใยเพลิง

ไม่นานเฉินผิงก็เริ่มนำหนูขนแดงไปยังทางแยกต่างๆ ในขณะที่ตัวเขาเองก็รออย่างอดทนที่จุดเดิม

เมื่อมาถึงจุดนี้ ผู้อาวุโสถูก็นึกเสียใจกับการกระทำของตัวเองอย่างเหลือจะกล่าว ตอนนั้นเขาคิดอะไรถึงไปหาเรื่องเฉินผิง?

ชายคนนี้เป็นปีศาจชัดๆ ถึงได้ไว้ชีวิตเขาไว้เพื่อทรมานแบบนี้

จ้าวมารสีชาดอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ในขณะที่เขามองดูเฉินผิงลงโทษผู้อาวุโสถู

ดูเหมือนว่าหมอนี่จะเจ้าคิดเจ้าแค้นไม่เบา ซึ่งไม่ต่างกับจ้าวมารสีชาดสักเท่าไหร่!

ขณะที่เฉินผิงกำลังสั่งสอนผู้อาวุโสถู เขาก็หยุดกะทันหัน หลังจากนั้นก็ขมวดคิ้วทันที

“เจออะไรเข้างั้นหรือ?”

จ้าวมารสีชาดมองเฉินผิงและเอ่ยปากถาม