หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4094

“ในระหว่างที่อาจารย์ฝึกอยู่ที่นี่ ผมก็ได้เรียนรู้จากเขาอย่างลับๆ มานานกว่าศตวรรษแล้ว โชคดีที่อาจารย์เป็นคนใจดี เมื่อพบว่าผมแอบเรียนจากเขา เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ยังรับผมเป็นศิษย์ด้วย ไม่อย่างนั้นผมก็คงไม่มีทางแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ อย่างมากก็คงเป็นได้แค่ปีศาจหนูที่ไม่รู้ว่าจะถูกฆ่าตายเมื่อไหร่ ในเมื่ออาจารย์ให้ผมอยู่กับคุณ คุณจึงต้องมุ่งมั่นฝึกฝนและห้ามเกียจคร้าน เมื่อคุณสามารถทำลายวงแหวนอาคมที่อยู่รอบๆ คุณจึงจะได้ออกไปจากที่นี่!” ไป๋ฉู่บอกเฉินผิง

“เข้าใจแล้ว!” เฉินผิงตระหนักว่าเขาคงไปจากที่นี่ไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจที่จะมุ่งมั่นเรียนรู้การสร้างอักขระศักดิ์สิทธิ์

เฉินผิงนั่งขัดสมาธิ ในขณะที่ไป๋ฉู่อธิบายวิธีสร้างอักขระศักดิ์สิทธิ์โบราณให้เขาฟัง

เมื่อฟังคำอธิบายของไป๋ฉู่ เฉินผิงก็ค้นพบว่าอักขระศักดิ์สิทธิ์โบราณเหล่านี้แตกต่างจากอักขระอาคมทั่วไปมาก

เมื่อเห็นเฉินผิงตั้งใจฟังอย่างจริงจัง ไป๋ฉู่ก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจและอธิบายอย่างละเอียด “ลักษณะพิเศษของอักขระศักดิ์สิทธิ์ก็คือ มันไม่ต้องอาศัยพลังวิญญาณของผู้บำเพ็ญเพียรในการเขียนหรือสำหรับการสร้างวงแหวนอาคมขนาดใหญ่ แม้แต่คนธรรมดาที่เข้าใจศาสตร์แห่งอักขระศักดิ์สิทธิ์ก็สามารถเขียนได้ การใช้อักขระศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ไม่จำเป็นต้องใช้พลังวิญญาณเป็นสื่อกลาง สิ่งที่มันต้องการคือวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของผู้ใช้ ผมจะสอนวิธีเขียนอักขระศักดิ์สิทธิ์ให้คุณ คุณต้องควบคุมสติและจำไว้ว่าอย่าใช้พลังวิญญาณของตัวเอง คุณต้องจดจ่อกับอักขระศักดิ์สิทธิ์ให้เต็มที่ ลองนึกภาพตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของอักขระศักดิ์สิทธิ์ ราวกับว่าวงแหวนอาคมทั้งหมดเป็นตัวคุณ อย่ามองว่าอักขระศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้เป็นอาวุธที่ใช้กำจัดศัตรู แต่ให้มองว่าเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายคุณแทน”

เฉินผิงฟังอย่างตั้งใจ ท่องคำพูดของไป๋ฉู่ซ้ำๆ ในใจหลายครั้ง

หลังจากพูดจบ ไป๋ฉู่ก็โบกมือ แล้วผ้าสีเหลืองก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเฉินผิง มันมีความยาวถึงสามเมตรและกว้างประมาณหนึ่งเมตร

“ผ้าผืนนี้เขียนอักขระศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ คุณฝึกฝนตามนั้นได้”

หลังจากที่เขาพูดจบ ร่างของไป๋ฉู่ก็หายไป กลับเป็นร่างเดิมของเขาที่เป็นหนูสีขาวตัวเล็ก จากนั้นเขาก็ออกจากกระท่อมพร้อมกับส่งเสียงแหลม

เฉินผิงจ้องมองผ้าสีเหลืองผืนใหญ่ ผ้านั้นประดับด้วยอักขระศักดิ์สิทธิ์มากมาย แต่ละลวดลายไม่ได้ใหญ่มากนัก แต่เต็มไปด้วยเส้นเล็กๆ ที่ดูประณีตจำนวนมาก แต่ละเส้นดูเหมือนจะเชื่อมโยงกันคล้ายกับมีรูปแบบบางอย่าง

เฉินผิงพิจารณาผ้าผืนนั้นอย่างระมัดระวัง หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นทุกขณะ เขาพบว่าอักขระศักดิ์สิทธิ์แต่ละตัวบนผ้าสีเหลืองแสดงถึงวงแหวนอาคมที่ต่างกันไป น่าทึ่งที่สัญลักษณ์ทั้งหมดบนผ้าผืนนั้นรวมกันเป็นวงแหวนอาคมขนาดใหญ่

พูดอีกอย่างก็คือ วงแหวนอาคมขนาดใหญ่นั้นประกอบด้วยวงแหวนอาคมที่เล็กกว่าจำนวนมาก และภายในวงแหวนอาคมที่เล็กกว่าเหล่านี้ ก็ยังมีวงแหวนอาคมที่เล็กกว่าลงไปอีก

ทันทีที่เฉินผิงรู้สึกผ่อนคลาย เขาก็นอนลงกับพื้น

เขาไม่สนอีกต่อไปว่ากระท่อมจะโทรมแค่ไหน

เฉินผิงนอนนิ่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ จ้องมองหลังคาโปร่งแสงและดวงดาวมากมายภายนอก

อย่างไรก็ตาม ไม่นานนักเฉินผิงก็ตระหนักได้ว่าแสงระยิบระยับนอกหลังคาไม่ใช่ดวงดาว แต่เป็นดวงตาหลายคู่

ดวงตาเหล่านั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำและดูเหมือนจะลอยอยู่กลางอากาศ มองไม่เห็นร่างกาย มีเพียงดวงตาที่ดูเหมือนจะกำลังจ้องมองเฉินผิงผ่านรูโหว่

เฉินผิงขมวดคิ้วและรีบลุกขึ้นยืนเพื่อดูให้ชัดๆ