หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4078

“แค่ปรากฎตัวก็พอ แต่อย่าคิดที่จะหนี!” เฉินผิงอุทาน

“ทำไมต้องหนีด้วย? นอกจากไอ้บ้าอย่างเจ้าจะมีใครที่ไหนยอมรับข้าอีก อีกอย่างข้าอยากให้เจ้าช่วยตามหาชิ้นส่วนของข้า ข้าไม่ไปไหนหรอก” จ้าวมารสีชาดเอ่ย

“ตกลง อย่างนั้นก็รีบจัดการ” เขาแนะนำ “เจ้านี่เป็นแค่ร่างเงาเท่านั้น เทียบกับคุณที่เป็นแค่เสี้ยววิญญาณก็ถือว่าเป็นการต่อสู้ที่ยุติธรรม” เฉินผิงกล่าว

“เจ้าหนู กล้าเอาข้ามาเปรียบเทียบกับเจ้าสวะนี่งั้นหรือ? ต่อให้ข้าเก่งไม่เท่าแต่ก่อนหรือต่อให้เหลือพลังเพียงเศษเสี้ยว เจ้าแก่นี่ก็ไม่มีทางสู้ข้าได้หรอก!”

จ้าวมารสีชาดไม่พอใจเล็กน้อย

เจ้าสำนักกุ๋ยเหลี่ยนซึ่งเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสามกลับถูกเฉินผิงเอาไปเทียบกับจ้าวมารสีชาด

แน่นอนว่าจ้าวมารสีชาดไม่เห็นด้วย

หากจ้าวมารสีชาดอยู่ในร่างสมบูรณ์ แค่มองเพียงครั้งเดียวก็มากพอที่จะโค่นเว่ยเทียนหยาได้

“จ้าวมาร ผมก็แค่เปรียบเทียบเท่านั้นเอง ไม่เห็นต้องหงุดหงิดขนาดนั้น”

เฉินผิงรำคาญเล็กน้อย พวกที่มาจากอาณาจักรแดนสรวงช่างโกรธง่ายเสียจริง

“รีบปล่อยข้าออกไปได้แล้ว อย่าชักช้า!” จ้าวมารสีชาดอุทาน

“ตกลง!” เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นตราประทับเสินหั่วก็ปะทุเป็นเปลวเพลิงสีแดงเข้ม

เปลวเพลิงระเบิดกลางอากาศ ก่อตัวเป็นโล่ที่ปกคลุมสำนักจื่อเหยียนทันที

เว่ยเทียนหยาเองก็ถูกปกคลุมไปด้วย

เว่ยเทียนหยาตกตะลึงไปชั่วขณะ แต่แล้วเขาก็เย้ยหยัน “ไอ้หนู แกเสียสติไปแล้วหรือไง? ถ้าคิดจะต้านพลังของฉันแกก็ต้องกั้นตัวฉันออกไป ตอนนี้แกกลับกางโล่ครอบคลุมตัวฉันด้วย แบบนี้ไม่ทำให้ฉันลงมือได้ง่ายขึ้นหรือไง?”

เฉินผิงจ้องเว่ยเทียนหยาพร้อมส่งรอยยิ้มเย็นเยือก “เดี๋ยวก็รู้ว่าผมเสียสติหรือเปล่า” เขากล่าว

หลังจากเฉินผิงพูดจบ เขาก็ตั้งท่าอย่างสง่างาม

“ออกมาได้...”

หลังจากเฉินผิงพูดจบ หมอกสีดำก็ลอยขึ้นเหนือหัวของเขา หลังจากนั้นชายชราผมเผ้ารุงรังก็ปรากฏตัวขึ้นช้าๆ

อย่างไรก็ตาม ชายชราคนนั้นดูเลือนราง เห็นได้ชัดว่าเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณ

พวกเขารู้ว่านี่ต้องเป็นวิญญาณปีศาจในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงที่ผู้อาวุโสถูพูดถึงก่อนตายแน่

เป็นเพราะวิญญาณปีศาจตนนี้ ผู้อาวุโสถูและศิษย์ของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนถึงได้ถูกเฉินผิงสังหาร

“เป็นเพียงเสี้ยววิญญาณแต่กลับกล้าพูดจาโอหัง ฉันจะจับแกมาฝึกให้เชื่อง แกจะได้รู้ว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน”

หลังจากเว่ยเทียนหยาพูดจบ หน้ากากวิญญาณร้ายขนาดใหญ่ก็อ้าปากกว้าง มันพยายามดูดกลืนเสี้ยววิญญาณของจ้าวมารสีชาด

ในเมื่อเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณย่อมถูกดูดเข้าไปในหน้ากากวิญญาณร้ายอย่างง่ายดาย

“ผ่านมาหลายพันปีแล้วที่ข้าไม่ได้สนุกแบบนี้” เขากล่าว “ถ้าอยากเล่นกับข้ามากนัก ข้าก็ยินดีที่จะสนอง!”

เมื่อเห็นเว่ยเทียนหยามุ่งมั่นที่จะควบคุมเขา จ้าวมารสีชาดก็อดหัวเราะไม่ได้

จ้าวมารสีชาดจะพ่นลมหายใจใส่หน้ากากวิญญาณร้ายของเว่ยเทียนหยาจนปลิวหายไปก็ยังได้ อย่างไรก็ตาม เขาอยากสนุกและไม่ต้องการให้เว่ยเทียนหยาแพ้เร็วเกินไป

หากเว่ยเทียนหยาหายไป เมื่อเฉินผิงเก็บตราประทับเสินหั่วที่ใช้สร้างโล่ป้องกัน จ้าวมารสีชาดก็คงต้องกลับไปยังทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง