การวิเคราะห์ของอดีตเจ้าสำนักถูกต้อง ฮั่วตงอาศัยตราประทับเสินหั่วเพื่อใช้วิชานี้ และในขณะนั้นระดับพลังของฮั่วตงก็ใกล้จะเพิ่มขึ้นแล้ว
เมื่อได้ยินคำพูดของอดีตเจ้าสำนัก จูหลิงก็มองเฉินผิงด้วยความกังวล จากนั้นเธอก็ตะโกนเสียงดังว่า “เฉินผิง ระวังตัวด้วย! เป็นไปได้สูงมากที่ฮั่วตงกำลังขึ้นไปถึงขั้นมหายาน อย่าประมาทเด็ดขาด...”
ม่านแสงไม่สามารถปิดกั้นเสียงได้ เฉินผิงจึงได้ยินเสียงของจูหลิงชัดเจน
เมื่อได้ยินคำเตือนของจูหลิง เฉินผิงก็หันมามองเธอแล้วยิ้ม “ขอบคุณที่เตือน จูหลิง” เขากล่าว “ต่อให้เขาไปถึงขั้นมหายานผมก็ไม่กลัว ผมจะเล่นงานเขาให้หนักจนต้องร้องไห้หาพ่อ...”
“ไอ้เด็กเวร แกไม่รอดแน่...”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง ใบหน้าของฮั่วตงก็แดงก่ำด้วยความโกรธ
หมอกสีดำปกคลุมเฉินผิงอย่างต่อเนื่องจนหมดทั้งตัว
เฉินผิงถือกระบี่พิฆาตมังกร สายตาจ้องไปที่หมอกสีดำที่ค่อยๆ รวมกันรอบตัวเขา เฉินผิงฟันกระบี่อย่างแรงโดยไม่ลังเล
หมอกสีดำกลับถูกตัดขาด ทำให้เฉินผิงตกใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม หมอกสีดำเริ่มก่อตัวขึ้นทีละน้อยจากจุดที่ถูกตัดขาดอย่างรวดเร็ว
“นี่ไม่ใช่หมอก...”
คิ้วของเฉินผิงขมวดเล็กน้อย
แค่ฟันกระบี่เพียงครั้งเดียว เขาก็รู้ทันทีว่าหมอกสีดำที่แผ่กระจายตรงหน้าเขาซึ่งดูเหมือนหมอกธรรมดากลับไม่ใช่อย่างที่เห็น
ในขณะที่เฉินผิงกำลังขบคิด ทันใดนั้นกรงเล็บสีดำขนาดใหญ่ก็พุ่งเข้ามาหาเขาจากภายในหมอกสีดำ พร้อมกับเสียงคร่ำครวญน่าขนลุก
กรงเล็บยาวเล็งไปที่หัวใจของเฉินผิง ดูเหมือนตั้งใจจะฆ่าเขาในการโจมตีครั้งเดียว
เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ฟันกระบี่พิฆาตมังกรอย่างรวดเร็ว ตัดกรงเล็บขาดและจากนั้นก็ร่วงลงพื้น
อย่างไรก็ตาม เมื่อกรงเล็บตกพื้น มันก็หายไปในทันทีและกลายเป็นหมอกสีดำ
อย่างไรก็ตาม ต่อจากนั้นกรงเล็บอีกจำนวนหนึ่งก็พุ่งเข้าหาเฉินผิง เขาฟาดกระบี่พิฆาตมังกรอย่างไม่ลดละ เขารู้ว่ากรงเล็บที่ถูกตัดขาดแต่ละอันจะสลายเป็นหมอกสีดำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...