หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4134

อย่างไรก็ตาม นี่แสดงให้เห็นว่าเฉินเหวินเหลียงไม่ได้คิดร้ายต่อเฉินผิง ทั้งที่รู้ว่าเฉินผิงถูกสมาพันธ์ผนึกมารตามล่าแต่ยังคงกล้าเป็นพันธมิตรกับเขา พิสูจน์ให้เห็นว่าเฉินเหวินเหลียงใจกล้าเพียงใด

“ขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณ ประธานเฉิน” เฉินผิงตอบอย่างสุภาพ “ผมจะไปคุยกับเพื่อนๆ ก่อน ไม่ต้องกังวล ถ้าผมต้องการความช่วยเหลือก่อนงานจะเริ่ม ผมจะมาหาคุณแน่นอน”

“ตกลง เพื่อนของคุณเป็นนักกลั่นยาจากแดนเหนือซึ่งไม่น่าจะเข้าร่วมงานสมาคมนักกลั่นยาในครั้งนี้ ดังนั้นถ้าหากเพื่อนของคุณต้องการ พวกเขาสามารถเข้าร่วมภายในนามของสมาคมนักกลั่นยาแห่งแคว้นจงอวี้ได้”

เฉินเหวินเหลียงรู้ว่าทั้งหลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงเป็นนักกลั่นยาจากแดนเหนือ

เนื่องจากพวกเขาเป็นเพื่อนของเฉินผิงทั้งคู่ เฉินเหวินเหลียงจึงอยากดึงพวกเขาเข้ามาในสมาคมด้วย

เฉินผิงคงจะซาบซึ้งในบุญคุณของเขาอย่างแน่นอน

หากไม่มีเฉินผิง ไม่มีทางที่เฉินเหวินเหลียงจะยอมให้เนี่ยเหิงและหลิ่วหรูเยี่ยนเข้าร่วมภายในนามของสมาคมนักกลั่นยาแห่งแคว้นจงอวี้

เฉินผิงและเฉินเหวินเหลียงก้าวออกมาจากวงแหวนอาคม ตอนนี้นักกลั่นยาจำนวนมากที่เคลื่อนย้ายมาถูกสมาชิกสมาคมนักกลั่นยาแห่งอี้ไป๋พาไปพักผ่อนแล้ว

“ท่านประธานเฉิน! ในที่สุดคุณก็มาถึง” พวกเขาอุทาน “ผ่านไปหลายวันแล้วนับตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เราได้ข่าวจากสมาคมนักกลั่นยาแห่งแคว้นจงอวี้ ประธานของเราเป็นห่วงมาก เขาถามถึงคุณทุกวัน!”

เมื่อเห็นเฉินเหวินเหลียง ผู้อาวุโสซ่งจากสมาคมนักกลั่นยาแห่งอี้ไป๋ก็รีบเข้าไปหาเขา

“มีปัญหาเล็กน้อยกับอาคมเคลื่อนย้ายที่สมาคมของเรา แต่ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว ประธานของคุณไม่เคยห่วงฉันขนาดนี้มาก่อน ที่จริงเขามักจะกระทบกระทั่งกับฉันเสมอในงานสมาคมนักกลั่นยา เขาเกลียดที่ฉันเก่งกว่าเขา ทำไมคราวนี้เขาถึงได้ห่วงฉันนักล่ะ?” เฉินเหวินเหลียงตอบติดตลก

เห็นได้ชัดว่าเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับประธานของสมาคมนักกลั่นยาแห่งอี้ไป๋ ดูเหมือนว่าในงานสมาคมนักกลั่นยา อีกฝ่ายมักจะพ่ายแพ้ให้กับเฉินเหวินเหลียงทุกครั้งไป

ในฐานะผู้ครอบครองพลังของผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุด เขาคือยอดฝีมือที่แท้จริง

“แต่ท่านประธานเฉิน ผู้ที่มาจากเกาะเทพโอสถล้วนอยู่ในขั้นมหายาน อย่าได้ประมาทพวกเขา!”

เรื่องนี้ทำให้เฉินเหวินเหลียงประหลาดใจ

เขานิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะพูดว่า “เกาะเทพโอสถทั้งแห้งแล้งและรกร้าง คนพวกนั้นใช้อะไรบำเพ็ญเพียรจนสามารถไปถึงขั้นมหายาน เป็นไปได้ยังไง? อีกอย่างพวกเขาทุกคนเป็นนักกลั่นยา ไม่ใช่เซียนจากอาณาจักรแดนสรวง หากไม่มีทรัพยากรแล้วพวกเขาจะใช้อะไรบำเพ็ญเพียร?”

ผู้อาวุโสซ่งถอนหายใจ “คงเป็นเรื่องของโชคชะตา เมื่อก่อนคนพวกนี้ถูกเนรเทศไปยังเกาะเทพโอสถและถูกทิ้งให้พึ่งพาตัวเอง แต่หลายร้อยปีต่อมาพวกเขากลับแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ปรากฏว่าเกาะนั้นมีสถานที่ซึ่งเทพโอสถโบราณระดับเก้าสถิตอยู่ และคนพวกนี้ได้ค้นพบสถานที่นั้น ทุกคนมักจะเรียกเกาะนั้นว่าเกาะเทพโอสถ โดยคิดว่าเป็นเพียงชื่อดาดดื่น พวกเขาไม่รู้เลยว่ามีเทพโอสถอยู่บนเกาะนั้นจริงๆ”