หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4081

“ตราประทับเสินหั่วอยู่ในมือของเฉินผิงและมันยอมรับให้เขาเป็นนายของมัน หมายความว่าตอนนี้เฉินผิงเป็นเจ้าสำนักแล้วเหรอ?” จูหลิงถาม

“เฉินผิงไม่เคยเป็นศิษย์ของสำนักจื่อเหยียน และตราประทับเสินหั่วก็ไม่ควรตกอยู่ในมือของเขา ในฐานะศิษย์ของสำนักจื่อเหยียน หน้าที่ของเราคือป้องกันไม่ให้ตราประทับเสินหั่วตกไปอยู่ในมือของคนนอก”

เจ้าสำนักฮั่วเริ่มยุยงศิษย์สำนักจื่อเหยียน

เหล่าศิษย์มองว่าตราประทับเสินหั่วมีความสำคัญอย่างยิ่ง มิฉะนั้นก็คงไม่มีกฎระบุว่าเจ้าสำนักจะต้องได้รับการยอมรับจากตราประทับเสินหั่ว

เนื่องจากเฉินผิงเผยตัวตนแล้ว จึงชัดเจนว่าเขาไม่ใช่ศิษย์ของสำนักจื่อเหยียน ดังนั้นจึงไม่เหมาะสมที่จะให้เขาครอบครองตราประทับเสินหั่ว แม้ว่าเขาจะถูกยอมรับในฐานะยอดฝีมือ เฉินผิงก็ไม่ควรได้รับอนุญาตให้นำตราประทับเสินหั่วไป

เจ้าสำนักฮั่วยืนกรานในประเด็นนั้นอย่างแน่วแน่ เขามุ่งมั่นที่จะโต้แย้งไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ขอแค่เอาตราประทับเสินหั่วกลับคืนมาได้ก็พอ

“ใครบอกว่าเฉินผิงไม่ใช่ศิษย์ของสำนักจื่อเหยียน?” อดีตเจ้าสำนักแย้ง

“ก็ต้องไม่ใช่อยู่แล้ว เราทุกคนรู้ว่าผู้อาวุโสอวี๋เป็นคนแบบไหน เขาคงรับสินบนของเฉินผิงเพื่อยอมรับเฉินผิงเป็นศิษย์ ยิ่งไปกว่านั้น ดูจากฝีมือที่ด้อยกว่าของผู้อาวุโสอวี๋แล้ว ไม่มีทางเลยที่เขาจะเป็นอาจารย์ของเฉินผิง” เจ้าสำนักฮั่วอุทาน

“แน่นอนว่าผู้อาวุโสอวี๋ไม่ใช่อาจารย์ของเฉินผิง แต่ฉันก็สามารถเป็นพ่อตาของเฉินผิงได้ เฉินผิงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับลูกสาวของฉันแล้ว ทำให้เขากลายเป็นลูกเขยของฉัน สถานะของเขามีความสำคัญยิ่งกว่าศิษย์สำนักจื่อเหยียนเสียอีก แล้วทำไมเขาจะครอบครองตราประทับเสินหั่วไม่ได้” อดีตเจ้าสำนักพ่นลมหายใจเย็นชา

เฉินผิงชะงักกับคำพูดของอดีตเจ้าสำนัก ฉันมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับจูหลิงตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันแค่เห็นเธออาบน้ำ! แค่นั้นเอง! คนในอาณาจักรนิรันดร์จะใจร้อนไปไหน อย่าบอกนะว่าเราต้องแต่งงานเพียงเพราะเห็นกันตอนอาบน้ำ

เฉินผิงไม่รู้ว่าเขาได้กลายเป็นลูกเขยของอดีตเจ้าสำนักโดยไม่ทันตั้งตัว

ใบหน้าของจูหลิงแดงก่ำเมื่อเธอได้ยินพ่อของเธอเปิดเผยเรื่องส่วนตัวต่อฝูงชน อย่างไรก็ตาม มันชัดเจนว่าเธอค่อนข้างพอใจ

ศิษย์คนอื่นๆ ของสำนักจื่อเหยียนต่างก็อิจฉา ริษยา และแค้นเคืองเฉินผิง

ท้ายที่สุดแล้ว จูหลิงนั้นถือเป็นเทพธิดาในสายตาของศิษย์ชายหลายคน

เพียงแค่เธอส่งสายตาพวกเขาก็ถึงกับขนลุกซู่

ถึงกระนั้น เฉินผิงกลับได้เชยชมเทพธิดาของพวกเขา!

แค่คิดถึงเรื่องนี้ก็ทำให้พวกเขาอิจฉาตาร้อน

“เฉินผิง คุณกับจูหลิงมีอะไรกันตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ครืน! ครืน! ครืน!

แรงกระแทกพุ่งใส่ร่างของเจ้าสำนักฮั่ว รู้สึกราวถูกบดขยี้ด้วยแรงกดดันมหาศาล และทันใดนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้น

รัศมีนั้นรุนแรงมากจนเจ้าสำนักฮั่วไม่มีเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้นยืน

เจ้าสำนักฮั่ว ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานนอนแผ่หราหมดสภาพ

เจ้าสำนักฮั่วดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง แต่ยิ่งเขาขัดขืนมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหายใจไม่ออก

ในที่สุดเจ้าสำนักฮั่วก็หยุดต่อต้าน แม้ว่าดวงตาของเขาจะเต็มไปด้วยความเคียดแค้น แต่เขาก็ไม่อาจทำอะไรได้

อดีตเจ้าสำนักมองเจ้าสำนักฮั่วแล้วถอนหายใจเบาๆ “ฮั่วจางเหล่า คุณเป็นคนของสำนักจื่อเหยียนมาหลายปี และลูกชายของคุณก็ตายไปแล้ว วันนี้ฉันจะไม่เอาชีวิตคุณ แต่คุณจะถูกเนรเทศออกจากสำนักจื่อเหยียน และจะไม่มีวันได้เหยียบย่างเข้ามาในอาณาเขตของสำนักอีก!”

ทันทีที่อดีตเจ้าสำนักพูดจบ เฉินผิงก็สลายรัศมีเพลิง