ฮั่วตงมองไปรอบๆ ด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นร่างเงาหลายร่างของเฉินผิงที่ต่อสู้กับเขา
เขาไม่นึกว่าผู้ทุกข์ยากระดับสี่จะซ่อนไม้ตายแบบนี้เอาไว้!
“ฮึ่ม! อย่าคิดว่าแกเป็นคนเดียวที่สร้างร่างเงาได้”
ฮั่วตงแค่นเสียงเย็นชา รัศมีความมืดของเขาหายไปในทันที ขณะที่หน้ากากวิญญาณร้ายของเขาเริ่มเปล่งแสงสว่าง
จากนั้น เขาก็หยิบเหรียญสีดำสนิทออกมาจากอกและบดขยี้จนแหลก
ทันใดนั้นอากาศก็บิดเบี้ยว และร่างเงาลวงตาจำนวนหนึ่งก็เริ่มปรากฏ แต่ละร่างสวมเสื้อคลุมสีดำยาว ใบหน้าของพวกมันประดับด้วยหน้ากากวิญญาณร้าย
ร่างเงาค่อยๆ ก่อตัวก่อนที่จะปรากฎข้างฮั่วตง
เมื่อเห็นอย่างนั้นเฉินผิงก็หยุดพูด ขณะที่กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาสั่นเล็กน้อย
คลื่นปราณดาบที่มองไม่เห็นเริ่มรวมตัวกันบนท้องฟ้า กระบี่พิฆาตมังกรสาดแสงจ้าออกมา
แสงนั้นเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ทำให้อากาศโดยรอบสั่นไหว
“ร่างเงาของแกดึงพลังจากร่างจริง เฉินผิง แต่ของฉันไม่จำเป็นต้องใช้พลังจากตัวฉัน”
ฮั่วตงโบกมือพร้อมหัวเราะชั่วร้ายและออกคำสั่ง “ฆ่ามัน!”
ร่างเงาในชุดคลุมที่สวมหน้ากากวิญญาณร้ายถือดาบยาวและพุ่งเข้าหาเฉินผิงโดยตรง
ร่างเงาของเฉินผิงเริ่มต่อสู้กับสมุนของฮั่วตง
เฉินผิงรู้ทันทีว่าพวกมันไม่ใช่ร่างเงาของฮั่วตง แต่เป็นวิญญาณปีศาจ
เหรียญที่เขาเพิ่งทำลายไปน่าจะเป็นสิ่งที่เรียกวิญญาณเหล่านี้ออกมา
หากคนเหล่านี้เป็นศิษย์ของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนจริงๆ พวกเขาคงไม่สามารถเคลื่อนย้ายมาที่นี่ได้เร็วขนาดนี้
ปรมาจารย์อาคมในอาณาจักรนิรันดร์นั้นหายากอยู่แล้ว ปรมาจารย์ที่สามารถสร้างอาคมเคลื่อนย้ายที่พาคนจำนวนมากมาได้ในทันทีนั้นน่าจะมีน้อยกว่าด้วยซ้ำ
พอนึกย้อนกลับไปตอนนั้นผู้อาวุโสถูปลดปล่อยวิญญาณปีศาจออกมาจำนวนหนึ่งดูเหมือนว่าสำนักกุ๋ยเหลี่ยนจะชำนาญด้านการใช้วิญญาณปีศาจ
ฮั่วตงไม่เข้าใจได้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เขาคิดจะทำอะไรถึงได้สลายร่างเงาและกระจายปราณสัมผัสออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...