หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4125

เมื่อได้ยินเสียงที่ประตู หลิ่วหรูเยี่ยนไม่ได้หันกลับไป แต่เธอกลับถามอย่างใจเย็น “เนี่ยเหิง คุณได้ถามไหมว่าเมื่อไหร่จะซ่อมอาคมเคลื่อนย้ายเสร็จ?”

“ผมยังไม่ได้ถาม คุณหลิ่วหรูเยี่ยน” เนี่ยเหิงกล่าว

“ทำไมคุณถึงไม่ถามล่ะ เราต้องอยู่ที่นี่เพราะอาคมเคลื่อนย้ายซ่อมไม่เสร็จสักทีงั้นเหรอ? คุณกลายเป้นคนพึ่งพาไม่ได้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”

หลิ่วหรูเยี่ยนดูอารมณ์เสียเล็กน้อย

“คุณหลิ่วหรูเยี่ยน ผมบังเอิญเจอคนรู้จักระหว่างทาง ก็เลยไม่ได้ถาม”

“คนรู้จักเหรอ?” หลิ่วหรูเยี่ยนชะงักชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “คุณมีคนรู้จักในแคว้นจงอวี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เนี่ยเหิงกล่าวด้วยรอยยิ้มน้อยๆ “คุณหลิ่วหรูเยี่ยน คุณเองก็รู้จักคนนี้ด้วย”

“ฉันก็รู้จักเหมือนกันเหรอ ใครกัน?” หลิ่วหรูเยี่ยนถามด้วยความอยากรู้โดยไม่ได้หันกลับไป

“ผมเอง...” เฉินผิงพูด

เมื่อได้ยินเสียงของเฉินผิง หลิ่วหรูเยี่ยนก็ตกใจ ร่างกายของเธอสั่นเทา

เธอหันกลับไป และเมื่อเห็นเฉินผิงอยู่ตรงหน้าเธอจริงๆ น้ำตาก็เริ่มไหลอาบแก้ม

เฉินผิงก้าวไปข้างหน้า ดึงหลิ่วหรูเยี่ยนเข้ามาโอบกอดอย่างอ่อนโยน

หลิ่วหรูเยี่ยนซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเฉินผิงและร้องไห้ไม่หยุด ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เนี่ยเหิงก็ยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เดินออกไปเงียบๆ และปิดประตูอย่างแผ่วเบา

เฉินผิงลูบผมของหลิ่วหรูเยี่ยนเบาๆ เพื่อปลอบเธอโดยไม่พูดอะไร

“จริงสิ ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าอาคมเคลื่อนย้ายพัง เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เฉินผิงถาม

“เราอยู่ที่นี่มาหลายวันแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะมันไม่ได้ใช้มาหลายปีหรือเพราะว่ามันทำงานหนักเกินไป แต่ตอนนี้อาคมใช้ไม่ได้ ไม่ได้ซ่อมมาหลายวันแล้ว ไม่อย่างนั้นเมืองเล็กๆ แห่งนี้คงไม่มีคนพลุกพล่านมากมายขนาดนี้ นักกลั่นยาทุกคนกำลังรอใช้อาคมเคลื่อนย้ายอยู่”

ตอนนั้นเองเฉินผิงจึงได้เข้าใจ ที่แท้นักกลั่นยาเหล่านี้ติดอยู่ที่นี่ มิน่าล่ะคนถึงได้เยอะนัก!

“งานสมาคมนักกลั่นยาเป็นการรวมตัวของนักกลั่นยาจากทั่วทุกมุมในอาณาจักรนิรันดร์เพื่อศึกษาและแลกเปลี่ยนความรู้กันใช่ไหม?” เฉินผิงถาม

“ใช่แล้ว แนวคิดหลักคือการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน นำจุดแข็งของผู้อื่นมาใช้และแก้ไขจุดอ่อนของตนเอง แต่ก็ยังมีการประลองใหญ่ระหว่างนักกลั่นยาด้วย ซึ่งอาจถือได้ว่าเป็นวิธีสร้างมิตรภาพผ่านการประลอง งานสมาคมนักกลั่นยาไม่เหมือนงานชุมนุมอื่นๆ ที่จัดขึ้นโดยผู้บำเพ็ญเพียรซึ่งมีแต่การต่อสู้ห้ำหั่นกัน การประลองในงานสมาคมนักกลั่นยาเป็นการแข่งใช้ทักษะและเครื่องมือในการกลั่นยา โดยพื้นฐานแล้วการแข่งขันเหล่านี้เกี่ยวกับทรัพยากรทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นการปรุงยาหรือการสร้างเครื่องมือล้วนแต่ต้องการทรัพยากรจำนวนมาก”

เฉินผิงรู้อยู่แล้วว่าการประลองระหว่างนักกลั่นยาเป็นเพียงการแข่งใช้ทักษะกลั่นยาของพวกเขาเท่านั้น และจะไม่มีวันก่อให้เกิดเหตุการณ์รุนแรง

ทันใดนั้นเองเนี่ยเหิงก็พูดว่า “คุณหลิ่วหรูเยี่ยน ผมไปตรวจสอบดูแล้ว ยังไม่มีการซ่อมอาคมเคลื่อนย้าย และยังไม่รู้ด้วยว่าจะซ่อมเสร็จเมื่อไหร่!”