หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4188

“อย่าเพิ่งด่วนตัดสิน ใครจะรู้ว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่ เราควรคิดให้รอบคอบ” หลิ่วหรูเยี่ยนเตือน

เธอจ้องไปที่ม่านแสงตรงหน้าอย่างกระวนกระวาย หวังว่าเฉินผิงจะปรากฏตัวขึ้น

ในขณะนั้น เฉินผิงกำลังตั้งสมาธิอยู่กับเตาหลอมเสินหนง

บริเวณโดยรอบปกคลุมไปด้วยหมอก ภายในเตาหลอมเสินหนงมียาที่เป็นผลึกก่อตัวขึ้น มันถูกห่อหุ้มด้วยชั้นหมอกสีขาว

“นี่มันยาอะไรกัน?” เฉินผิงหยิบยาออกมาจากเตาหลอมเสินหนง

หลังจากพลิกดูอยู่สักพัก เฉินผิงก็นึกไม่ออกว่านี่คือยาประเภทไหนหรือเอาไว้ทำอะไร

“มิน่าล่ะก่อนหน้านี้ข้าถึงไม่รู้จักพลังเหล่านั้น มันเป็นผลจากยาเม็ดนี้ การที่ว่ามันสามารถกลายสภาพเป็นกระแสพลังได้แสดงว่ายานี้ไม่ใช่ยาคุณภาพต่ำ หรือนี่คือยาที่เทพโอสถปรุงขึ้น? หลังจากที่เทพโอสถตายไป ยาก็ค่อยๆ เปลี่ยนสภาพเป็นพลังของที่นี่” จ้าวมารสีชาดถาม

“ผมไม่แน่ใจ แต่พลังที่เรารู้สึกเมื่อครู่คือการกลายสภาพของยาเม็ดนี้จริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเตาหลอมเสินหนงที่รวบรวมพลังเหล่านี้และกลั่นให้เป็นเม็ดยา ผมก็คงคาดไม่ถึงว่ายาจะเปลี่ยนเป็นพลังได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการมีจิตสำนึกเป็นของตัวเอง” เฉินผิงพูดด้วยความรู้สึกทึ่ง

เขาเป็นนักกลั่นยาฝีมือดี มีทักษะทางแพทย์สูง และอาจถือได้ว่าเป็นนักกลั่นยาอาวุโสด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยนึกฝันว่าวัตถุไม่มีชีวิตอย่างเม็ดยาจะเปลี่ยนเป็นพลังได้ และถึงกับมีจิตสำนึกในระดับหนึ่งด้วยซ้ำ

ไม่อย่างนั้นพลังเหล่านี้ก็คงไม่พยายามหนีเมื่อเผชิญกับเตาหลอมเสินหนง การที่พวกมันรู้จักหลบเลี่ยงพิสูจน์ว่าพวกมันมีจิตใจเป็นของตัวเอง

เฉินผิงเก็บยาเอาไว้ เนื่องจากเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไรหรือมันทำอะไรได้บ้าง เขาจึงไม่กล้ากินมั่วซั่ว

ในขณะนั้น ใบหน้าของหลิ่วหรูเยี่ยนก็ซีดลงด้วยความตกใจ

เนี่ยเหิงกำดาบยาวของเขาไว้แน่น พร้อมที่จะฟันได้ทุกเมื่อขณะที่เจตจำนงสังหารแผ่ไปทั่วอากาศอีกครั้ง

“เจ้าเด็กนั่นคงตายไปแล้ว อย่าเสียเวลาไปมากกว่านี้เลย ฉันจะจัดการสองคนนี้ จากนั้นเราจะอ้อมไปทางอื่นและไปจากที่นี่”

เมื่อเห็นว่าเวลาผ่านไปและยังไม่มีวี่แววของเฉินผิง เป่าหลงซิงจึงตัดสินใจกำจัดหลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิง

เฉินผิงเองก็ตกใจที่ม่านแสงหายไปอย่างกะทันหัน เขารีบเก็บเตาหลอมเสินหนงไว้

เตาหลอมเสินหนงเป็นของวิเศษยุคโบราณที่เหล่านักกลั่นยาปรารถนา

หากเหล่านักกลั่นยาพบว่าเฉินผิงมีสมบัติอย่างเตาหลอมเสินหนง พวกเขาก็คงอยากได้มากกว่าบรรณาการร้อยปีจากสมาพันธ์ผนึกมารเสียอีก

ท้ายที่สุดแล้ว เตาหลอมเสินหนงนั้นเป็นสมบัติล้ำค่าสำหรับนักกลั่นยา

“ท่านประธานซู่ คุณเห็นเตาหลอมนั่นหรือเปล่า?” เป่าหลงซิงที่อยู่ใกล้ที่สุดถามซู่เทียนซั่ว ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย

“เห็นสิ...” ตาของซู่เทียนซั่วเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

“นั่นคือเตาหลอมยายุคโบราณ เป็นสมบัติล้ำค่ายิ่งกว่าสมบัติทั้งปวง ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะมีเตาหลอมแบบนี้อยู่ในครอบครอง”

ดวงตาของเตียวชางหมินเกิดประกายความโลภ