หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4153

แม้แต่หวู่เฟิงยังส่ายหัวให้กับการกระทำของเฉินผิง

จงฉิงถอนหายใจอย่างเสียดายและกล่าวว่า “เขาดูมีแววแท้ๆ! น่าเสียดายที่เขาไม่รู้จักคิดให้รอบคอบมากกว่านี้”

จงฉิงบอกได้ว่าเฉินผิงมีพรสวรรค์โดยธรรมชาติ น่าเสียดายที่กลับทำตัวโอ้อวด ช่างเป็นพรสวรรค์ที่เสียเปล่า!

หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นเฉินผิงกระโดดลงจากรถม้า พวกเขาก็รีบวิ่งไปหา

หากใครกล้าแตะต้องเฉินผิง พวกเขาก็พร้อมจะเสี่ยงชีวิตปกป้องเขา

“คุณเฉิน คุณไม่คิดว่าควรจะตรวจสอบเพิ่มเติมเหรอ?” เฉินเหวินเหลียงถาม

“ผมตรวจสอบทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว และผมรู้สาเหตุของอาการป่วยแล้วด้วย ไม่จำเป็นต้องตรวจเพิ่มเติมอีก” เฉินผิงตอบพร้อมรอยยิ้ม

“คุณพบสาเหตุของอาการป่วยเร็วขนาดนั้นเลยหรือ?” เฉินเหวินเหลียงถามเหมือนไม่เชื่อ

ภายในเวลาไม่กี่นาที เฉินผิงก็ค้นพบสาเหตุของอาการป่วยแล้ว

“ประธานเฉิน หากเป็นนักกลั่นยาคุณก็ควรเข้าใจว่าเวลาไม่สำคัญสำหรับการวินิจฉัยโรค ถ้าคุณมั่นใจว่าวินิจฉัยถูก คุณก็จะมั่นใจว่าสามารถรักษาได้!” เฉินผิงอุทาน

“ใช่ คุณพูดถูก!” เฉินเหวินเหลียงพยักหน้าเห็นด้วย “คุณอยากให้ฉันช่วยไหม? ฉันนำหญ้าเซียนมาด้วยหลายต้นสำหรับงานนักกลั่นยา ถ้าคุณต้องใช้สมุนไพรปรุงยาก็เอาไปได้เลย!”

“ขอบคุณ ประธานเฉิน” เฉินผิงตอบ “แต่ผมมีมากพอแล้ว ไม่ต้องการมากกว่านี้ ผมต้องการแค่ที่เงียบๆ สำหรับปรุงยา”

“เข้าใจแล้ว!” เฉินเหวินเหลียงกล่าว จากนั้นเขาก็หันไปหาซู่เทียนซั่ว “ประธานซู่ หวังว่าคุณจะยอมให้คุณเฉินใช้ห้องกลั่นยาที่สมาคมของคุณ”

“ไม่มีปัญหา” ซู่เทียนซั่วพยักหน้า

เมื่อเห็นเฉินผิงมั่นใจในการวินิจฉัยของเขา เซียวหยวนชานจึงถามว่า “เฉินผิง สาเหตุของอาการป่วยของลูกชายข้าคืออะไรกันแน่ นักกลั่นยามากกว่าสิบคนเคยตรวจเขา แต่ไม่มีใครให้คำอธิบายที่ชัดเจน”

“ท่านราชา ผมต้องขออภัยด้วย แต่ผมยังบอกเรื่องนี้กับท่านไม่ได้ เมื่อลูกชายของท่านหายดีแล้ว ผมจะอธิบายทุกอย่างให้ฟัง”

เซียวหยวนชานยิ่งอยากรู้เมื่อเฉินผิงปฏิเสธที่จะเปิดเผยผลการวินิจฉัย

จ้าวมารสีชาดไม่สามารถวินิจฉัยโรคและไม่มีความรู้เรื่องการกลั่นยา อย่างไรก็ตาม เขาสามารถตรวจจับได้ว่ามีวิญญาณปีศาจอยู่ในร่างขององค์ชายเซียวหรือไม่

บางคนที่ถูกวิญญาณปีศาจเข้าสิงจะกลายเป็นคนก้าวร้าวและกระหายเลือด ทำให้พฤติกรรมเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

“เรื่องนั้นผมรู้ ถ้าเขาแค่โดนวิญญาณปีศาจเข้าสิง ก็คงไม่ต้องใช้เวลานานหลายปีกว่าจะมีใครสักคนสังเกตเห็น!” เฉินผิงตอบกลับด้วยรอยยิ้มเยาะ

“แล้วเจ้าบอกข้าได้ไหมว่าเขาเป็นอะไรกันแน่” จ้าวมารสีชาดถามด้วยความอยากรู้

โรคอะไรกันที่ทำให้ผู้ป่วยเกิดอาการบ้าคลั่งกระหายเลือดอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย?

“อาการทางจิต...” เฉินผิงตอบอย่างเรียบเฉย

“อาการทางจิต?” จ้าวมารสีชาดประหลาดใจกับคำตอบ “หมายความว่ายังไง?”

“ก็ไม่มีอะไรมาก มันคือเรื่องทางจิตล้วนๆ องค์ชายเซียวไม่ได้ป่วยทางกาย แต่เขากำลังประสบปัญหาทางจิต เขาเจ็บปวดทางใจจนเกิดความผิดปกติทางจิต เป็นผลให้บางครั้งเขาดูปกติ และบางครั้งก็กลายเป็นคนคลั่งกระหายเลือด โรคนี้เรียกอีกอย่างว่าอาการคลุ้มคลั่งชั่วคราว“ เฉินผิงอธิบาย