หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4096

ในขณะนั้นเฉินผิงไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น เขาเขียนอักขระศักดิ์สิทธิ์อย่างขันแข็งและใช้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาแทนประสาทสัมผัส

ตอนแรกเฉินผิงได้แต่คัดลอกอย่างเดียว อย่างไรก็ตาม เฉินผิงในตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาทั้งเขียนอักขระศักดิ์สิทธิ์และถอดความลับของอักขระไปพร้อมๆ กัน

เขารู้ว่าเมื่อเขาเข้าใจอักขระศักดิ์สิทธิ์ถึงแก่น เมื่อนั้นเขาก็จะสำเร็จวิชา

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางรู้เลยว่าจะทำสำเร็จเมื่อใด ดังนั้นจึงต้องพยายามให้มากกว่านี้

เขาจะมัวติดอยู่ที่นี่ไม่ได้ เขายังมีเรื่องอีกมากมายต้องสะสาง

อีกอย่าง ราชินีจิ้งจอกและหัวเฟิ่งเพิ่งจะหนีออกมาจากนครจิ้งจอกไปที่อี้ไป๋ ใครจะรู้ว่าสถานการณ์ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาตกอยู่ในอันตราย

พวกเธอล้วนเป็นผู้หญิงของเฉินผิง เขาจะไม่ยอมให้เป็นอะไรไปเด็ดขาด

หลังจากพยายามเขียนอักขระศักดิ์สิทธิ์หลายต่อหลายครั้ง เฉินผิงก็นอนพักผ่อนในกระท่อม ทันใดนั้นดวงตาสีแดงเข้มก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้มีบางอย่างแปลกไปในทรงกลมสีแดงเพลิงเหล่านั้น

วงแหวนอาคมที่อยู่รอบๆ ทำงาน กันไม่ให้ดวงตาเหล่านั้นเข้ามาด้านใน

เฉินผิงรู้สึกสับสน เขาอยากรู้ว่าสิ่งที่จ้องเขาแทบจะตลอดเวลานี่มันคืออะไรกันแน่

เฉินผิงพยายามใช้เนตรส่องนภาตรวจสอบผู้มาเยือน แต่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อเนตรส่องนภาไม่สามารถมองผ่านวงแหวนอาคมที่อยู่รอบๆ

ต้องยอมรับว่าพลังของวงแหวนอาคมที่สร้างจากอักขระศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ธรรมดา มันเหนือกว่าวงแหวนอาคมที่เขียนด้วยพลังวิญญาณมาก

เฉินผิงจึงได้แต่หลับตาลงให้สนิท เขาตัดสินใจพักผ่อนก่อนจะเขียนอักขระศักดิ์สิทธิ์ต่อไป

เฉินผิงเข้าใจอักขระศักดิ์สิทธิ์มากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เขาเขียน

ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากฤทธิ์ของสมุนไพรผูกวิญญาณ เฉินผิงจึงรู้สึกว่าพลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก ทุกครั้งที่เขียน พลังวิญญาณของเขาจะไหลเข้าไปในอักขระศักดิ์สิทธิ์ทีละน้อย

จากการสนทนาของพวกเขา เฉินผิงก็ได้รู้ว่าศิษย์พี่ของเขาเคยเป็นหนูมาก่อน และได้เหว่ยฉีตั้งชื่อให้

“ไป๋ฉู่ คุณพอจะรู้ไหมว่าผู้อาวุโสกู้เป็นยังไงบ้าง?” เฉินผิงถาม

เฉินผิงเป็นห่วงผู้อาวุโสกู้เพราะเขารับปากว่าจะช่วยให้ผู้อาวุโสกู้ได้เป็นเจ้าสำนัก โดยมีหยกโลหิตเป็นของตอบแทน

ถ้าผู้อาวุโสกู้ใจร้อนและลงมือจัดการเอง เฉินผิงก็คงอดได้หยกโลหิต

“คุณยังห่วงเรื่องหยกโลหิตอยู่อีกเหรอ? เฉินผิง” ไป๋ฉู่หัวเราะ

เฉินผิงตกใจแล้วพูดอย่างเก้ๆ กังๆ “ไป๋ฉู่ คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”

“ฮ่าๆๆ ไม่มีเรื่องไหนในสำนักเหลี่ยงอี๋ที่รอดพ้นสายตาอันเฉียบแหลมของอาจารย์ไปได้ แต่เชื่อเถอะว่าผู้อาวุโสกู้สบายดี ตอนนี้จงจดจ่อกับการเรียนอักขระศักดิ์สิทธิ์ก่อน เมื่อคุณสำเร็จวิชาและได้ออกไปจากที่นี่ ขอแค่เอ่ยปากพูดสำนักเหลี่ยงอี๋ก็จะทำตามที่คุณขอ” ไป๋ฉู่พูดพร้อมหัวเราะดังลั่น