หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4157

“เธอเป็นหญิงสาวจิตใจดี ถึงจะไม่ได้มีพรสวรรค์หรือพลังพิเศษและไม่ได้มีพื้นเพสูงส่ง แต่เธอก็เป็นคนดี ต่างจากผู้บำเพ็ญเพียรในอาณาจักรนิรันดร์ เธอไม่มีความทะเยอทะยานอยากเป็นเซียน รอบกายข้ามีผู้หญิงมากมาย แต่ข้าจะสัมผัสได้ถึงความสุขและความอบอุ่นที่แท้จริงก็ต่อเมื่ออยู่กับเธอเท่านั้น!”

ยิ่งองค์ชายเซียวพูด สายตาของเขาก็ยิ่งอ่อนโยนมากขึ้น

ในขณะนั้น องค์ชายเซียวไม่แสดงอาการคลุ้มคลั่งหรือกระหายเลือดอีกต่อไป

หลังจากที่พูดจบ เขาก็หยิบยาพิษขึ้นมาและโยนมันเข้าปากโดยไม่ลังเล

“ข้ายอมเผชิญกับความตาย แต่ข้าไม่อยากลืมเธอ ข้าต้องไปหาเธอ ขอบคุณที่ช่วยปลดปล่อยข้า หากชาติหน้ามีจริงข้าจะขอตอบแทนเจ้า!”

องค์ชายเซียวมองเฉินผิงด้วยความขอบคุณ

“ไม่ต้องรอให้ถึงชาติหน้าหรอก เดี๋ยวคุณก็จะได้ตอบแทนผมแน่!”

พอพูดจบ เฉินผิงก็หันหลังกลับและเดินลงไป ทำให้องค์ชายเซียวรู้สึกสับสนและงุนงงกับสิ่งที่เขาเพิ่งพูด

แต่ไม่นาน องค์ชายเซียวก็รู้สึกเหมือนร่างกายของเขาถูกไฟเผาไหม้ รู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิด

เขารู้ว่ายาพิษออกฤทธิ์แล้ว

องค์ชายเซียวไม่ได้ร้องตะโกน แต่เขานั่งขัดสมาธิอยู่ในกรงเหล็ก รอคอยความตายอย่างเงียบๆ

ไม่นานนัก สติขององค์ชายเซียวก็เริ่มพร่ามัว เขารู้สึกเหมือนกับเห็นหญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจ

เซียวหยวนชานมองลูกชายของตัวเอง หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส

เฉินผิงเดินเข้าไปหาเซียวหยวนชานแล้วพูดเบาๆ “ท่านราชา อย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ การเผชิญหน้ากับความตายเท่านั้นคือทางออก แม้จะเป็นยาพิษ แต่มันก็เป็นยาที่ช่วยคลายความสับสนวุ่นวายภายในใจเขาเช่นกัน ที่จริงแล้วองค์ชายเซียวไม่ได้ป่วย เพียงแต่ความปรารถนาของเขารุนแรงจนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในจิตสำนึกและส่งผลให้บุคลิกภาพของเขาแตกแยก พูดให้ชัดเจนก็คือ เขาเป็นโรคบุคลิกภาพแตกแยก ซึ่งถือเป็นรูปแบบหนึ่งของอาการทางจิต”

“ไม่หรอก แม้ยาพิษจะมีฤทธิ์ถึงตาย แต่ทุกสิ่งในโลกนี้มีจุดสมดุล ผมแก้ไขให้พิษนี้มีฤทธิ์ต่อต้านการแตกแยกทางจิต ด้วยความสามารถขององค์ชายเซียว พิษจะทำให้เขาเจ็บปวดแน่นอน แต่มันจะไม่ถึงชีวิต” เฉินผิงปลอบใจเซียวหยวนชาน

ทันทีที่เฉินผิงพูดจบ องค์ชายเซียวก็กระอักเลือดออกมาทันที หลังจากนั้นเขาก็เกิดอาการปวดหัวรุนแรง ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

ทุกคนต่างมองดูเฉินผิงด้วยความตกตะลึง เมื่อดูจากสภาพขององค์ชายเซียวในตอนนี้ ดูเหมือนว่ายาพิษจะออกฤทธิ์แล้ว พวกเขาสงสัยว่าองค์ชายจะรอดหรือเปล่า

หลังจากกระอักลือดออกมาอย่างรุนแรงหลายครั้ง องค์ชายเซียวก็ล้มลงทันที

เซียวหยวนชานรีบเดินเข้าไปปลดกรงเหล็กและพาองค์ชายเซียวออกมา

หลังจากผ่านไปราวสามสิบนาที องค์ชายเซียวกลับรู้สึกตัวอย่างน่าประหลาดใจ

แม้ว่ารัศมีของเขาจะอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด แต่รัศมีอันรุนแรงไม่หยุดหย่อนก็หายไปแล้ว