พลังของปราณอัคคีทั้งสามนั้นเกินกว่าที่เฉินผิงจะต้านทานได้อย่างแน่นอน
กล่าวได้ว่าฮั่วตงแข็งแกร่งกว่าศิษย์คนอื่นๆ ในสำนักกุ๋ยเหลี่ยน เพราะไม่มีใครในสำนักกุ๋ยเหลี่ยนครอบครองวิชาเพลิงขั้นสุดยอดของสำนักจื่อเหยียนถึงสองวิชา!
ฮั่วตงพยักหน้า และในทันใดนั้นปราณอัคคีทั้งสามก็ปรากฏขึ้นรอบตัวเขา จากนั้นมันก็หมุนวนรอบตัวไม่หยุด
ปราณอัคคีทั้งสามปะทุขึ้น และแม้จะมีม่านแสงป้องกันอยู่ หลายคนก็ทนไม่ได้และต้องถอยออกมา
“ฮั่วตงใช้ปราณอัคคีได้ถึงสามประเภท งานนี้ไม่ง่ายเสียแล้ว...”
เมื่อเห็นสถานการณ์ เว่ยชิงก็เริ่มรู้สึกเป็นห่วงเฉินผิงเล็กน้อย
จูหลิงเองก็กำหมัดแน่นเช่นกัน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวลชัดเจน
ในขณะเดียวกัน อดีตเจ้าสำนักก็ยิ้มน้อยๆ พลางสังเกตอย่างเงียบๆ ปราณอัคคีที่เฉินผิงครอบครองนั้นมากกว่าของฮั่วตงเสียอีก
“คุณกำลังเปรียบเทียบปราณอัคคีของคุณกับของผมงั้นเหรอ?”
เฉินผิงฉีกยิ้มเยาะเย้ย ปราณอัคคีหกดวงลุกโชนขึ้นรอบตัวเขาพร้อมกับเสียงวูบวาบ
ปราณอัคคีทั้งหกหมุนวนเป็นวงกลม แต่ละดวงเปล่งแสงสีที่ต่างกันไป ชวนให้นึกถึงแสงอันศักดิ์สิทธิ์ เปลวไฟเหล่านี้ล้อมรอบเฉินผิงที่อยู่ตรงกลาง
“ปราณอัคคีหกอย่าง?”
เมื่อเห็นอย่างนั้น ดวงตาของฮั่วตงก็เบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เจ้าสำนักฮั่วก็ตกตะลึงเช่นกัน เขานึกไม่ถึงว่าเฉินผิงจะมีปราณอัคคีถึงหกอย่าง
เว่ยชิงและคนอื่นๆ ก็ตกใจไม่ต่างกัน
สายตาของจูหลิงที่จ้องมองเฉินผิงเต็มไปด้วยความหลงไหล เธอตกหลุมรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น
ฮั่วตงกลืนน้ำลายอย่างเคร่งเครียดแล้วถาม “แก...นี่แกมีปราณอัคคีมากขนาดนั้นได้ยังไง? แถมยังมีเพลิงปีศาจด้วย!”
“แล้วทำไมผมจะมีเพลิงปีศาจไม่ได้?” เฉินผิงถามด้วยรอยยิ้มเรียบเฉย “ในเมื่อคุณชอบเล่นกับปราณอัคคี ดังนั้นวันนี้ผมจะให้คุณลิ้มรสของปราณอัคคี”
เฉินผิงยกแขนขึ้นช้าๆ และดูราวกับว่าประตูแสงจะเปิดออกต่อหน้าเขา ปราณอัคคีหกสายพุ่งเข้าหาฮั่วตงด้วยความเร็วราวกับลูกศร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...