หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4158

เมื่อเห็นว่าองค์ชายเซียวไม่ใช่แค่ยังมีชีวิตอยู่ แต่รู้สึกตัวแล้วด้วย ใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าองค์ชายรอดตายจากยาพิษ

เมื่อดูจากสถานการณ์เมื่อครู่ องค์ชายเซียวน่าจะสิ้นลมไปแล้ว

หรือว่ายาพิษจะรักษาโรคได้จริงๆ?

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นล้วนเป็นนักกลั่นยา ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ดีว่ายาพิษรักษาโรคไม่ได้ แต่เมื่อเฉินผิงให้ยาพิษแก่องค์ชายเซียว องค์ชายเซียวกลับไม่ตาย แถมพลังอันบ้าคลั่งที่แผ่ออกมาจากตัวเขายังหายไปด้วย

อันที่จริงยาพิษนี้ผ่านการตรวจสอบจากหลายๆ คน และทุกคนยืนยันว่ามันมีพิษ

“เป็นไปได้ยังไงกัน?”

ซู่เทียนซั่วรู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่อ เขาจึงวิ่งไปข้างหน้าและปล่อยพลังวิญญาณเข้าไปในร่างขององค์ชายเซียว

ไม่กี่วินาทีต่อมา ซู่เทียนซั่วก็ถอยออกมาด้วยท่าทางงุนงง

“เขา... เขาหายดีแล้วจริงหรือนี่?”

ซู่เทียนซั่วดูสับสน

เฉินเหวินเหลียง จงฉิง หวู่เฟิง...

คนของสมาคมนักกลั่นยามามุงดูและเริ่มตรวจอาการขององค์ชายเซียว

พวกเขาอยากรู้ว่าการรักษาองค์ชายเซียวสำเร็จหรือไม่

หากเฉินผิงหาทางรักษาได้จริง ก็น่าจะมีสิ่งที่พวกเขาใช้ศึกษาได้

ท้ายที่สุดแล้ว จุดประสงค์ของงานนักกลั่นยาก็คือเพื่อให้เหล่านักกลั่นยาได้มารวมตัวและเรียนรู้จากกันและกัน

เซียวหยวนชานยืนอยู่ข้างๆ และมองดูลูกชายของเขาซึ่งถูกทุกคนรอบข้างจับจ้องราวกับว่าเป็นของจัดแสดง

“แปลกจริงๆ ยาพิษสามารถรักษาโรคได้ยังไง?”

จงฉิงมองเฉินผิงด้วยความเหลือเชื่อและถามอย่างสุภาพ “คุณเฉิน คุณช่วยอธิบายได้ไหมว่าคุณทำได้ยังไง แน่นอนว่านักกลั่นยาทุกคนล้วนมีวิชาลับของตัวเอง ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่อยากเผยทักษะของคุณ...”

หลังจากเซียวหยวนชานพูดจบ เขาก็รีบพยุงองค์ชายเซียวที่กำลังสับสนให้ลุกขึ้นยืน

เมื่อลืมตาขึ้น องค์ชายเซียวก็พบว่าตัวเองถูกล้อมรอบไปด้วยฝูงชน รัศมีต่างๆ หมุนเวียนอยู่ภายในร่างและตรวจสอบสภาพร่างกายอย่างละเอียด

จนถึงตอนนั้น องค์ชายเซียวก็ยังสับสนอยู่ ไม่แน่ใจว่าตัวเองตายหรือยังมีชีวิต

องค์ชายเซียวมองเซียวหยวนชานด้วยความสับสนและถามว่า “ท่านพ่อ ข้ายังไม่ตายใช่ไหม?”

“ลูกพ่อ เจ้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าฟื้นแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ทุกอย่างเป็นความผิดของพ่อ พ่อไม่น่าบังคับให้เจ้ากับอาจื่อแยกจากกันเลย พ่อโกหกเจ้า อาจื่อยังไม่ตาย เธออาศัยอยู่ในอี้ไป๋มาโดยตลอด”

เมื่อนึกถึงคำแนะนำของเฉินผิง เซียวหยวนชานก็รีบบอกความจริงกับองค์ชายเซียว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ องค์ชายเซียวก็ตกตะลึงอย่างมาก หลังจากนั้นน้ำตาของเขาก็คลอเบ้า “ท่านพ่อ ได้โปรดอย่าโกหก อาจื่อยังไม่ตายจริงหรือ?”

“เธอยังไม่ตาย ยังไม่ตายจริงๆ พอกลับไปพ่อจะให้เจ้าได้แต่งงานกับอาจื่อ หลังจากผ่านไปหลายปีพ่อได้เข้าใจแล้วว่าสถานะทางสังคมที่เท่าเทียมกันและชื่อเสียงของตระกูลเป็นเรื่องไร้สาระ ตราบใดที่เจ้าพอใจ เรื่องอื่นก็ไม่สำคัญ พ่อสัญญาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับความรักของเจ้าอีก”

เซียวหยวนชานรู้สึกเสียใจ หากไม่ได้เฉินผิงช่วนรักษาลูกชาย เขาคงจมปลักกับความเกลียดชังที่มีต่อตัวเอง