หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4112

เมื่อได้ยินคำพูดของเหว่ยฉี เฉินผิงก็ตกตะลึงชั่วขณะ เขาคาดไม่ถึงว่าเหว่ยฉีจะเคารพและคาดหวังในตัวเขามากขนาดนี้

ตัวเฉินผิงเองไม่มีความมั่นใจขนาดนั้น แม้ว่าเขาจะไม่สามารถทำลายอาคมฟ้าดินได้ แต่ตราบใดที่เขาฝึกฝนจนถึงขั้นเซียน เขาก็ยังสามารถขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงได้

อย่างไรก็ตาม คนที่ติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ไม่อาจกลับไปยังอาณาจักรแดนสรวง และไม่สามารถใช้การบำเพ็ญเพียรเพิ่มระดับและขึ้นเป็นเซียน

ดังนั้นเฉินผิงจึงไม่มีความจำเป็นต้องทำลายอาคมฟ้าดิน

อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเขาได้รับอักขระศักดิ์สิทธิ์ของเหว่ยฉี และยังสามารถฝึกอักขระมารของเจิ้นมัว เฉินผิงคงรู้สึกผิดถ้ายอมรับว่าเขาไม่สามารถทำลายอาคมฟ้าดิน

“ในอนาคต ถ้าผมแข็งแกร่งพอ ผมสัญญาว่าจะทำลายอาคมฟ้าดินและช่วยให้คุณสองคนได้กลับสู่อาณาจักรแดนสรวงอีกครั้ง”

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เฉินผิงจึงทำได้เพียงตกลงชั่วคราว

“คุณทำได้ หากคุณเต็มใจที่จะรอ อย่างไรก็ตาม การทำลายอาคมฟ้าดินเป็นสิ่งที่คุณต้องทำด้วยความเต็มใจ เราจะไม่บังคับคุณ เพราะท้ายที่สุดแล้วเรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับคนจากทั่วทั้งอาณาจักรนิรันดร์ ยิ่งไปกว่านั้น มันอาจชะลอการบำเพ็ญเพียรและการเพิ่มระดับของคุณ แต่ถ้าหากว่าคุณสามารถทำลายอาคมฟ้าดินได้จริง เมื่อคุณได้ขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวง ฉันเชื่อว่าหลายคนจะรู้สึกขอบคุณ” เหว่ยฉีกล่าว

“ผู้อาวุโสเหว่ย โปรดวางใจเถอะ ผมทำสิ่งนี้ด้วยความเต็มใจ เมื่อฝึกฝนทักษะจนชำนาญแล้ว ผมจะไปเรียนอักขระมารกับเจิ้นมัว เมื่อถึงตอนนั้น ผมจะหาทางทำลายอาคมฟ้าดินและคืนอิสรภาพให้กับคุณ” เฉินผิงกล่าวอย่างจริงจัง

“ฮ่าๆๆ ดี ถ้าอย่างนั้นฉันจะรอ!” เจิ้นมัวหัวเราะออกมา

“ผมมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ ดังนั้นผมจึงอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้ และผมไม่สามารถฝึกอักขระศักดิ์สิทธิ์ได้ทั้งหมดก่อนจากไป ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะเมตตาและให้ผมไป ผู้อาวุโสเหว่ย” เฉินผิงวิงวอนเจิ้นมัว

เฉินผิงพูดอะไรไม่ออก

ใครจะไปคิดว่าตัวไป๋ฉู่เองไม่ต้องการไปจากที่นี่ ในตอนนั้นเฉินผิงรู้สึกสงสารเขาด้วยซ้ำ พอมองย้อนกลับไปเขาก็รู้ว่าตัวเองกังวลเกินเหตุ

“ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณ ผู้อาวุโสเหว่ย” เฉินผิงลุกขึ้นยืน

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะไป เหว่ยฉีก็พูดขึ้นว่า “อย่าเอาหยกโลหิตไปหมด ทิ้งไว้สักอันสองอันเพื่อที่เราจะได้ฟื้นพลัง เราจะไม่สู้กันอีกแล้ว เราจะรอให้คุณทำลายอาคมฟ้าดินและพาเรากลับไปยังอาณาจักรแดนสรวง”

ใบหน้าของเฉินผิงแดงก่ำ เขาตกลงตามข้อเสนอของผู้อาวุโสกู้เพราะหวังหยกโลหิตของสำนักเหลี่ยงอี๋ และการได้ยินเรื่องนี้จากเหว่ยฉีโดยตรงทำให้เขารู้สึกละอาย