หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4066

ฮั่วตงแค่นเสียงเย็นชาแล้วใช้ตราประทับเสินหั่ว ซึ่งสร้างแรงดึงดูดมหาศาลทันที ปราณอัคคีทั้งหมดที่อยู่รอบๆ เฉินผิงถูกตราประทับเสินหั่วดูดกลืนในพริบตา

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงก็ไม่ได้ตกใจ เขาเชื่อว่าตราประทับเสินหั่วจะต้องเป็นของเขาในไม่ช้า แม้ว่าจะถูกตราประทับเสินหั่วดูดกลืน เฉินผิงก็ไม่ได้มองว่าเขาเสียปราณอัคคีไป

เมื่อความร้อนรุนแรงหายไปจากร่างของเฉินผิง กรงเล็บพิฆาตอีกสองอันก็พุ่งเข้าหาเขา โชคดีที่ปฏิกิริยาตอบสนองอันฉับไวของเฉินผิงช่วยไว้ได้ เขาใช้กระบี่พิฆาตมังกรตัดกรงเล็บที่พุ่งเข้ามาอย่างฉับพลัน!

“ฮ่าๆๆ จะบอกให้ว่าวิชาของฉันสามารถทำให้แกหมดแรงจนตายได้ อยากรู้ว่าแกจะทนได้สักกี่น้ำ” เขากล่าว

ฮั่วตงถือตราประทับเสินหั่วไว้และพูดด้วยสีหน้าพึงพอใจ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เจ้าสำนักฮั่วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ต่อให้เฉินผิงไม่ตายเพราะถูกโจมตี เขาก็คงเหนื่อยล้าจนหมดแรงตาย

เฉินผิงมองไปที่ฮั่วตงซึ่งกำลังเย่อหยิ่งและหัวเราะเย็นชา “คิดเหรอว่าผมจะรับมือกับวิชากระจอกของคุณไม่ได้” เขากล่าว “ผมแค่ลองหยั่งฝีมือของคุณเท่านั้น”

“ในหมอกสีดำมีสัตว์อสูรหลายขาแฝงตัวอยู่ มันใช้กรงเล็บของมันโจมตีเป็นหลัก”

“สัตว์อสูรหลายขากลืนไปกับหมอกดำจนแทบมองไม่เห็น พูดอีกอย่างคือหมอกสีดำนี้ไม่ใช่แค่หมอกธรรมดา แต่เป็นส่วนหนึ่งของสัตว์อสูร”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง คิ้วของฮั่วตงก็ขมวดเล็กน้อย เขาดูไม่ค่อยเชื่อขณะถามว่า “แก... แกรู้ได้ยังไง?”

“แล้วผมพูดถูกไหมล่ะ?” เมื่อเห็นท่าทางของฮั่วตง เฉินผิงก็อดหัวเราะไม่ได้ “ผมก็แค่เดา ไม่นึกเลยว่าคุณจะหลงกล...” เขาตอบ

เมื่อเห็นอย่างนั้น ฮั่วตงก็พูดอย่างเคร่งขรึม “เฉินผิง ถึงแกจะเดาถูก แกก็ไม่มีทางฆ่าสัตว์อสูรตัวนั้นได้ เพราะแกจะหามันไม่เจอแน่นอน”

“จะหาเจอหรือไม่เจอมันก็ขึ้นอยู่กับผม ไม่ใช่เรื่องของคุณ...”

เฉินผิงยิ้มมุมปาก จากนั้นหน้าผากของเขาก็เกิดประกายแสงสีแดง

ไม่นานหลังจากนั้น ดวงตาประหลาดก็ปรากฏบนหน้าผากของเฉินผิงในทันใด

“เอ่อ...”

เมื่อได้เห็นสภาพอันแปลกประหลาดของเฉินผิง ทุกคนก็รู้สึกสับสนอย่างยิ่ง

ฮั่วตงและเจ้าสำนักฮั่วก็มองอย่างเหลือเชื่อเช่นกัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงที่ดูเหมือนคนปกติถึงมีดวงตางอกขึ้นมาอีกดวง

เมื่อเฉินผิงใช้เนตรส่องนภา โลกทั้งใบก็กลายเป็นม่านสีเทา

ฉับ!

เมื่อเห็นอย่างนั้น ฮั่วตงก็รีบใช้ตราประทับเสินหั่วดูดกลืนเปลวไฟ อย่างไรก็ตาม สัตว์อสูรหลายขากลับสลายไปไม่เหลือซาก

หมอกสีดำที่แผ่ไปทั่วก็หายไปพร้อมกัน

เมื่อเห็นหมอกสีดำที่สลายตัว ฮั่วตงก็รู้สึกสับสนไปหมด

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงที่เป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับสี่ถึงรอบรู้ขนาดนี้

เขารู้กระทั่งวิชาลับของสำนักจื่อเหยียน!

ยิ่งกว่านั้น ดวงตาที่สามนั้นยังแสดงให้เห็นว่ามันเป็นวิชาที่น่าเกรงขามอย่างยิ่ง

แถมเฉินผิงยังมีปราณอัคคีถึงหกประเภทอีก

เขาเป็นใครกันแน่? ทำไมผู้ทุกข์ยากระดับสี่ถึงมีพลังระดับนี้

ฮั่วตงชะงักไปหลังจากเสียท่าให้เฉินผิง เขามีตราประทับเสินหั่วและสามารถใช้วิชาที่มีแต่ผู้ที่ไปถึงขั้นมหายานของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนเท่านั้นที่ใช้ได้ อย่างไรก็ตาม เฉินผิงกลับสามารถรับมือทั้งหมดนั้นได้จนเขาต้องประหลาดใจ