หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 408

“ได้สิ ผมจะไปที่นั่นตอนเที่ยง!” เฉินผิงผงกศีรษะ

เฉินผิงต้องการคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่และรอบคอบอย่างอู่ลิ่วอีมาทำงานให้เขา นั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขาตอบตกลงไปที่บ้านตระกูลอู่

“งั้นผมจะรอคุณอยู่ที่บ้านนะครับ คุณเฉิน!”

อู่ลิ่วอีจากไปทั้งอย่างนั้น ตอนนี้อู่ตงก็เหนื่อยล้าจนแทบสิ้นสติ

หลังจากอู่ลิ่วอีจากไปได้ไม่นาน หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งก็เข้ามา เฉินผิงยกยิ้มมุมปากเมื่อสังเกตเห็นสีหน้ายามที่พวกเขามองหน้ากัน เห็นอยู่ชัดๆ ว่าพวกเขาต่างสนใจกัน!

“นายท่าน ตำหนักยาส่งคนมาเร่งมาให้จ่ายเงินค่ายารอบสุดท้าย พวกเขาบอกว่ายาเตรียมพร้อมแล้ว แล้วพวกเขาก็จะส่งของมาให้เมื่อได้รับเงินรอบสุดท้าย” ชื่อเฟิ่งกระซิบบอกเฉินผิง

“ตกลง ฉันจะพยายามรวบรวมเงินทุนมาให้ได้ พวกนายก็ขายทรัพย์สินของตระกูลเจี่ยงไปในราคาต่ำแล้วเปลี่ยนเป็นเงินทุนมารักษาคฤหาสน์หลังนี้เอาไว้ ลองดูว่าพวกนายจะรวบรวมมาได้เยอะแค่ไหน...”

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

เป็นเรื่องยากจริงๆ ที่เฉินผิงจะรวบรวมเงินสองสามพันล้านหยวนให้ได้ในชั่วเวลาสั้นๆ ตอนนี้เขาไม่มีกิจการอยู่ในมือมากนัก ยกเว้นการขายเสี่ยวหวนตัน ประกอบกับพักนี้ยอดขายก็ไม่ค่อยดีนัก ยิ่งไปกว่านั้นเฉินผิงก็แทบจะไม่มีเวลาไปหลอมยาพวกนั้นเลย

ถึงแม้ว่าสำนักจวี้อี้และสำนักชื่อเฟิ่งจะเป็นสำนักใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังคงเป็นองค์กรๆ หนึ่ง อีกทั้งพวกเขาก็ไม่มีทรัพย์สินในนามของตนเองมากนัก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถให้ความช่วยเหลือเรื่องเงินได้

“ได้!” ชื่อเฟิ่งผงกศีรษะอย่างหนักแน่น “แต่ผมเกรงว่าคงยากที่จะขายออกได้ภายในชั่วเวลาสั้นๆ แต่ผมจะส่งคนไปถามตำหนักยาและขอเวลาทางนั้นอีกสองสามวัน!”

“นายท่าน แล้วผมต้องขายทรัพย์สินของสำนักจวี้อี้ในหงเฉิงด้วยไหม? ผมอาจจะได้เงินมาบ้าง อย่างไรเสียสำนักจวี้อี้ก็แทบไม่มีค่าไม่มีความหมายอะไร มิหนำซ้ำผมเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองเป็นตัวตลกก็ตอนที่ผมเข้ามาในเสิ่งเฉิงแล้วนี่แหละ!”

หลินเทียนหู่กล่าว

เฉินผิงเหลือบมองหลินเทียนหู่พลางยิ้มบางๆ “นายคิดจะลงหลักปักฐานในเสิ่งเฉิงด้วยเหรอ?”

“ผม...” หลินเทียนหู่หน้าแดงเพราะเขาไม่รู้จะตอบคำถามของเฉินผิงอย่างไรดี