หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4095

ดวงตาเหล่านั้นเคลื่อนเข้ามาใกล้เฉินผิงในกระท่อมอย่างต่อเนื่อง ทำให้บริเวณโดยรอบเต็มไปด้วยแสงสีแดงอ่อน

เมื่อดวงตาเคลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ วงแหวนอาคมรอบกระท่อมก็ทำงาน เกิดลำแสงโอบล้อมกระท่อม

เมื่อเห็นอาคมทำงาน ดวงตาเหล่านั้นก็ไม่กล้าเข้าใกล้

พวกมันมองจ้องเฉินผิงไม่วางตา ทำเอาเฉินผิงรู้สึกขนลุกชัน

อย่างไรก็ตาม เพราะมีวงแหวนอาคมอยู่จึงทำให้เฉินผิงรู้สึกโล่งใจไปชั่วขณะ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ยังไม่รู้ว่าดวงตาสีแดงเข้มเหล่านี้เป็นของใคร

หากพวกมันเป็นเพียงสัตว์อสูร เฉินผิงก็คงไม่กลัว แต่ถ้าเป็นผู้ใช้วิชามารที่ทรงพลัง แบบนั้นก็คงเป็นปัญหา

แต่หลังจากนั้นไม่นาน พวกมันก็ไม่กล้าเข้ามาใกล้ พิสูจน์ให้เห็นว่าวงแหวนอาคมทำให้พวกมันกลัว

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงจึงตัดสินใจไม่สนพวกมัน หลังจากหายใจเข้าลึกๆ เขาก็เริ่มฝึกเขียนอักขระศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง

ยิ่งทำซ้ำมากเท่าไหร่ เฉินผิงก็ยิ่งชำนาญมากขึ้นเรื่อยๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ความเร็วในการเขียนอักขระนับร้อยรอบสองเร็วกว่ารอบแรกอย่างเห็นได้ชัด

ในขณะนั้น ไม่เพียงแต่เฉินผิงจะต้องตั้งสมาธิอย่างมากเท่านั้น แต่เขายังต้องทนต่อความเดียวดายด้วย

การทำสิ่งเดียวซ้ำแล้วซ้ำเล่าอาจทำให้คนเป็นบ้าได้

เฉินผิงลืมไปแล้วว่าเขาเขียนอักขระอาคมไปกี่ครั้ง ลืมกระทั่งวันเวลาที่ผ่านไป แต่ขณะที่เขาเขียนลวดลายอันซับซ้อนจนเสร็จ หนูสีขาวตัวเล็กก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

หนูสีขาวที่กลายร่างเป็นไป๋ฉู่ถามเฉินผิงว่า “คุณรู้สึกยังไงบ้าง เฉินผิง?”

“ผมทำได้ดีขึ้นมาก” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆ อย่างไรก็ตาม ไม่ช้าเขาก็เอ่ยคำถาม “ตอนที่ผมสลักอักขระอาคม ผมเห็นดวงตาสีแดงเข้มหลายคู่จ้องมองผมจากภายนอก คุณรู้ไหมว่ามันคืออะไร?”

ในไม่ช้าเขาก็ปรากฏตัวบนยอดเขา และเหว่ยฉีก็อยู่บนยอดเขานี้เช่นกัน

“อาจารย์ พวกมารปรากฏตัวขึ้นตามที่คุณคาดไว้จริงๆ! แต่พวกมันถูกวงแหวนอาคมสกัดและยังไม่ได้ก่ออันตราย” ไป๋ฉู่อุทานด้วยความประหลาดใจ

“ฉันรู้ว่าพวกมันคงไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ครั้งนี้เราจะปล่อยให้พวกมันหนีไปไม่ได้” เหว่ยฉีกล่าวด้วยรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้าของเขา

“อาจารย์ คุณแน่ใจได้ยังไงว่าเฉินผิงจะดึงดูดสมุนของเจิ้นมัว?” ไป๋ฉู่ถามด้วยความสับสน

“เพราะสายเลือดของเขาไม่เหมือนกับของพวกเราเลย หากเขาเขียนอักขระอาคมอย่างต่อเนื่องพวกสมุนของเจิ้นมัวจะต้องสัมผัสได้แน่ ยิ่งไปกว่านั้น พวกมันคงยอมทำทุกอย่างเพื่อสายเลือดอันเป็นเอกลักษณ์ของเฉินผิง ซึ่งเป็นโอกาสสำหรับพวกเราด้วย!” เหว่ยฉีอธิบาย

“ใช่ ผมก็สัมผัสได้เช่นกัน เฉินผิงมีรัศมีหลายอย่างในตัวเขา ทั้งรัศมีของมาร เผ่าพันธุ์มนุษย์และแม้แต่เผ่าพันธุ์อสูร มันแปลกมาก แค่คนเดียวจะมีรัศมีของเผ่าพันธุ์ที่ต่างกันสามเผ่าในเวลาเดียวกันได้ยังไง?” ไป๋ฉู่กล่าว

เหว่ยฉีหัวเราะเบาๆ โดยไม่พูดอะไรอีก