หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4111

เมื่อได้ฟังคำพูดของเจิ้นมัว เฉินผิงก็รู้สึกสงสัย เขาถามว่า “หรือว่าสุราวิญญาณนี้จะไม่มีค่าสำหรับผู้อาวุโสทั้งสองท่าน?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจิ้นมัวก็เหลือบมองเหว่ยฉีและหัวเราะออกมา “แน่นอนว่าสุราวิญญาณไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเรา สิ่งที่เราต้องการสำหรับบำเพ็ญเพียรคือปราณเซียน ไม่ใช่พลังวิญญาณ แม้อาณาจักรนิรันดร์จะอุดมไปด้วยพลังวิญญาณ แต่กลับแทบไม่มีปราณเซียน มิฉะนั้น เราคงไม่ติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์มานานหลายปี”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็สามารถยืนยันได้ว่าทั้งสองมาจากอาณาจักรแดนสรวงจริงๆ

แม้ว่าอาณาจักรนิรันดร์จะมีปราณเซียนไม่มากนัก แต่เฉินผิงก็เคยพบมาอยู่บ้าง โดยเฉพาะที่ซากปรักหักพังของสำนักเซียนอู๋จี๋ที่มีวารีปราณเซียน

ที่นั่นมีสระที่เต็มไปด้วยวารีปราณเซียน หากทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้าเฉินผิงได้ครอบครอง พวกเขาคงดีใจมาก

น่าเสียดายที่สุดท้ายเฉินผิงก็ไม่อาจได้รับวารีปราณเซียน ปราณทั้งหมดถูกเจ้าสำนักเซียนอู๋จี๋ดูดกลืน

“เจ้าหนุ่ม พรสวรรค์ของคุณยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น ถ้าทุ่มเทฝึกฝนอย่างหนัก ฉันแน่ใจว่าคุณจะกลายเป็นยอดฝีมือด้านการสร้างวงแหวนอาคมในอนาคต ยังไงก็ตาม ในเส้นทางแห่งการบำเพ็ญเพียร จงจำไว้เสมอว่าอย่าอยู่นิ่งเฉยและอย่ารีบร้อน การพัฒนาอย่างมั่นคงและค่อยเป็นค่อยไปนั้นสำคัญ แม้จะไม่ยอมรับฉันเป็นอาจารย์ของคุณ ฉันก็จะแบ่งปันความรู้ที่เกี่ยวกับอักขระศักดิ์สิทธิ์ให้ หากมีอะไรที่ไม่เข้าใจก็ถามมาได้เลย” เหว่ยฉีพูดกับเฉินผิง

“ขอบคุณทั้งสองท่านที่เมตตา ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าทำไมพวกคุณถึงติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์” เฉินผิงอยากรู้ ทั้งสองคนที่มาจากอาณาจักรแดนสรวงจะติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ได้ยังไง? อย่างจ้าวมารสีชาดที่ร่างกายถูกทำลาย เหลือเพียงเสี้ยววิญญาณที่ซ่อนอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ เขาไม่มีทางกลับสู่อาณาจักรแดนสรวงได้! อีกทั้งซย่ามัวและเฟิ่งมัวก็เป็นเพียงเสี้ยววิญญาณที่ถูกผนึกไว้! แต่เมื่อสังเกตดูเจิ้นมัวและเหว่ยฉี ทั้งสองไม่ดูเหมือนร่างกายที่ถูกเสี้ยววิญญาณเข้าสิง หากพวกเขาเป็นร่างต้นแล้วทำไมถึงติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์?

“ผู้อาวุโสเหว่ย เรื่องราวเบื้องหลังศึกแห่งทวยเทพคืออะไรกันแน่? แล้วใครเป็นคนสร้างอาคมฟ้าดินขึ้นมา? ในบรรดาคนที่ติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์มีทั้งเซียนและมาร หากจ้าวมารผู้ทรงพลังสร้างอาคมฟ้าดินขึ้นมาจริงๆ เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะขังพวกเดียวกันไว้ ถูกไหม? แต่ถ้าหากเป็นเซียน แล้วทำไมพวกเขาถึงต้องการผนึกเซียนคนอื่นด้วยล่ะ?” เฉินผิงรู้สึกงุนงงอย่างยิ่ง เขาสงสัยว่าใครกันที่ทำแบบนี้ได้ หรือว่าผู้สร้างอาคมฟ้าดินจะไม่ได้เป็นทั้งเซียนและมาร? บางทีคนผู้นี้อาจเป็นผู้สร้างศึกแห่งทวยเทพซึ่งเป็นต้นตอของความวุ่นวาย อาจไม่ได้สังกัดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ความตั้งใจเพียงอย่างเดียวของเขาคือใช้ความโกลาหลสร้างความเปลี่ยนแปลงในอาณาจักรแดนสรวง!

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเป็นใคร ส่วนเรื่องศึกแห่งทวยเทพฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เมื่อคิดย้อนกลับไป ศึกแห่งทวยเทพดูเหมือนกับแผนที่ถูกวางเอาไว้ น่าเสียดายที่ผ่านไปหลายปีแล้ว ถึงจะเป็นแผนสมคบคิด ตอนนี้เราก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เรากลับไปที่อาณาจักรแดนสรวงไม่ได้ด้วยซ้ำ มีเพียงการทำลายอาคมฟ้าดินเท่านั้นที่จะพาเรากลับสู่อาณาจักรแดนสรวงได้” เหว่ยฉีกล่าว

“ใครกันที่สามารถทำลายอาคมฟ้าดินได้?” เฉินผิงถาม

เหว่ยฉีชี้ไปที่เฉินผิงแล้วพูดว่า “คุณไง พูดให้ชัดเจนก็คือคุณในอนาคต ตอนนี้คุณทำไม่ได้หรอก แต่ในวันหน้าคุณจะทำได้แน่นอน...”